Lamentaciones 3

1 Soy el hombre que ha experimentado el sufrimiento bajo la vara de la ira de Dios.

௧ஆண்டவருடைய கோபத்தின் பிரம்பினால் ஏற்பட்ட சிறுமையைக் கண்ட மனிதன் நான்.

2 Me ha alejado, obligándome a caminar en las tinieblas en lugar de la luz.

௨அவர் என்னை வெளிச்சத்திலே அல்ல, இருளிலே அழைத்து நடத்திவந்தார்.

3 De hechome golpea una y otra vez todo el día.

௩அவர் தமது கையை எனக்கு விரோதமாகவே தினமும் திருப்பினார்.

4 Me ha desgastado; me ha hecho pedazos.

௪என் சதையையும், என் தோலையும் கடினமாக்கினார்; என் எலும்புகளை நொறுக்கினார்.

5 Me ha asediado, rodeándome de amargura y miseria.

௫அவர் எனக்கு விரோதமாக மதிலைக்கட்டி, கசப்பினாலும் வருத்தத்தினாலும் என்னைச் சூழ்ந்துகொண்டார்.

6 Me ha obligado a vivir en las tinieblas, como los muertos desde hace tiempo.

௬ஆரம்பகாலத்தில் இறந்தவர்களைப்போல என்னை இருளான இடங்களில் கிடக்கச்செய்தார்.

7 Ha levantado un muro a mi alrededor para que no pueda escapar; me ha atado con pesadas cadenas.

௭நான் தப்பிப்போகாமலிருக்க என்னைச்சூழ வேலியடைத்தார்; என் விலங்கை கடினமாக்கினார்.

8 Aunque siga clamando por ayuda, se niega a escuchar mi oración.

௮நான் சத்தமிட்டுக் கூப்பிட்டாலும், என் ஜெபத்திற்கு வழியை அடைத்துப்போட்டார்.

9 Ha puesto piedras en mi camino y me envía por senderos torcidos.

௯வெட்டின கற்களின் சுவரால் என் வழிகளை அடைத்துப்போட்டார், என் பாதைகளைத் தாறுமாறாக்கினார்.

10 Es un oso que me acecha, un león escondido listo para atacar,

௧0அவர் எனக்காகப் பதுங்கியிருக்கிற கரடியும், மறைவிடங்களில் தங்குகிற சிங்கமுமாயிருக்கிறார்.

11 Me arrastró de mi camino y me hizo pedazos, dejándome indefenso.

௧௧என்னுடைய வழிகளை அகற்றி, என்னைத் துண்டித்துப்போட்டார்; என்னைப் பயனற்றவனாக்கிவிட்டார்.

12 Cargó su arco con una flecha y me usó como blanco,

௧௨தமது வில்லை நாணேற்றி, என்னை அம்புக்கு இலக்காக வைத்தார்.

13 Me disparó en los riñones con sus flechas.

௧௩தம்முடைய அம்புகளை வைக்கும் பையின் அம்புகளை என் உள்ளத்தின் ஆழத்தில் படச்செய்தார்.

14 Ahora todos se ríen de mí, cantando canciones que se burlan de mí todo el día.

௧௪நான் என் மக்கள் அனைவருக்கும் பரியாசமும், தினமும் அவர்களுடைய கின்னரப் பாடலுமானேன்.

15 Me ha llenado de amargura; me ha llenado de amargo ajenjo.

௧௫கசப்பினால் என்னை நிரப்பி, எட்டியினால் என்னை வெறுப்படையச்செய்தார்.

16 Me ha roto los dientes con arenilla; me ha pisoteado en el polvo.

௧௬அவர் உணவிலுள்ள சிறுகற்களால் என் பற்களை நொறுக்கி, என்னைச் சாம்பலில் புரளச்செய்தார்.

17 Me ha arrancado la paz; he olvidado todo lo bueno de la vida.

௧௭என் ஆத்துமாவைச் சமாதானத்திற்குத் தூரமாக்கினார்; சுகத்தை மறந்தேன்.

