Juan 12
1 Seis días antes de la Pascua, Jesús fue a Betania, al hogar de Lázaro, quien había sido levantado de los muertos.
นิสฺตาโรตฺสวาตฺ ปูรฺวฺวํ ทินษฏฺเก สฺถิเต ยีศุ รฺยํ ปฺรมีตมฺ อิลิยาสรํ ศฺมศานาทฺ อุทสฺถาปรตฺ ตสฺย นิวาสสฺถานํ ไพถนิยาคฺรามมฺ อาคจฺฉตฺฯ
2 Había allí una cena preparada en su honor. Marta ayudaba a servir la comida mientras que Lázaro estaba sentado en la mesa con Jesús y con los demás invitados.
ตตฺร ตทรฺถํ รชนฺยำ โภเชฺย กฺฤเต มรฺถา ปรฺยฺยเวษยทฺ อิลิยาสรฺ จ ตสฺย สงฺคิภิ: สารฺทฺธํ โภชนาสน อุปาวิศตฺฯ
3 María trajo medio litro de perfume de nardo puro y ungió los pies de Jesús, secándolos con su cabello. El aroma del perfume se esparció por toda la casa.
ตทา มริยมฺ อรฺทฺธเสฏกํ พหุมูลฺยํ ชฏามำสียํ ไตลมฺ อานีย ยีโศศฺจรณโย รฺมรฺทฺทยิตฺวา นิชเกศ รฺมารฺษฺฏุมฺ อารภต; ตทา ไตลสฺย ปริมเลน คฺฤหมฺ อาโมทิตมฺ อภวตฺฯ
4 Pero uno de los discípulos, Judas Iscariote, quien después traicionaría a Jesús, preguntó:
ย: ศิโมน: ปุตฺร ริษฺกริโยตีโย ยิหูทานามา ยีศุํ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยติ ส ศิษฺยสฺตทา กถิตวานฺ,
5 “¿No era mejor vender este perfume y regalar el dinero a los pobres? El perfume costaba trescientos denarios”.
เอตตฺไตลํ ตฺริภิ: ศไต รฺมุทฺราปไท รฺวิกฺรีตํ สทฺ ทริเทฺรภฺย: กุโต นาทียต?
6 Él no decía esto porque le interesaran los pobres, sino porque era un ladrón. Él era quien administraba el dinero de los discípulos y a menudo tomaba de ese dinero para sí mismo.
ส ทริทฺรโลการฺถมฺ อจินฺตยทฺ อิติ น, กินฺตุ ส เจาร เอวํ ตนฺนิกเฏ มุทฺราสมฺปุฏกสฺถิตฺยา ตนฺมเธฺย ยทติษฺฐตฺ ตทปาหรตฺ ตสฺมาตฺ การณาทฺ อิมำ กถามกถยตฺฯ
7 “No la critiquen”, respondió Jesús. “Ella hizo esto como una preparación para el día de mi entierro.
ตทา ยีศุรกถยทฺ เอนำ มา วารย สา มม ศฺมศานสฺถาปนทินารฺถํ ตทรกฺษยตฺฯ
8 Ustedes siempre tendrán a los pobres aquí con ustedes, pero no siempre me tendrán a mí aquí”.
ทริทฺรา ยุษฺมากํ สนฺนิเธา สรฺวฺวทา ติษฺฐนฺติ กินฺตฺวหํ สรฺวฺวทา ยุษฺมากํ สนฺนิเธา น ติษฺฐามิฯ
9 Una gran multitud había descubierto que él estaba allí. Llegaron al lugar no solo para ver a Jesús sino porque querían ver a Lázaro, el hombre a quien Jesús había levantado de los muertos.
ตต: ปรํ ยีศุสฺตตฺราสฺตีติ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา พหโว ยิหูทียาสฺตํ ศฺมศานาทุตฺถาปิตมฺ อิลิยาสรญฺจ ทฺรษฺฏุํ ตตฺ สฺถานมฺ อาคจฺฉนฯ
10 Entonces los jefes de los sacerdotes planeaban matar a Lázaro también,
ตทา ปฺรธานยาชกาสฺตมฺ อิลิยาสรมปิ สํหรฺตฺตุมฺ อมนฺตฺรยนฺ;
11 pues era por él que muchos judíos ya no los seguían a ellos sino que estaban creyendo en Jesús.
