Job 37
1 “Ante esto mi corazón tiembla, latiendo rápidamente dentro de mí.
A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
2 Escucha con atención la voz atronadora de Dios que retumba al hablar.
Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
3 Lo envía a través del cielo; sus relámpagos brillan hasta los confines de la tierra.
Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
4 Luego viene el estruendo del trueno, su voz majestuosa no se contiene cuando habla.
Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
5 ¡La voz atronadora de Dios es maravillosa! No podemos comprender las grandes cosas que hace.
Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
6 “Ordena que caiga la nieve y que llueva sobre la tierra.
Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
7 Con ello detiene el trabajo de la gente para que todos puedan entender lo que hace.
Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
8 Incluso los animales se refugian y permanecen en sus guaridas.
Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
9 El viento del sur sopla en las tormentas, mientras que el viento del norte sopla cuando hace frío.
Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
10 El aliento de Dios produce hielo, congelando la superficie del agua.
Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
11 Llena las nubes de humedad y esparce desde ellas sus rayos.
Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
12 Se arremolinan bajo su control; se mueven por toda la tierra según sus órdenes.
A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
13 Lo hace para cumplir su voluntad, ya sea para disciplinar o para mostrar su bondad.
A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
14 “Escucha esto, Job. Detente un momento y considera las cosas maravillosas que hace Dios.
Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
15 ¿Sabes cómo Dios controla las nubes, o cómo hace que sus relámpagos salgan de ellas?
Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
16 ¿Sabes cómo flotan las nubes en el cielo: la maravillosa obra de quien lo sabe todo.
Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
17 Tú sabes que tu ropa gotea de sudor cuando el viento del sur trae un aire caliente y pesado.
Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
18 ¿Puedes martillar el cielo para que sea como un espejo fundido, como hace él?
Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
19 “Entonces, ¿por qué no nos enseñas lo que hay que decirle a Dios? No podemos exponer nuestro caso porque estamos a oscuras!
Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
20 ¿Hay que decirle a Dios que quiero hablar? Cualquiera que lo quisiera sería destruido!
Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
21 Al fin y al cabo, no podemos mirar al sol cuando brilla en el cielo, después de que el viento haya despejado las nubes.
Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
22 Del norte sale Dios brillando como el oro, rodeado de una majestad impresionante.
Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
23 No podemos acercarnos al Todopoderoso, porque nos supera en poder y justicia, y en hacer el bien.
Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
24 No actúa como un tirano; no es de extrañar que la gente le tema, aunque no valora a los que se creen sabios”.
Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