18 Por eso digo: Mi expectativa de una larga vida ha desaparecido, junto con todo lo que esperaba del Señor.

௧௮என் பெலனும், நான் யெகோவாவுக்குக் காத்திருந்த நம்பிக்கையும் அழிந்துபோனது என்றேன்.

19 No olvides todo lo que he sufrido en mi agonía, tan amargo como el ajenjo y el veneno.

௧௯எட்டியும் பிச்சுமாகிய என் சிறுமையையும் என் தவிப்பையும் நினைத்தருளும்.

20 Ciertamente no lo he olvidado. Lo recuerdo demasiado bien, por eso me hundo en la depresión.

௨0என் ஆத்துமா அவைகளை நினைத்து நினைத்து எனக்குள் உடைந்துபோகிறது.

21 Pero aún tengo esperanza cuando pienso en esto:

௨௧இதை என் மனதிலே வைத்து நம்பிக்கை கொண்டிருப்பேன்.

22 Es por el amor fiel del Señor que nuestras vidas no están destruidas, pues con sus actos de misericordia nunca nos abandona.

௨௨நாம் அழிந்துபோகாமலிருக்கிறது யெகோவாவுடைய கிருபையே, அவருடைய இரக்கங்களுக்கு முடிவில்லை.

23 Él los renueva cada mañana. ¡Qué maravillosamente fiel eres, Señor!

௨௩அவைகள் காலைதோறும் புதியவைகள்; உமது உண்மை பெரிதாயிருக்கிறது.

24 El Señor es todo lo que necesito, me digo a mí mismo: Pondré mi esperanza en él.

௨௪யெகோவா என் பங்கு என்று என் ஆத்துமா சொல்லும்; ஆகையால் அவரிடத்தில் நம்பிக்கை கொண்டிருப்பேன்.

25 El Señor es bueno con los que confían en él, con cualquiera que lo siga.

௨௫தமக்குக் காத்திருக்கிறவர்களுக்கும், தம்மைத் தேடுகிற ஆத்துமாவுக்கும் யெகோவா நல்லவர்.

26 Es bueno esperar tranquilamente la salvación del Señor.

௨௬யெகோவாவுடைய இரட்சிப்புக்கு நம்பிக்கையோடு காத்திருக்கிறது நல்லது.

27 Es bueno que el ser humano aprenda a soportar con paciencia la disciplina mientras es joven.

௨௭தன் இளவயதில் நுகத்தைச் சுமக்கிறது மனிதனுக்கு நல்லது.

28 Debe sentarse solos en silencio, porque es Dios quien lo ha disciplinado.

௨௮அவரே அதைத் தன்மேல் வைத்தாரென்று அவன் தனிமையாயிருந்து மெளனமாயிருப்பானாக.

29 Debe inclinarse con el rostro hacia el suelo, porque aún puede haber esperanza.

௨௯நம்பிக்கைக்கு இடமுண்டோ என்று தன் வாய் மண்ணில்படும்படி குப்புறவிழுவானாக.

30 Debe poner la mejilla a quien quiera abofetearlos; debe aceptar los insultos de los demás.

௩0தன்னை அடிக்கிறவனுக்குத் தன் கன்னத்தைக் காட்டி, அவமானத்தால் நிறைந்திருப்பானாக.

31 Porque el Señor no nos abandonará para siempre.

௩௧ஆண்டவர் என்றென்றைக்கும் கைவிடமாட்டார்.

32 Aunque nos venga la tristeza, él nos muestra misericordia porque su amor fiel es muy grande.

௩௨அவர் வருத்தப்படுத்தினாலும் தமது மிகுந்த கிருபையின்படி மனமிரங்குவார்.

33 Porque no quiere herir ni causarle dolor a ninguno.

௩௩அவர் மனப்பூர்வமாக மனுமக்களைச் சிறுமையாக்கி வருத்தப்படுத்துகிறதில்லை.

