< Jueces 15 >

1 Algún tiempo después, cuando se estaba cosechando el trigo, Sansón fue a visitar a su mujer, llevando consigo un cabrito de regalo. “Quiero ir a ver a mi mujer a su habitación”, le dijo al llegar, pero su padre no lo dejó entrar.
Atue nasetto maw oh pacoeng, cang aah tue phak naah, Samson mah maeh caa to sin moe, paqaih hanah a zu khaeah caeh; ka zu ohhaih imthung ah ka caeh han, tiah a thuih. Toe a zu ih ampa mah anih to caehsak ai.
2 “Pensé que la odiabas por completo y por eso se la di a tu padrino”, le dijo a Sansón. “Pero su hermana menor es aún más atractiva; ¿por qué no te casas con ella en su lugar?”.
A zu ih ampa mah, Ka poek het naah, ka canu to na hnukma, tiah ka panoek, to pongah anih to nam pui hanah ka paek ving boeh; anih ih amnawk loe kranghoih kue na ai maw? Amya nongpata zuengah amnawk to la ah, tiah a naa.
3 “Esta vez no se me puede culpar por los problemas que le voy a causar a los filisteos”, declaró Sansón.
Samson mah nihcae khaeah, Vaihi loe nihcae koeh ai ih hmuen ka sak cadoeh, Philistin kaminawk mah kai kasae thuih han tidoeh om mak ai, tiah a naa.
4 Entonces fue y atrapó trescientas zorras y les ató las colas, de dos en dos.
To pongah a caeh moe, tasui cumvai thumto a naeh; tamai maeto hoi maeto komh pae moe, tasui tamai maeto hoi maeto salakah hmaithaw to takaek pae.
5 Ató una antorcha a cada una de las colas atadas y les prendió fuego. Luego las soltó en los campos de cereales de los filisteos y prendió fuego a todo el grano, cosechado y no cosechado, así como a los viñedos y olivares.
Hmaithaw to hmai thlaek moe, Philistin kaminawk ih lawk ah tasuinawk to prawt pae; to naah cangkung, cangqui, misur takha hoi olive takhanawk doeh hmai mah kang boih.
6 “¿Quién ha hecho esto?”, preguntaron los filisteos. “Fue Sansón, el yerno del hombre de Timná”, les dijeron. “Ese hombre le dio la mujer de Sansón al padrino de Sansón”. Entonces los filisteos fueron y la quemaron a ella y a su padre hasta la muerte.
Mi mah maw hae hmuen hae sak? tiah Philistinnawk mah dueng o naah, Timnath vangpui ah kaom kami maeto canu ih sava Samson mah hae tiah sak; a zu to angmah ih ampui hanah paek pae o ving pongah anih mah to tiah sak, tiah a thuih pae o. To naah Philistinnawk loe caeh o moe, to nongpata hoi anih ih ampa to hmai hoiah qoeng o.
7 Sansón les dijo: “¡Si así van a actuar, no pararé hasta vengarme de ustedes!”
Samson mah nihcae khaeah, Hae tiah hmuen na sak o pongah, nangcae nuiah lu ka lak han; to pacoengah ni palung ka phuihaih to dip vop tih, tiah a naa.
8 Entonces los atacó violentamente, matándolos, y luego se fue a vivir a una cueva en la roca de Etam.
Samson mah nihcae to tuk moe, paroeai kaminawk to hum; to pacoengah caeh tathuk moe, Elam lungsong nuiah a oh.
9 Entonces el ejército filisteo llegó y acampó en Judá, preparado para la batalla cerca de Lehi.
Philistin kaminawk loe caeh o tahang moe, Judah ah atai o, paroeai kaminawk loe Lehi taengah oh o.
10 El pueblo de Judá preguntó: “¿Por qué nos han invadido?” “¡Hemos venido a capturar a Sansón, para hacerle lo mismo que nos ha hecho a nosotros!”, respondieron.
Judah kaminawk mah, Tipongah kaicae tuk hanah nang zoh o loe? tiah a naa. Nihcae mah, Samson to qui hoi taoeng hanah kang zoh o; kaicae nuiah a sak ih hmuen baktih toengah, a nuiah ka sak o toeng han, tiah a naa o.
