< Job 33 >

1 “Ahora escúchame, Job. Presta atención a todo lo que tengo que decir.
Tena ra, whakarongo, e Hopa, ki aku korero, kia whai taringa ki aku kupu katoa.
2 Mira, estoy a punto de hablar; mi boca está lista para hablar.
Nana, kua puaki nei toku mangai, kei te korero toku arero i roto i toku mangai.
3 Mis palabras salen de mi corazón recto; mis labios hablan con sinceridad de lo que sé.
Ma aku kupu e whakapuaki te tika o toku ngakau; ka korero pono oku ngutu i ta ratou e matau ana.
4 El espíritu de Dios me hizo, y el aliento del Todopoderoso me da vida.
He mea hanga ahau na te Wairua o te Atua, a na te manawa o te Kaha Rawa ahau i whai ora ai.
5 Contéstame, si puedes. Ponte delante de mí y prepárate para defenderte:
Ki te taea e koe, whakahokia mai e koe he kupu ki ahau; whakatikaia au korero ki toku aroaro, e tu ki runga.
6 Ante Dios los dos somos iguales. Yo también fui hecho de un pedazo de arcilla.
Nana, ko toku anga ki te Atua he pena hoki i tau; he mea hanga nei ano hoki ahau ki te paru.
7 No tienes que tener miedo de mí, pues no seré demasiado duro contigo.
Nana, e kore te wehi ki ahau e whakawehi i a koe; e kore ano hoki toku ringa e taimaha iho ki a koe.
8 Has hablado en mi oído y he escuchado todo lo que tenías que decir.
He pono kua hakiri oku taringa ki au kupu, a kua rongo atu ahau i te reo o au kupu, e mea ana,
9 Dices: ‘Estoy limpio, no he hecho nada malo; soy puro, no he pecado.
He ma ahau, kahore oku he; he harakore ahau, kahore hoki he kino i roto i ahau:
10 Mira cómo Dios encuentra faltas en mí y me trata como su enemigo.
Na e rapu ana ia i te take riri ki ahau, e kiia ana ahau e ia he hoariri nona;
11 Pone mis pies en el cepo y vigila todo lo que hago’.
E karapitia ana e ia oku waewae ki te rakau, e ata titiro ana ia ki oku hikoinga katoa.
12 Pero te equivocas. Déjame explicarte: Dios es más grande que cualquier ser humano.
Nana, maku e whawhati tau kupu, ehara tenei mea au i te mea tika; nui atu hoki te Atua i te tangata.
13 ¿Por qué luchas contra él, quejándote de que Dios no responde a tus preguntas?
He aha koe i totohe ai ki a ia? E kore hoki e korerotia e ia te tikanga o tetahi o ana mea.
14 Dios habla una y otra vez, pero la gente no se da cuenta.
Kotahi hoki, ae ra, e rua korerotanga a te Atua, otiia kahore e maharatia e te tangata.
15 A través de sueños y visiones en la noche, cuando la gente cae en el sueño profundo, descansando en sus camas,
I te moe, i te putanga moemoea mai o te po, ina au iho te moe o te tangata, i nga moenga i runga i te takotoranga;
16 Dios les habla con advertencias solemnes
Ko reira ia whakapuare ai i nga taringa o nga tangata, hiri ai hoki i te ako mo ratou;
17 para alejarlos de hacer el mal y evitar que se vuelvan orgullosos.
Kia whakanekehia ai te tangata i tana whakaaro, kia hipokina ai hoki te whakapehapeha o te tangata;
18 Los salva de la tumba y los libra de la muerte violenta.
E puritia ana e ia tona wairua kei tae ki te rua, tona ora kei riro i te hoari.
19 La gente también es disciplinada en un lecho de dolor, con un dolor constante en sus huesos.
E whiua ana hoki ia ki te mamae i runga i tona moenga, ki te ngau tonu hoki o ona wheua;
20 No tienen deseos de comer; ni siquiera quieren sus platos favoritos.
A whakarihariha ana tona ora ki te taro, tona wairua ki te kai whakaminamina.
21 Su carne se desgasta hasta quedar en nada; todo lo que queda es piel y huesos.
E honia ana ona kiko, a kore noa e kitea; a purero mai ana ona wheua kihai nei i kitea i mua.
22 Están a punto de morir; su vida se acerca al verdugo.
Heoi e whakatata ana tona wairua ki te rua, tona ora ki nga kaiwhakamate.
23 “Pero si aparece un ángel, un mediador, uno de los miles de ángeles de Dios, para indicarle a alguien el camino correcto para ellos,
Ki te mea he karere tera kei a ia, he kaiwhakaatu tikanga tetahi i roto i te mano, hei whakaatu i tona tika ki te tangata:
24 tendrá gracia con ellos. Les dirá: ‘Sálvenlos de bajar a la tumba, porque he encontrado un camino para liberarlos’.
Na ka tohu tera i a ia, a ka mea, Whakaorangia ia kei heke ki te rua, kua kitea hoki e ahau he utu.
25 Entonces sus cuerpos se renovarán como si fueran jóvenes de nuevo; serán tan fuertes como cuando estaban en la flor de la vida.
Ko tona kiri ka ngawari atu i to te tamaiti; ka hoki iho ia ki nga ra o tona tamarikitanga:
26 Orarán a Dios, y él los aceptará; llegarán a la presencia de Dios con alegría, y él les arreglará las cosas.
Ka inoi ia ki te Atua, a ka manako tera ki a ia; heoi ka kite ia i tona mata i runga i te koa: a ka utua e ia te tika o te tangata.
27 Cantarán y dirán a los demás: ‘He pecado, he desvirtuado lo que es justo, pero no me ha servido de nada.
E waiata ana ia i te aroaro o nga tangata, e mea ana, Kua hara ahau, whakaparoritia ake e ahau te tika, a kahore he pai ki ahau:
28 Me salvó de bajar al sepulcro y viviré en la luz’.
Kua whakaorangia e ia toku wairua kei riro ki te rua, a e kite toku wairua i te marama.
29 Mira, Dios hace esto una y otra vez para la gente;
Nana, e meatia ana enei mea katoa e te Atua, e tuaruatia ana, ae, e tuatorutia ana, ki te tangata,
30 los salva de la tumba para que vean la luz de la vida.
Hei whakahoki mai i tona wairua i roto i te rua, kia whakamaramatia ai ki te marama o te ora.
31 “Presta atención, Job, y escúchame. Calla y déjame hablar.
Kia whai whakaaro mai, e Hopa, whakarongo mai ki ahau: kati tau, a ka korero ahau.
32 Pero si tienes algo que decir, habla.
Ki te mea he kupu tau, utua mai taku: korero, ko taku hoki i pai ai kia whakatikaia tau.
33 Si no, escúchame. Calla y te enseñaré la sabiduría”.
Ki te kahore, whakarongo ki ahau: noho puku koe, a maku koe e whakaako ki te whakaaro nui.

< Job 33 >