34 Ya sea que alguien maltrate a todos los prisioneros de la tierra

௩௪ஒருவன் பூமியில் சிறைப்பட்டவர்கள் அனைவரையும் தன் கால்களின்கீழ் நசுக்குகிறதையும்,

35 Ole niegue a alguien sus derechos mientras el Altísimo lo ve,

௩௫உன்னதமான தேவனின் சமுகத்தில் மனிதர்களுடைய நியாயத்தைப் புரட்டுகிறதையும்,

36 O sea que alguien engañe a otro en su caso legal, estas son cosas el Señor noaprueba.

௩௬மனிதனை அவனுடைய வழக்கிலே மாறுபாடாக்குகிறதையும், ஆண்டவர் காணாதிருப்பாரோ?

37 ¿Quién habló y llegó a existir? ¿No fue el Señor quien lo ordenó?

௩௭ஆண்டவர் கட்டளையிடாமல் இருக்கும்போது, காரியம் சம்பவிக்கும் என்று சொல்லுகிறவன் யார்?

38 Cuando el Altísimo habla puede ser para un desastre o para una bendición.

௩௮உன்னதமான தேவனுடைய வாயிலிருந்து தீமையும் நன்மையும் புறப்படுகிறதில்லையோ?

39 ¿Por qué habría de quejarse un ser humano de las consecuencias de sus pecados?

௩௯உயிருள்ள மனிதன் முறையிடுவானேன்? அவன் தன்னுடைய பாவத்திற்கு வரும் தண்டனையைக்குறித்து முறையிடுகிறதென்ன?

40 Debemos mirarnos a nosotros mismos, examinar nuestros actos y volver al Señor.

௪0நாம் நம்முடைய வழிகளைச் சோதித்து ஆராய்ந்து, யெகோவாவிடத்தில் திரும்பக்கடவோம்.

41 No nos limitemos a levantar la mano a Dios hacia el cielo, sino nuestra mente también, y digamos:

௪௧நாம் நம்முடைய கைகளோடுங்கூட நம்முடைய இருதயத்தையும் பரலோகத்திலிருக்கிற தேவனிடத்திற்கு ஏறெடுப்போமாக.

42 “Nosotros somos pecadores; nosotros somos rebeldes ¡y tú no nos has perdonado!”

௪௨நாங்கள் துரோகம்செய்து, கலகம்செய்தோம்; ஆகையால் தேவரீர் மன்னிக்காமல் இருந்தீர்.

43 Te has envuelto en ira y nos has perseguido, matándonos sin piedad. Has destruido sin piedad.

௪௩தேவரீர் கோபத்தால் மூடிக்கொண்டு, எங்களைத் தப்பவிடாமல் பின்தொடர்ந்து கொன்றீர்.

44 Te has envuelto en una nube que ninguna oración puede penetrar.

௪௪ஜெபம் உள்ளே நுழையமுடியாதபடி உம்மை மேகத்தால் மூடிக்கொண்டீர்.

45 Nos has convertido en residuos y desechos para las naciones de alrededor.

௪௫மக்களுக்குள்ளே எங்களைக் குப்பையும் அருவருப்புமாக்கினீர்.

46 Todos nuestros enemigos abren la boca para criticarnos.

௪௬எங்கள் பகைவர்கள் எல்லோரும் எங்களுக்கு விரோதமாகத் தங்கள் வாயைத் திறந்தார்கள்.

47 Estamos aterrorizados y atrapados, devastados y destruidos.

௪௭பயமும், படுகுழியும், பயனற்றநிலையும், அழிவும் எங்களுக்கு நேரிட்டது.

48 Las lágrimas brotan de mis ojos por la muerte de mi pueblo.

௪௮மகளாகிய என் மக்கள் அடைந்த கேட்டினால் என் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வடிகிறது.

49 Mis ojos rebosan de lágrimas todo el tiempo. No se detendrán

௪௯யெகோவா பரலோகத்திலிருந்து நோக்கிப்பார்க்கும்வரை,

50 Hasta que el Señor mire desde el cielo y vea lo que pasa.

௫0என் கண் இடைவிடாமல் ஓய்வின்றி வழிகிறது.

51 Lo que he visto me atormenta por lo que ha sucedido a todas las mujeres de mi ciudad.

௫௧என் பட்டணத்தின் பெண்கள் அனைவரினிமித்தம், என் கண் என் ஆத்துமாவுக்கு வேதனையுண்டாக்குகிறது.

