Job 8
1 Entonces Bildad el Suhita habló y dijo:
Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:
2 “¿Cuánto tiempo más seguirás hablando así? Las palabras que salen de tu boca son un montón de aire caliente!
“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.
3 ¿Pervierte Dios la justicia? ¿Acaso el Todopoderoso pervierte lo que es justo?
Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?
4 Tus hijos debieron pecar contra él, y por eso merecieron el castigo que les infligió.
Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.
5 Pero si oras a Dios y le pides ayuda,
Ama sen gayretle Tanrı'yı arar, Her Şeye Gücü Yeten'e yalvarırsan,
6 si llevas una vida limpia y haces lo que es justo, entonces él actuará para enderezar las cosas en su hogar.
Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.
7 Aunque comiencen con casi nada, ¡terminarán con mucho!
Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.
8 “¿Por qué no preguntan lo que descubrieron las generaciones anteriores, y examinan lo que descubrieron nuestros antepasados? ¡Nosotros nacimos ayer y no sabemos nada!
“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.
9 Nuestros días en la tierra se desvanecen tan rápido como una sombra que pasa.
Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.
10 ¿Acaso no te enseñan y te explican lo que saben?
Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?
11 ¿Puede crecer el papiro donde no hay pantano? ¿Pueden crecer los juncos sin agua?
“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?
12 Incluso sin ser cortados, mientras aún florecen, se marchitan más rápido que la hierba.
Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.
13 Esto es lo que le sucede a todo el que se olvida de Dios. Las esperanzas de los que viven sin Dios se reducen a nada.
Tanrı'yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.
14 Su confianza es como si se aferraran a una endeble tela de araña.
Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.
15 Buscan la seguridad en su casa, pero ésta no les proporciona ningún apoyo. Intentan aferrarse a ella, pero es fugaz.
Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.
16 Los que viven sin Dios son como una planta exuberante que crece al sol y extiende sus brotes por todo el jardín.
Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;
17 Enreda sus raíces entre las piedras y se aferra a la roca.
Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.
18 Pero cuando es cortada, el lugar donde estaba la repudia, diciendo: ‘Nunca te vi’.
Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.
19 Entonces su vida se acaba, y otra plata brota de la tierra para ocupar su lugar.
İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.
20 “Mira, Dios no rechaza a quien es inocente, ni apoya a quien es culpable.
“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.
21 Él puede hacer que vuelvas a reír de felicidad y a gritar de alegría.
O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.
22 Los que te odian serán avergonzados, y el lugar donde viven los malvados será destruido”.
Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”