ยตเสฺตน พหโว ยิหูทียา คตฺวา ยีเศา วฺยศฺวสนฺฯ
12 Al día siguiente, las multitudes de personas que habían venido a la fiesta de la Pascua escucharon que Jesús iba de camino hacia Jerusalén.
อนนฺตรํ ยีศุ รฺยิรูศาลมฺ นครมฺ อาคจฺฉตีติ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา ปเร'หนิ อุตฺสวาคตา พหโว โลกา:
13 Entonces cortaron ramas de palmeras y salieron a darle la bienvenida, gritando: “¡Hosanna! Bendito es el que viene en el nombre del Señor. Bendito es el rey de Israel”.
ขรฺชฺชูรปตฺราทฺยานีย ตํ สากฺษาตฺ กรฺตฺตุํ พหิราคตฺย ชย ชเยติ วาจํ โปฺรจฺไจ รฺวกฺตุมฺ อารภนฺต, อิสฺราเยโล โย ราชา ปรเมศฺวรสฺย นามฺนาคจฺฉติ ส ธนฺย: ฯ
14 Jesús encontró un potrillo y se montó sobre él, tal como dice la Escritura:
ตทา "เห สิโยน: กเนฺย มา ไภษี: ปศฺยายํ ตว ราชา ครฺทฺทภศาวกมฺ อารุหฺยาคจฺฉติ"
15 “No temas, hija de Sión. Mira, tu rey viene, montado en un potrillo”.
อิติ ศาสฺตฺรียวจนานุสาเรณ ยีศุเรกํ ยุวครฺทฺทภํ ปฺราปฺย ตทุปรฺยฺยาโรหตฺฯ
16 En ese momento, los discípulos de Jesús no entendían lo que significaban estas cosas. Fue después, cuando Jesús fue glorificado, que ellos entendieron que lo que había ocurrido ya había sido profetizado y se había aplicado a él.
อสฺยา: ฆฏนายาสฺตาตฺปรฺยฺยํ ศิษฺยา: ปฺรถมํ นาพุธฺยนฺต, กินฺตุ ยีเศา มหิมานํ ปฺราปฺเต สติ วากฺยมิทํ ตสฺมิน อกถฺยต โลกาศฺจ ตมฺปฺรตีตฺถมฺ อกุรฺวฺวนฺ อิติ เต สฺมฺฤตวนฺต: ฯ
17 Muchos en la multitud habían visto a Jesús llamar a Lázaro de la tumba y levantarlo de los muertos, y estaban contando el hecho.
ส อิลิยาสรํ ศฺมศานาทฺ อาคนฺตุมฺ อาหฺวตวานฺ ศฺมศานาญฺจ อุทสฺถาปยทฺ เย เย โลกาสฺตตฺกรฺมฺย สากฺษาทฺ อปศฺยนฺ เต ปฺรมาณํ ทาตุมฺ อารภนฺตฯ
18 Esa fue la razón por la que tantas personas fueron a conocer a Jesús—porque habían escuchado acerca de este milagro.
ส เอตาทฺฤศมฺ อทฺภุตํ กรฺมฺมกโรตฺ ตสฺย ชนศฺรุเต โรฺลกาสฺตํ สากฺษาตฺ กรฺตฺตุมฺ อาคจฺฉนฺฯ
19 Los fariseos se decían unos a otros: “Miren, no estamos logrando nada. Todos corren detrás de él”.
ตต: ผิรูศิน: ปรสฺปรํ วกฺตุมฺ อารภนฺต ยุษฺมากํ สรฺวฺวาศฺเจษฺฏา วฺฤถา ชาตา: , อิติ กึ ยูยํ น พุธฺยเธฺว? ปศฺยต สรฺเวฺว โลกาสฺตสฺย ปศฺจาทฺวรฺตฺติโนภวนฺฯ