11 Tres mil hombres de Judá fueron a la cueva de la roca de Etam y le preguntaron a Sansón: “¿No entiendes que los filisteos nos dominan? ¿Qué crees que estás haciendo con nosotros?” “Sólo hice lo que ellos me hicieron a mí”, respondió.
To naah Judah prae thung ih kami sang thumto Elam lungsong ohhaih ahmuen ah caeh o moe, Samson khaeah, Aicae loe Philistinnawk mah ni uk, tiah na panoek ai maw? Tipongah hae baktih hmuen hae na sak loe? tiah a naa o. Anih mah, Ka nuiah a sak o ih hmuen baktih toengah ni kai mah doeh ka sak, tiah a naa.
12 “Pues bien, hemos venido a tomarte prisionero y a entregarte a los filisteos”, le dijeron. “Sólo júrenme que no me van a matar ustedes”, respondió Sansón.
Nihcae mah anih khaeah, Nang hae qui hoiah kang taoeng o moe, Philistinnawk khaeah paek han ih ni kang zoh o, tiah a naa o. Samson mah nihcae khaeah, To tiah nahaeloe nang to kang hum o mak ai, tiah lokkamhaih sah oh, tiah a naa.
13 “No, no lo haremos”, le aseguraron. “Sólo te ataremos y te entregaremos a los filisteos. Desde luego, no te vamos a matar”. Lo ataron con dos cuerdas nuevas y lo sacaron de la roca.
Nihcae mah, Kang hum o mak ai, toe nang to kang taoengh o hmaloe moe, nihcae ban ah kang paek han, tiah a naa o. To pongah anih to qui kangtha hnetto hoiah taoengh o moe, lungsong ohhaih ahmuen hoiah a hoih o.
14 Cuando Sansón se acercó a Lejí, los filisteos corrieron hacia él, gritándole. Pero el Espíritu del Señor lo invadió, y las cuerdas que le ataban los brazos se debilitaron como el lino quemado, y sus manos se soltaron.
Lehi a phak o naah, Philsitinnawk mah anih to hangh o thuih; to naah thacakhaih hoi Angraeng ih Muithla to a nuiah oh; a ban pathlethaih qui kangthanawk loe hmai mah kangh ih tlangqui baktiah apet moe, a ban pong ih qui to angkhramh.
15 Agarró la mandíbula fresca de un asno y con ella mató a mil filisteos.
Samson mah laa hrang ih akam huh to hnuk naah lak moe, to ah kaminawk sangto a hum.
16 Entonces Sansón declaró: “Con la quijada de un asno he amontonado a los muertos. Con la quijada de un asno he matado a mil hombres”.
To naah Samson mah, Laa hrang ih akamhuh hoiah, angpop sut ah ka hum, laa hrang ih akamhuh hoiah, kami sangto ka hum, tiah thuih.
17 Cuando Sansón terminó su discurso, tiró la quijada y llamó al lugar Colina de la Quijada.
Lokthuih pacoengah, laa hrang ih akamhuh to a vah sut; to ih ahmuen to Ramah Lehi, tiah kawk o.
18 Ahora tenía mucha sed, y Sansón clamó al Señor diciendo: “Tú has logrado esta asombrosa victoria por medio de tu siervo, pero ¿ahora tengo que morir de sed y ser capturado por los paganos?”
Anih loe paroeai tui anghaeh pongah, Angraeng khaeah, Hae kalen parai pahlonghaih na tamna ban ah na paek boeh; vaihi tui kanghae ah maw tangyat hin aat ai kaminawk ban ah ka duek han? tiah lawk a thuih.
19 Entonces Dios abrió una hondonada en Lejí, y salió agua de ella. Sansón bebió, recuperó las fuerzas y se sintió mucho mejor. Por eso le puso el nombre de Manantial del que clama, y hasta el día de hoy sigue allí en Lejí.
To naah Angraeng mah Lehi ahmuen ih longhawh to paongh pae, to naah tui to tacawt, Samson mah tui to naek; to naah a hinghaih amlaem moe, tha oh let; to pongah to longhawh ahmuen to En-Hakkore, tiah ahmin sak, to ahmuen loe vaihni ni khoek to Lehi ah oh.
20 Sansón dirigió a Israel como juez por veinte años durante el tiempo de los filisteos.
Philistin kaminawk ukhaih dung thungah Samson mah Israel kaminawk to saning pumphaeto thung zaehhoih.

< Jueces 15 >