Job 39
1 “¿Sabes cuándo paren las cabras salvajes? ¿Has observado los dolores de parto de los ciervos?
A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?
2 ¿Sabes cuántos meses llevan a sus crías? ¿Sabes en qué momento dan a luz?
A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?
3 Se agazapan en el parto para dar a luz a sus crías.
Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.
4 Sus crías se fortalecen en el campo, se van y no vuelven.
Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.
5 “¿Quién le dio la libertad al asno salvaje? ¿Quién lo liberó de sus ataduras?
Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,
6 Yo le he dado el desierto como hogar, las llanuras saladas como lugar para vivir.
të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?
7 Desprecia el ruido de la ciudad; no necesita escuchar los gritos del conductor.
Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.
8 Caza en los montes los pastos, buscando toda clase de plantas verdes para comer.
Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.
9 “¿Está dispuesto el buey salvaje a servirte? ¿Pasará la noche en tu pesebre?
Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?
10 ¿Puedes atar un buey salvaje a un arado? ¿Puedes hacer que labre tus campos por ti?
A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?
11 Como es tan poderoso, ¿puedes confiar en él? ¿Puedes confiar en él para que te haga el trabajo pesado?
A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?
12 ¿Estás seguro de que recogerá tu grano y lo llevará a tu era?
A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?
13 “El avestruz bate con orgullo sus alas, pero no se parecen en nada a las plumas de vuelo de la cigüeña.
Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.
14 La avestruz abandona sus huevos en el suelo, dejándolos para que se calienten en el polvo.
Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.
15 No cree que puedan ser aplastados bajo sus pies, pisoteados por un animal salvaje.
duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.
16 Es dura con sus crías, actuando como si no le pertenecieran. No le importa que todo su trabajo haya sido en vano.
I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,
17 Porque yo, Dios, la hice olvidar la sabiduría; no tuvo su parte de inteligencia.
sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.
18 Pero cuando lo necesita, puede saltar y correr, burlando al caballo y a su jinete con su velocidad.
Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.
19 “¿Le diste al caballo su fuerza? ¿Le pusiste crines en el cuello?
A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?
20 ¿Le hiciste capaz de saltar como una langosta? Su fuerte resoplido es aterrador.
A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.
21 Da zarpazos en el suelo, se levanta con fuerza y se lanza a la batalla.
Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.
22 Se ríe del miedo; no se asusta en absoluto.
Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.
23 El carcaj lleno de flechas resuena contra él; la lanza y la jabalina resplandecen a la luz del sol.
Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.
24 Temblando de rabia galopa por el suelo; no puede quedarse quieto cuando suena la trompeta.
Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.
25 Cuando suena la trompeta, está listo; siente el sonido de la batalla desde lejos, oye los gritos de los comandantes.
Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.
26 “¿Es por tu sabiduría que el halcón se eleva, extendiendo sus alas hacia el sur?
Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?
27 ¿Acaso ordenas al águila que vuele alto y haga su nido en las cumbres de los montes?
Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?
28 Vive entre los acantilados y se posa en un peñasco remoto.
Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.
29 Desde allí espía a su presa desde lejos, fijando su mirada en su víctima. Sus polluelos tragan sangre con avidez.
Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.
30 Donde están los cadáveres, allí se encuentran las aves de rapiña”.
Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.