20 Sucedió que unos griegos habían venido a adorar durante la fiesta.
ภชนํ กรฺตฺตุมฺ อุตฺสวาคตานำ โลกานำ กติปยา ชนา อนฺยเทศียา อาสนฺ,
21 Ellos se acercaron a Felipe de Betsaida, de Galilea, y le dijeron: “Señor, quisiéramos ver a Jesús”.
เต คาลีลียไพตฺไสทานิวาสิน: ผิลิปสฺย สมีปมฺ อาคตฺย วฺยาหรนฺ เห มเหจฺฉ วยํ ยีศุํ ทฺรษฺฏุมฺ อิจฺฉาม: ฯ
22 Felipe fue y le dijo a Andrés. Entonces ambos se acercaron a Jesús y le dijeron esto.
ตต: ผิลิโป คตฺวา อานฺทฺริยมฺ อวทตฺ ปศฺจาทฺ อานฺทฺริยผิลิเปา ยีศเว วารฺตฺตามฺ อกถยตำฯ
23 Jesús respondió: “Ha llegado el momento para que el Hijo del hombre sea glorificado.
ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยุทิตวานฺ มานวสุตสฺย มหิมปฺราปฺติสมย อุปสฺถิต: ฯ
24 Les digo la verdad: hasta que un grano de trigo no se plante en la tierra y muera, sigue siendo un grano. Pero si muere, produce muchos más granos de trigo.
อหํ ยุษฺมานติยถารฺถํ วทามิ, ธานฺยพีชํ มฺฤตฺติกายำ ปติตฺวา ยทิ น มฺฤยเต ตเรฺหฺยกากี ติษฺฐติ กินฺตุ ยทิ มฺฤยเต ตรฺหิ พหุคุณํ ผลํ ผลติฯ
25 Si ustedes aman su propia vida, la perderán; pero si no aman su propia vida en este mundo, salvarán sus vidas para siempre. (aiōnios g166)
โย ชเน นิชปฺราณานฺ ปฺริยานฺ ชานาติ ส ตานฺ หารยิษฺยติ กินฺตุ เย ชน อิหโลเก นิชปฺราณานฺ อปฺริยานฺ ชานาติ เสนนฺตายุ: ปฺราปฺตุํ ตานฺ รกฺษิษฺยติฯ (aiōnios g166)
26 Si ustedes quieren servirme, tienen que seguirme. Mis siervos estarán donde yo esté, y mi Padre honrará a todo el que me sirva.
กศฺจิทฺ ยทิ มม เสวโก ภวิตุํ วาญฺฉติ ตรฺหิ ส มม ปศฺจาทฺคามี ภวตุ, ตสฺมาทฺ อหํ ยตฺร ติษฺฐามิ มม เสวเกปิ ตตฺร สฺถาสฺยติ; โย ชโน มำ เสวเต มม ปิตาปิ ตํ สมฺมํสฺยเตฯ
27 “Ahora estoy atribulado. ¿Qué debo decir, ‘Padre, guárdame de este momento de sufrimiento que está por venir’? No, porque esta es la razón por la cual vine—para vivir este momento de sufrimiento.
สามฺปฺรตํ มม ปฺราณา วฺยากุลา ภวนฺติ, ตสฺมาทฺ เห ปิตร เอตสฺมาตฺ สมยานฺ มำ รกฺษ, อิตฺยหํ กึ ปฺรารฺถยิเษฺย? กินฺตฺวหมฺ เอตตฺสมยารฺถมฺ อวตีรฺณวานฺฯ
28 Padre, muéstrame la gloria de tu carácter”. Vino una voz del cielo que decía: “He mostrado la gloria de mi carácter, y la volveré a mostrar”.
เห ปิต: สฺวนามฺโน มหิมานํ ปฺรกาศย; ตไนว สฺวนามฺโน มหิมานมฺ อหํ ปฺรากาศยํ ปุนรปิ ปฺรกาศยิษฺยามิ, เอษา คคณียา วาณี ตสฺมินฺ สมเย'ชายตฯ
29 La multitud que estaba allí en pie escuchó la voz. Algunos decían que era un trueno; otros decían que un ángel le había hablado.
