< Joel 1 >

1 El Señor envió un mensaje a través de Joel, hijo de Petuel.
Naʻe hoko ʻae folofola ʻa Sihova kia Soeli ko e foha ʻo Petueli.
2 Escuchen esto, ancianos. Presten atención todos los que habitan la tierra. ¿Alguna vez ha ocurrido algo semejante a esto en su experiencia o la de sus antepasados?
Fanongo ki he meʻa ni, ʻakimoutolu ko e kau mātuʻa, pea tokanga homou telinga, ʻae kakai ʻoe fonua. Kuo ʻai ha meʻa pehē ni ʻi homou ngaahi ʻaho, pe ʻi he ngaahi ʻaho ʻo hoʻomou ngaahi tamai?
3 Enseñen esto a sus hijos, y que ellos también enseñen a sus hijos, y sus hijos a la siguiente generación.
Tala ia ki hoʻomou fānau, pea ke nau tala ki heʻenau fānau, pea mo e fānau ʻanautolu ki he toʻutangata ʻe taha.
4 Lo que dejaron las langostas devastadoras, se lo han comido las langostas acaparadoras; lo que dejaron las langostas acaparadoras, se lo han comido las angostas saltamontes; y lo que han dejado las langostas saltamontes, se lo han comido las langostas destructoras.
Ko ia naʻe tuku ʻe he heʻe kuo kai ʻe he heʻe maumau; pea ko ia naʻe tuku ʻe he heʻe maumau kuo kai ʻe he ʻunufe fulufulu, pea ko ia naʻe tuku ʻe he ʻunufe fulufulu, kuo kai ʻe he ʻunufe.
5 ¡Despierten, borrachos, y lloren! ¡Giman, bebedoresde vino, porque les han arrebatado el vino nuevo de la boca!
‌ʻAe kau konā, mou ʻā, pea tangi; pea fakatangiloloa, ʻakimoutolu ʻae kau inu uaine, koeʻuhi ko e uaine foʻou; he kuo motuhi ia mei homou ngutu.
6 Una nación ha invadido mi tierra: es poderosa y son tantos que no se pueden contar. Sus dientes son como de león, sus muelas como de leona.
He kuo ʻalu hake ha puleʻanga ki hoku fonua, ʻoku mālohi pea taʻefaʻalaua, ko hono nifo ko e nifo ʻoe laione, pea ko hono kouʻahe ko e kouʻahe ʻoe laione lahi.
7 Han arruinado mis viñedos y ha desruído mis higueras, las ha pelado por completo, reduciéndolas a apenas unas cepas blancas y desnudas.
Kuo ne fakalala ʻeku vaine, pea fohiʻi ʻae kili ʻo ʻeku ʻakau ko e fiki; kuo ne fakamolemole ia ʻo maʻa; kuo fakahinehina hono ngaahi vaʻa.
8 Giman como una novia vestida de silicio, lamentando la muerte de su prometido.
Tangi, ʻo hangē ko e taʻahine poloʻi kuo kofuʻaki ʻae tauangaʻa, koeʻuhi ko e husepāniti ʻo ʻene kei siʻi.
9 Ha cesado la ofrenda de grano y de vino en el Templo. Los sacerdotes y ministros se lamentan ante el Señor.
Ko e hifo ʻaki ʻae meʻakai, pea mo e hifo ʻaki ʻae meʻainu kuo motuhi ia mei he fale ʻo Sihova; ʻoku tangi ʻae kau taulaʻeiki, ʻae kau faifekau ʻa Sihova.
10 Los campos están devastados, y la tierra gime porque el grano está arruinado, el nuevo vino se seca, y escasea el aceite de oliva.
‌ʻOku maumau ʻae ngoue, ʻoku tangi ʻae fonua; he kuo maumauʻi ʻae koane; ʻoku maha ʻae uaine foʻou, ʻoku vaivai ʻae lolo.
11 Sientan pena, granjeros, y lloren ustedes, viñadores, porque las cosechas han quedado destruidas.
Mou mā, ʻae kau tangata ngoue; fakatangilōloa, ʻe kau tauhi vaine, koeʻuhi ko e uite mo e paʻale; he kuo ʻauha ʻae ututaʻu ʻi he ngoue.
