Job 9
1 Job respondió:
Ijob respondis kaj diris:
2 “¡Sí, todo eso lo sé! Pero, ¿cómo puede alguien tener la razón delante Dios?
Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?
3 Si quisieras discutir con Dios, éste podría hacer mil preguntas que nadie puede responder.
Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.
4 Dios es tan sabio y poderoso que nadie podría desafiarlo y ganarle.
Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?
5 “Dios mueve las montañas de repente; las derriba en su ira.
Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;
6 Él sacude la tierra, haciendo temblar sus cimientos.
Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;
7 Él es quien puede ordenar que el sol no salga y que las estrellas no brillen.
Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;
8 Sólo él es quien extiende los cielos y camina sobre las olas del mar.
Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;
9 Él hizo las constelaciones de la Osa, de Orión, de las Pléyades y las estrellas del cielo austral.
Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;
10 Él es quien hace cosas increíbles que están más allá de nuestro entendimiento, cosas maravillosas que son incontables.
Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.
11 “Pero cuando pasa junto a mí, no lo veo; cuando camina hacia adelante, es invisible para mí.
Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.
12 Si él quita, ¿Quién podrá impedírselo? ¿Quién va a preguntarle: ‘Qué haces’?
Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?
13 Dios no refrena su ira, y aplasta a los ayudantes de Rahab.
Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.
14 “Así que, ¡cuánto menos podría responder a Dios, o elegir mis palabras para discutir con él!
Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?
15 Aunque tenga razón, no puedo responderle. Debo implorar la misericordia de mi juez.
Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.
16 Aunque lo llamara para que viniera y él respondiera, no creo que me escuchara.
Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,
17 “Me golpea con vientos de tormenta; me hiere una y otra vez, sin dar razón.
Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.
18 No me da la oportunidad ni siquiera de recuperar el aliento; en cambio, llena mi vida de amargo sufrimiento.
Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.
19 Si de fuerza se trata, Dios es el más fuerte. Si es cuestión de justicia, entonces ¿quién fijará un tiempo para mi caso?
Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?
20 Aunque tenga razón, mi propia boca me condenaría; aunque sea inocente, él demostraría que estoy equivocado.
Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.
21 ¡Soy inocente! No me importa lo que me pase. ¡Odio mi vida!
Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.
22 Por eso digo: ‘A Dios le da igual. Él destruye tanto al inocente como al malvado’.
Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.
23 Cuando el desastre golpea de repente, se burla de la desesperación de los inocentes.
Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.
24 La tierra ha sido entregada al malvado; él ciega los ojos de los jueces; y si no es él, entonces ¿quién?
La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?
25 Los días de mi vida corren como un corredor, pasando a toda prisa sin que yo vea ninguna felicidad.
Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;
26 Pasan como veloces veleros, como el águila que se abalanza sobre su presa.
Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.
27 “Si me dijera a mí mismo: ‘Olvidaré mis quejas; dejaré de llorar y seré feliz’,
Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:
28 seguiría aterrado por todo mi sufrimiento, porque tú, Dios, no dirás que soy inocente.
Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.
29 Ya que estoy condenado, ¿qué sentido tiene discutir?
Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?
30 ¡Aunque me lavara con agua pura de la montaña y me limpiara las manos con jabón,
Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,
31 me arrojarías a un pozo de lodo de modo que hasta mis propias ropas me odiarían!
Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.
32 Porque Dios no es un ser mortal como yo, no puedo defenderme ni llevarlo a juicio.
Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.
33 Si hubiera un árbitro ¡que pudiera reunirnos a los dos!
Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.
34 ¡Ojalá Dios dejara de golpearme con su vara y de aterrorizarme!
Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;
35 Entonces podría hablar sin tener miedo; pero como lo tengo, no puedo!”
Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.