ตจฺศฺรุตฺวา สมีปสฺถโลกานำ เกจิทฺ อวทนฺ เมโฆ'ครฺชีตฺ, เกจิทฺ อวทนฺ สฺวรฺคียทูโต'เนน สห กถามจกถตฺฯ
30 Jesús les dijo: “Esta voz no habló por mí, sino por causa de ustedes.
ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยวาทีตฺ, มทรฺถํ ศพฺโทยํ นาภูตฺ ยุษฺมทรฺถเมวาภูตฺฯ
31 Ahora es el juicio de este mundo; ahora el príncipe de este mundo será lanzado fuera.
อธุนา ชคโตสฺย วิจาร: สมฺปตฺสฺยเต, อธุนาสฺย ชคต: ปตี ราชฺยาตฺ โจฺยษฺยติฯ
32 Pero cuando yo sea levantado, a todos atraeré hacia mí”.
ยทฺยอี ปฺฤถิวฺยา อูรฺทฺเวฺว โปฺรตฺถาปิโตสฺมิ ตรฺหิ สรฺวฺวานฺ มานวานฺ สฺวสมีปมฺ อากรฺษิษฺยามิฯ
33 (Él dijo esto para señalar el tipo de muerte que iba a sufrir).
กถํ ตสฺย มฺฤติ รฺภวิษฺยติ, เอตทฺ โพธยิตุํ ส อิมำ กถามฺ อกถยตฺฯ
34 La multitud respondió: “la Ley nos dice que el Mesías vivirá para siempre, ¿cómo puedes decir tú que el Hijo del hombre debe ser ‘levantado’? ¿Quién es este ‘Hijo del hombre’?” (aiōn g165)
ตทา โลกา อกถยนฺ โสภิษิกฺต: สรฺวฺวทา ติษฺฐตีติ วฺยวสฺถาคฺรนฺเถ ศฺรุตมฺ อสฺมาภิ: , ตรฺหิ มนุษฺยปุตฺร: โปฺรตฺถาปิโต ภวิษฺยตีติ วากฺยํ กถํ วทสิ? มนุษฺยปุโตฺรยํ ก: ? (aiōn g165)
35 Jesús respondió: “La luz está aquí con ustedes un poco más. Caminen mientras tienen la luz para que la oscuridad no los sorprenda. Los que caminan en la oscuridad no saben hacia dónde van.
ตทา ยีศุรกถายทฺ ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธมฺ อลฺปทินานิ โชฺยติราเสฺต, ยถา ยุษฺมานฺ อนฺธกาโร นาจฺฉาทยติ ตทรฺถํ ยาวตฺกาลํ ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธํ โชฺยติสฺติษฺฐติ ตาวตฺกาลํ คจฺฉต; โย ชโน'นฺธกาเร คจฺฉติ ส กุตฺร ยาตีติ น ชานาติฯ
36 Confíen en la luz mientras la tienen para que sean hijos de la luz”. Cuando Jesús terminó de decirles esto, se fue y se ocultó de ellos.
อเตอว ยาวตฺกาลํ ยุษฺมากํ นิกเฏ โชฺยติราเสฺต ตาวตฺกาลํ โชฺยตีรูปสนฺตานา ภวิตุํ โชฺยติษิ วิศฺวสิต; อิมำ กถำ กถยิตฺวา ยีศุ: ปฺรสฺถาย เตภฺย: สฺวํ คุปฺตวานฺฯ
37 Pero a pesar de todos los milagros que él había hecho en presencia de ellos, aún no creían en Jesús.
ยทฺยปิ ยีศุเสฺตษำ สมกฺษมฺ เอตาวทาศฺจรฺยฺยกรฺมฺมาณิ กฺฤตวานฺ ตถาปิ เต ตสฺมินฺ น วฺยศฺวสนฺฯ
38 Esto era en cumplimiento del mensaje del profeta Isaías, quien dijo: “Señor, ¿quién ha creído en lo que hemos dicho? ¿A quién le ha sido revelado el poder del Señor?”
อเตอว ก: ปฺรเตฺยติ สุสํวาทํ ปเรศาสฺมตฺ ปฺรจาริตํ? ปฺรกาศเต ปเรศสฺย หสฺต: กสฺย จ สนฺนิเธา? ยิศยิยภวิษฺยทฺวาทินา ยเทตทฺ วากฺยมุกฺตํ ตตฺ สผลมฺ อภวตฺฯ
39 Ellos no podían creer en él, y como consecuencia, cumplieron lo que Isaías dijo:
เต ปฺรเตฺยตุํ นาศนฺกุวนฺ ตสฺมินฺ ยิศยิยภวิษฺยทฺวาทิ ปุนรวาทีทฺ,
40 “Él cegó sus ojos, y oscureció sus mentes a fin de que sus ojos no vieran, y sus mentes no pensaran, y no se volvieran a mí—porque si lo hacían, yo los sanaría”.
