< Job 36 >
1 Elihú continuó hablando.
I korero ano a Erihu, i mea,
2 “Ténganme un poco más de paciencia y déjenme explicarles. Todavía tengo algo que decir en nombre de Dios.
Tukua ahau, kia iti nei, a ka whakaatu ahau ki a koe; he kupu ano hoki aku mo ta te Atua.
3 Compartiré mis amplios conocimientos, y demostraré que mi Creador tiene razón.
Ka tikina atu e ahau toku mohio i tawhiti, ka whakatikaia e ahau ta toku Kaihanga.
4 Les aseguro que lo que digo no son mentiras, pues soy un hombre cuyos conocimientos son de primer orden.
E kore rawa hoki aku kupu e teka: tenei kei a koe te tangata kua tino nui tona matauranga.
5 Dios es poderoso, pero no desprecia a nadie; es poderoso en fuerza y comprensión.
Nana, he pakari te Atua, e kore ano ia e whakahawea: pakari tonu te kaha o tona matauranga.
6 No mantiene vivo al impío, sino que hace justicia al oprimido.
E kore te tangata kino e whakaorangia e ia; mana te hunga mate e whiwhi ai ki nga mea e tika ana ma ratou.
7 Siempre presta atención a los que hacen el bien, y los coloca en tronos con los reyes, honrándolos eternamente.
E kore e mutu tana titiro ki te tangata tika; engari ka whakanohoia ngatahitia ratou e ia me nga kingi ki runga ki te torona ake ake, a ka whakanekehia ake hoki ratou.
8 Si están encadenados, atados con cuerdas de sufrimiento,
Ki te mea kua herea ratou ki te mekameka, mau pu i te rahiri, ara i nga mate,
9 entonces les explica lo que han hecho: sus pecados arrogantes.
Na ka whakakitea e ia ki a ratou ta ratou mahi, me o ratou he, i mea ai ratou i nga mea whakapehapeha.
10 Les hace prestar atención y les ordena que dejen de pecar.
Ka whakapuaretia ano e ia o ratou taringa ki te ako, a ka ki kia hoki i te kino.
11 “Si escuchan y hacen lo que Dios dice, vivirán su vida con felicidad.
Ki te rongo ratou, a ka mahi ki a ia, ka pau o ratou ra i runga i te pai, o ratou tau i runga i nga ahuareka.
12 Pero si no escuchan, tendrán una muerte violenta, ignorantes de Dios.
Otira ki te kore ratou e rongo, ka ngaro ratou i te hoari, hemo iho ratou, kahore hoki he matauranga.
13 Los que rechazan a Dios se aferran a su amargura. Incluso cuando él los disciplina, no claman a él por ayuda.
Ko te hunga whakaponokore o ratou ngakau, puranga rawa i a ratou te riri; kahore a ratou karanga awhina ina herea ratou e ia.
14 Mueren en su juventud; su vida termina entre los hombres que se prostituyen en el templo.
Ka mate ratou i te taitamarikitanga, a ka ngaro to ratou ora i roto i te hunga poke.
15 A través del sufrimiento, Dios salva a los que sufren; consigue su atención a través de sus problemas.
Ko tana he whakaora i te rawakore ina mate, e whakapuaretia ana e ia o ratou taringa ina tukinotia.
16 “Dios está tratando de rescatarte de las fauces de los problemas a un lugar de libertad y seguridad, llenando tu mesa con los mejores alimentos.
Ae ra, me koe ano, tera koe e riro i a ia i roto i te kuititanga ki te wahi whanui; a ki tonu i te ngako te mea e whakatakotoria ki runga ki tau tepu.
17 Pero tú te preocupas por la suerte de los malvados; el juicio y la justicia llenan tu mente.
Otiia ki tonu koe i te tikanga a te tangata kino; a mau pu koe i nga tikanga, i te whakarite whakawa.
18 Pero ten cuidado de que tu cólera no te seduzca en la burla; y no dejes que el tamaño del ‘soborno’ te conduzcan al pecado.
Na i te mea he riri tenei, kia tupato kei riro koe i te nui o au rawa; aua hoki koe e whakapeautia e te nui o te utu.
19 ¿Tu grito de auxilio te sostendrá cuando vengan los problemas?
E ranea ranei ou rawa, e kore ai koe e taka he? nga uaua katoa ranei o tou kaha?
20 No anheles la noche en la que las personas son arrebatadas repentinamente.
Kaua e hiahiatia te po, te wa e riro ai nga tangata i runga i to ratou whai.
21 ¡Cuida que no te vuelvas al mal! Porque es por esto que estás siendo probado a través del sufrimiento.
Kia tupato, kaua e tahuri ki te kino; ki tau hoki he pai ake tenei i nga mate.
22 “¡Mira qué poder tiene Dios! ¿Qué maestro es como él?
Nana, ko te Atua, ko tona kaha hei whakanui, ko wai te kaiwhakaako hei rite mona?
23 ¿Quién le ha enseñado lo que debe hacer? ¿Quién puede decirle: ‘Has hecho mal’?
Ko wai te kaitohutohu i te ara mona? Ko wai hei mea, Kua he tau mahi?
24 Al contrario, alábenle por lo que ha hecho, como dicen los cantos.
Kia mahara kia whakanuia e koe tana mahi, e waiatatia nei e te tangata.
25 Todo el mundo ha visto la creación de Dios, aunque sólo desde la distancia.
Kua tirohia nei e nga tangata katoa e matakitakina mai nei e te tangata i tawhiti.
26 “Mira qué grande es Dios, más de lo que podemos entender. Nadie puede contar sus años.
Nana, he nui te Atua, e kore ano e mohiotia e tatou; e kore ano hoki te maha o ona tau e taea te rapu atu.
27 Él extrae el agua y la destila en rocío y lluvia.
Ko ia nei hei ngongo ake i nga pata wai, ka tauia i tona kohu hei awha:
28 Las nubes derraman lluvia, cayendo abundantemente sobre la humanidad.
Ka ringihia iho nei e nga kapua, a ka maturuturu nui ki runga ki te tangata.
29 ¿Alguien puede entender cómo se extienden las nubes, o cómo ruge el trueno desde donde vive?
Ae ra, e mohiotia ana ranei e tetahi nga horahanga o nga kapua, te ngangau o tona tapenakara?
30 Mira cómo esparce los rayos a su alrededor, y cubre de oscuridad las profundidades del mar.
Nana, e horahia ana e ia tona marama a tawhio noa i a ia; e hipokina ana hoki e ia te takere o te moana.
31 Con estas acciones gobierna a los pueblos, les proporciona abundante alimento.
Ko ana mea hoki ena hei whakawa mo nga iwi, nui tonu te kai e homai ana e ia.
32 Tiene el rayo en sus manos y ordena dónde debe caer.
E hipokina ana e ia ona ringa ki te uira, a whakahaua iho e ia te wahi e pa atu ai.
33 El trueno anuncia su presencia: hasta el ganado sabe cuándo se avecina una tormenta”.
Hei kaiwhakaatu i a ia tona haruru, e waitohu ana hoki ki nga kararehe i te tupuhi meake puta mai.