12 Los viñedos están resecos, y la higuera se marchita; los árboles de granada, palma y durazno, todos los árboles frutales se han secado, al tiempo que la felicidad del pueblo.
‌ʻOku mōmoa ʻae vaine, ʻoku vaivai ʻae ʻakau ko e fiki; ko e ʻakau ko e pomikanite, mo e ʻakau ko e ponga, mo e ʻakau ko e ʻapele foki, ʻio, ko e ʻakau kotoa pē ʻoe ngoue ʻoku mae; koeʻuhi ʻoku mate ʻae fiefia mei he loto ʻoe ngaahi foha ʻoe tangata.
13 ¡Vístanse de silicio sacerdotes, y giman! ¡Lloren ustedes, los que ministran ante el altar! Vayan y pasen la noche vestidos con silicio, ministros de mi Dios, porque las ofrendas de grano y vino han cesado en el Templo.
Noʻotaki homou vala, pea tangi, ʻae kau taulaʻeiki: tangi fakalōloa, ʻae kau faifekau ʻoe feilaulauʻanga; haʻu, ʻo tokoto ʻi he pō kātoa ʻi he tauangaʻa ʻae kau tamaioʻeiki ʻa hoku ʻOtua: he ko e feilaulau meʻakai pea mo e feilaulau inu, kuo taʻofi mei he fale ʻo homou ʻOtua.
14 Proclamen ayuno, y convoquen una reunión santa. Llamen a los ancianos y al pueblo para que se reúnan en el Templo, y clamen a su Dios, al Señor.
Mou tuʻutuʻuni ʻae ʻaukai, fanongonongo ʻae fakataha mamafa, tānaki ʻae kau mātuʻa, pea mo e kakai kotoa pē ʻoe fonua ki he fale ʻo Sihova ko homou ʻOtua, pea tangi kia Sihova, ʻo pehē,
15 ¡Oh qué día terrible! Porque el día del Señor está cerca, y vendrá como destrucción del Todopoderoso.
‌ʻOiauē ʻae ʻaho! He kuo ofi ʻae ʻaho ʻo Sihova, pea ʻe hoko mai ia ʻo hangē ko e fakaʻauha mei he Māfimafi.
16 ¿No hemos visto como se han llevado la comida frente a nuestros ojos? No hay gozo ni alegría en el Templo de Dios.
‌ʻIkai kuo motuhi ʻae meʻakai mei hotau mata, ʻio, ko e fiefia mo e nekeneka mei he fale ʻo hotau ʻOtua?
17 Las semillas plantadas en el suelo se marchitan; los galpones están vacíos, y los graneros están destruidos porque el grano se ha secado.
‌ʻOku popo ʻae tenga ʻi he loto kelekele, ʻoku lala ʻae ngaahi feleoko, kuo holoki ʻae ngaahi fale koloa; he kuo mae ʻae koane.
18 Los animales de la granja gimen de hambre. Los rebaños de ganado deambulan por todas partes porque no encuentran hierba para comer, y el rebaño de ovejas sufre.
‌ʻOiauē ʻae toʻe ʻae fanga manu! ʻOku feinga ʻae fanga pulu, koeʻuhi ʻoku ʻikai hanau mohuku; ʻio, ʻoku tuʻutāmaki ʻae fanga sipi.
19 ¡A ti, Señor, clamo! Porque el fuego ha destruido la hierba en el desierto. Las llamas han quemado las huertas.
‌ʻE Sihova, te u tangi kiate koe: koeʻuhi kuo kai ʻe he afi ʻae mohuku ʻoe toafa, pea kuo tutu ʻe he ulo afi ʻae ngaahi ʻakau kotoa pē ngoue.
20 Hasta los animales en las granjas anhelan tu ayuda porque los arroyos se han secado, y el fuego ha destruido los pastizales en el desierto.
‌ʻOku tangi foki kiate koe ʻae fanga manu ʻoe vao: koeʻuhi ʻoku mōmoa ʻae ngaahi tafeʻanga vai, pea kuo kai ʻe he afi ʻae mohuku ʻoe toafa.

< Joel 1 >