ยทา, "เต นยไน รฺน ปศฺยนฺติ พุทฺธิภิศฺจ น พุธฺยนฺเต ไต รฺมน: สุ ปริวรฺตฺติเตษุ จ ตานหํ ยถา สฺวสฺถานฺ น กโรมิ ตถา ส เตษำ โลจนานฺยนฺธานิ กฺฤตฺวา เตษามนฺต: กรณานิ คาฒานิ กริษฺยติฯ "
41 Isaías vio la gloria de Jesús y dijo esto en referencia a él.
ยิศยิโย ยทา ยีโศ รฺมหิมานํ วิโลกฺย ตสฺมินฺ กถามกถยตฺ ตทา ภวิษฺยทฺวากฺยมฺ อีทฺฤศํ ปฺรกาศยตฺฯ
42 Incluso muchos de los líderes creían en él. Sin embargo, no lo admitían abiertamente porque no querían que los fariseos los expulsaran de la sinagoga,
ตถาปฺยธิปตินำ พหวสฺตสฺมินฺ ปฺรตฺยายนฺฯ กินฺตุ ผิรูศินสฺตานฺ ภชนคฺฤหาทฺ ทูรีกุรฺวฺวนฺตีติ ภยาตฺ เต ตํ น สฺวีกฺฤตวนฺต: ฯ
43 demostrando que amaban la admiración humana más que la aprobación de Dios.
ยต อีศฺวรสฺย ปฺรศํสาโต มานวานำ ปฺรศํสายำ เต'ปฺริยนฺตฯ
44 Jesús dijo a gran voz: “Si creen en mí, no solamente están creyendo en mí sino también en Aquél que me envió.
ตทา ยีศุรุจฺไจ: การมฺ อกถยทฺ โย ชโน มยิ วิศฺวสิติ ส เกวเล มยิ วิศฺวสิตีติ น, ส มตฺเปฺรรเก'ปิ วิศฺวสิติฯ
45 Cuando me ven a mí, están viendo al que me envió.
โย ชโน มำ ปศฺยติ ส มตฺเปฺรรกมปิ ปศฺยติฯ
46 He venido como una luz que ilumina al mundo, así que si creen en mí no permanecerán en la oscuridad.
โย ชโน มำ ปฺรเตฺยติ ส ยถานฺธกาเร น ติษฺฐติ ตทรฺถมฺ อหํ โชฺยติ: สฺวรูโป ภูตฺวา ชคตฺยสฺมินฺ อวตีรฺณวานฺฯ
47 Yo no juzgo a ninguno que escucha mis palabras y no hace lo que yo digo. Yo vine a salvar al mundo, no a juzgarlo.
มม กถำ ศฺรุตฺวา ยทิ กศฺจินฺ น วิศฺวสิติ ตรฺหิ ตมหํ โทษิณํ น กโรมิ, ยโต เหโต รฺชคโต ชนานำ โทษานฺ นิศฺจิตานฺ กรฺตฺตุํ นาคตฺย ตานฺ ปริจาตุมฺ อาคโตสฺมิฯ
48 Cualquiera que me rechaza y no acepta mis palabras, será juzgado en el juicio final, conforme a lo que he dicho.
ย: กศฺจินฺ มำ น ศฺรทฺธาย มม กถํ น คฺฤหฺลาติ, อนฺยสฺตํ โทษิณํ กริษฺยติ วสฺตุตสฺตุ ยำ กถามหมฺ อจกถํ สา กถา จรเม'นฺหิ ตํ โทษิณํ กริษฺยติฯ
49 Porque no estoy hablando por mí mismo sino por mi Padre que me envió. Él fue quien me instruyó en cuanto a lo que debo decir y cómo lo debo decir.
ยโต เหโตรหํ สฺวต: กิมปิ น กถยามิ, กึ กึ มยา กถยิตวฺยํ กึ สมุปเทษฺฏวฺยญฺจ อิติ มตฺเปฺรรยิตา ปิตา มามาชฺญาปยตฺฯ