52 Sin razón alguna mis enemigos me atraparon como a un pájaro.

௫௨காரணமே இல்லாமல் என்னைப் பகைக்கிறவர்கள் என்னை ஒரு பறவையைப்போல வேட்டையாடினார்கள்.

53 Intentaron matarme arrojándome a un pozo y tirándome piedras.

௫௩படுகுழியிலே என் உயிரை ஒடுக்கி, என்மேல் கல்லைவைத்தார்கள்.

54 El agua me inundó hastala cabeza, y pensé que moriría.

௫௪தண்ணீர் என் தலைக்குமேல் வந்தது; அழிந்தேன் என்றேன்.

55 Desde lo más profundo de la fosa te llamé, Señor.

௫௫மகா ஆழமான குழியிலிருந்து, யெகோவாவே, உம்முடைய பெயரைச் சொல்லிக் கூப்பிட்டேன்.

56 Tú me oíste cuando oré: “Por favor, no ignores mi grito de auxilio”.

௫௬என் சத்தத்தைக் கேட்டீர்; என் பெருமூச்சுக்கும் என் கூப்பிடுதலுக்கும் உமது செவியை அடைத்துக்கொள்ளாதேயும்.

57 Viniste a mí cuando te llamé, y me dijiste: “¡No tengas miedo!”

௫௭நான் உம்மை நோக்கிக் கூப்பிட்டநாளிலே நீர் கேட்டு: பயப்படாதே என்றீர்.

58 ¡Has tomado mi caso y me has defendido; has salvado mi vida!

௫௮ஆண்டவரே, என் ஆத்துமாவின் வழக்கை நடத்தினீர்; என் உயிரை மீட்டுக்கொண்டீர்.

59 Señor, tú has visto las injusticias que se han cometido contra mí; ¡Defiéndeme, por favor!

௫௯யெகோவாவே, எனக்கு உண்டான அநியாயத்தைக் கண்டீர்; எனக்கு நியாயம் செய்யும்.

60 Has observado lo vengativos que son y las veces que han conspirado contra mí.

௬0அவர்களுடைய எல்லா விரோதத்தையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும் கண்டீர்.

61 Señor, tú has oído cómo me han insultado y lo que han tramado contra mí,

௬௧யெகோவாவே, அவர்கள் அவமதித்த அவமானங்களையும், அவர்கள் எனக்கு விரோதமாக நினைத்த எல்லா நினைவுகளையும்,

62 ¡Cómo mis enemigos hablan contra mí y se quejan de mí todo el tiempo!

௬௨எனக்கு விரோதமாக எழும்பினவர்களின் வாய்ச்சொற்களையும், அவர்கள் நாள்முழுவதும் எனக்கு விரோதமாக யோசிக்கும் யோசனைகளையும் கேட்டீர்.

63 ¡Mira! Ya sea que estén sentados o de pie, siguen burlándose de mí en sus canciones.

௬௩அவர்கள் உட்கார்ந்திருப்பதையும் அவர்கள் எழுந்திருப்பதையும் நோக்கிப் பாரும்; நான் அவர்களுடைய பாடலாயிருக்கிறேன்.

64 ¡Págales como se merecen, Señor, por todo lo que han hecho!

௬௪யெகோவாவே, அவர்களுடைய கைகள் செய்த செயல்களுக்குத்தக்கதாக அவர்களுக்குப் பலன் கொடுப்பீர்.

65 Dales algo para que sus mentes queden cubiertas! ¡Que tu maldición caiga sobre ellos!

௬௫அவர்களுக்கு மனவேதனையைக் கொடுப்பீர், உம்முடைய சாபம் அவர்கள்மேல் இருக்கும்.

66 Persíguelos en tu cólera, Señor, y deshazte de ellos de la tierra!

௬௬கோபமாக அவர்களைப் பின்தொடர்ந்து, யெகோவாவுடைய வானங்களின் கீழே அவர்கள் இல்லாதபடி அவர்களை அழித்துவிடுவீர்.