Job 41
1 “¿Puedes sacar a Leviatán con un anzuelo? ¿Puedes atarle la boca?
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 ¿Puedes pasar una cuerda por su nariz? ¿Puedes pasarle un anzuelo por la mandíbula?
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 ¿Te rogará que lo dejes ir? ¿O te hablará suavemente?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 ¿Hará un contrato contigo? ¿Acepta ser tu esclavo para siempre?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 ¿Jugarás con él como con un pájaro? ¿Le pondrás una correa para tus chicas?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 ¿Decidirán tus socios comerciales un precio para él y lo repartirán entre los mercaderes?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 ¿Pueden atravesar su piel con muchos arpones, su cabeza con lanzas de pesca?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Si lo agarraras, ¡imagina la batalla que tendrías! ¡No volverías a hacerlo!
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 Cualquier esperanza de capturarlo es una tontería. Cualquiera que lo intente será arrojado al suelo.
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Ya que nadie tiene el valor de provocar al Leviatán, ¿quién se atrevería a enfrentarse a mí?
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 ¿Quién se ha enfrentado a mí con alguna reclamación que deba pagar? Todo lo que hay bajo el cielo me pertenece.
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 “Permítanme hablarles del Leviatán: sus poderosas patas y sus gráciles proporciones.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 ¿Quién puede quitarle la piel? ¿Quién puede penetrar su doble armadura?
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 ¿Quién puede abrir sus mandíbulas? Sus dientes son aterradores.
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Su orgullo son sus hileras de escamas, cerradas con fuerza.
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 Sus escamas están tan juntas que el aire no puede pasar entre ellas.
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 Cada escama se adhiere a la siguiente; se cierran entre sí y nada puede penetrar en ellas.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 Cuando estornuda, brilla la luz. Sus ojos son como el sol naciente.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 De su boca salen llamas y chispas de fuego.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 De sus fosas nasales sale humo, como el vapor de una caldera sobre un fuego de cañas.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Su aliento prende fuego al carbón mientras las llamas salen de su boca.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 Su cuello es poderoso, y todos los que se enfrentan a él tiemblan de terror.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 Su cuerpo es denso y sólido, como si estuviera hecho de metal fundido.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 Su corazón es duro como una piedra de molino.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 Cuando se levanta, incluso los poderosos se aterrorizan; retroceden cuando se agita.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 Las espadas rebotan en él, al igual que las lanzas, los dardos y las jabalinas.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 El hierro es como la paja y el bronce es como la madera podrida.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 Las flechas no pueden hacerle huir; las piedras de las hondas son como trozos de rastrojo.
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 Los garrotes son también como rastrojos; se ríe del ruido de las lanzas que vuelan.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 Sus partes inferiores están cubiertas de puntas afiladas como ollas rotas; cuando se arrastra por el barro deja marcas como un trillo.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Revuelve el mar como el agua en una olla hirviendo, como un cuenco humeante cuando se mezcla el ungüento.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 Deja tras de sí una estela reluciente, como si el mar tuviera cabellos blancos.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 No hay nada en la tierra como él: una criatura que no tiene miedo.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 Mira con desprecio a todas las demás criaturas. Es el más orgulloso de todos”.
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
