< Job 33 >

1 “Ahora escúchame, Job. Presta atención a todo lo que tengo que decir.
“Na afei, Hiob, tie me nsɛm; yɛ aso ma biribiara a mɛka.
2 Mira, estoy a punto de hablar; mi boca está lista para hablar.
Merebebue mʼano; me nsɛm aba me tɛkrɛma so.
3 Mis palabras salen de mi corazón recto; mis labios hablan con sinceridad de lo que sé.
Me nsɛm fi koma a ɛteɛ mu; na mʼano de ahonim pa ka nea minim.
4 El espíritu de Dios me hizo, y el aliento del Todopoderoso me da vida.
Onyankopɔn Honhom na abɔ me; Otumfo no home ma me nkwa.
5 Contéstame, si puedes. Ponte delante de mí y prepárate para defenderte:
Sɛ wubetumi a, ma me mmuae; siesie wo ho, na ka si mʼanim.
6 Ante Dios los dos somos iguales. Yo también fui hecho de un pedazo de arcilla.
Wo ne me nyinaa yɛ pɛ wɔ Onyankopɔn anim; me nso wɔbɔɔ me fii dɔte mu.
7 No tienes que tener miedo de mí, pues no seré demasiado duro contigo.
Ɛnsɛ sɛ wusuro me, na ɛnsɛ sɛ me nsa yɛ den wɔ wo so.
8 Has hablado en mi oído y he escuchado todo lo que tenías que decir.
“Nanso woaka ama mate, mete saa nsɛm no, na wokae se,
9 Dices: ‘Estoy limpio, no he hecho nada malo; soy puro, no he pecado.
‘Meyɛ kronkron na minni bɔne; me ho tew na afɔdi biara nni me ho.
10 Mira cómo Dios encuentra faltas en mí y me trata como su enemigo.
Nanso Onyankopɔn anya me ho mfomso wafa me sɛ ne tamfo.
11 Pone mis pies en el cepo y vigila todo lo que hago’.
Ɔde me nan hyɛ mpokyerɛ mu; na nʼani wɔ mʼakwan nyinaa so.’
12 Pero te equivocas. Déjame explicarte: Dios es más grande que cualquier ser humano.
“Nanso meka mekyerɛ wo se, eyi mu de woayɛ mfomso, efisɛ Onyankopɔn so sen ɔdesani.
13 ¿Por qué luchas contra él, quejándote de que Dios no responde a tus preguntas?
Na adɛn nti na wunwiinwii hyɛ no sɛ ommua onipa nsɛm biara ana?
14 Dios habla una y otra vez, pero la gente no se da cuenta.
Nanso Onyankopɔn kasa wɔ akwan ahorow so, na ebia nnipa nte.
15 A través de sueños y visiones en la noche, cuando la gente cae en el sueño profundo, descansando en sus camas,
Ɔkasa wɔ daeso ne anadwo anisoadehu mu, bere a nna afa nnipa na wɔada hatee wɔ wɔn mpa so no,
16 Dios les habla con advertencias solemnes
otumi kasa gu wɔn asom na ɔde kɔkɔbɔ yi wɔn hu,
17 para alejarlos de hacer el mal y evitar que se vuelvan orgullosos.
sɛ ɔbɛdan onipa afi nneyɛe bɔne ho na watwe no afi ahantan ho,
18 Los salva de la tumba y los libra de la muerte violenta.
sɛ ɔmma ne kra nkɔ amoa mu na ɔnhwere ne nkwa wɔ afoa ano.
19 La gente también es disciplinada en un lecho de dolor, con un dolor constante en sus huesos.
Anaasɛ wotumi de mpa so yaw twe onipa aso nnompe mu yaw a ennyae da,
20 No tienen deseos de comer; ni siquiera quieren sus platos favoritos.
kosi sɛ ne kɔn nnɔ aduan na ne kra nso po aduan a ɛyɛ akɔnnɔ pa ara;
21 Su carne se desgasta hasta quedar en nada; todo lo que queda es piel y huesos.
ɔfɔn yɛ basaa, na ne nnompe a anka ɛho akata no, ho da hɔ.
22 Están a punto de morir; su vida se acerca al verdugo.
Ne kra bɛn ɔda, na ne nkwa bɛn owu abɔfo.
23 “Pero si aparece un ángel, un mediador, uno de los miles de ángeles de Dios, para indicarle a alguien el camino correcto para ellos,
“Nanso sɛ ɔbɔfo bi wɔ nʼafa sɛ odimafo a, ɛyɛ apem mu baako, na ɔbɛkyerɛ no nea eye ma no,
24 tendrá gracia con ellos. Les dirá: ‘Sálvenlos de bajar a la tumba, porque he encontrado un camino para liberarlos’.
obehu no mmɔbɔ na waka se, ‘Munnyaa no na wankɔ ɔda mu; na manya mpatade ama no,’
25 Entonces sus cuerpos se renovarán como si fueran jóvenes de nuevo; serán tan fuertes como cuando estaban en la flor de la vida.
afei ne were yɛ foforo sɛ abofra; na esi ne dedaw mu yɛ sɛ mmerantebere mu de.
26 Orarán a Dios, y él los aceptará; llegarán a la presencia de Dios con alegría, y él les arreglará las cosas.
Ɔbɔ Onyankopɔn mpae na onya adom fi ne hɔ, ohu Onyankopɔn anim na ɔde ahosɛpɛw teɛ mu; na Onyankopɔn gye no bio sɛ ɔtreneeni.
27 Cantarán y dirán a los demás: ‘He pecado, he desvirtuado lo que es justo, pero no me ha servido de nada.
Afei ɔba nnipa mu bɛka se, ‘Meyɛɛ bɔne na mekyeaa nea ɛteɛ, nanso mannya nea ɛfata me.
28 Me salvó de bajar al sepulcro y viviré en la luz’.
Ogyee me kra na wamma no ankɔ ɔda mu, enti mɛtena ase na madi hann no mu dɛ.’
29 Mira, Dios hace esto una y otra vez para la gente;
“Onyankopɔn yɛ eyinom nyinaa ma onipa, mprenu ne ne mprɛnsa so,
30 los salva de la tumba para que vean la luz de la vida.
sɛnea ne kra renkɔ ɔda mu, na nkwa hann no ahyerɛn ne so.
31 “Presta atención, Job, y escúchame. Calla y déjame hablar.
“Yɛ aso, Hiob, na tie me; yɛ dinn na menkasa.
32 Pero si tienes algo que decir, habla.
Na sɛ wowɔ biribi ka a, bua me; kasa, na mepɛ sɛ wobu wo bem.
33 Si no, escúchame. Calla y te enseñaré la sabiduría”.
Sɛ ɛnte saa nso a, ɛno de tie me. Yɛ dinn na mɛkyerɛ wo nyansa.”

< Job 33 >