Job 32
1 Los tres amigos de Job dejaron de responderle porque él seguía protestando su inocencia.
A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
2 Entonces Eliú, hijo de Baraquel el Buzita, de la familia de Ram, se enojó. Se enojó con Job por afirmar que él tenía la razón y no Dios.
Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
3 Eliú también se enfadó con los tres amigos de Job porque hacían ver que Dios estaba equivocado, ya que no habían sido capaces de responder a Job.
Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
4 Elihú había esperado a que los otros tres hablaran con Job, ya que eran mayores que él.
Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
5 Pero al ver que no podían responder a Job, se enojó mucho.
Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
6 Eliú, hijo de Baraquel el Buzita, dijo: “Yo soy joven y ustedes son viejos, por eso me resistí a decirles lo que sé.
I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
7 Me dije a mí mismo: ‘Los que son mayores deben hablar, los que son mayores deben enseñar la sabiduría’.
Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
8 Sin embargo, hay un espíritu en los seres humanos, el aliento del Todopoderoso, que les da entendimiento.
Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9 No son los viejos los que son sabios, ni los ancianos los que saben lo que es correcto.
Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
10 Por eso te digo que me escuches ahora: déjame decirte lo que sé.
Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
11 Pues bien, esperé a oír lo que tenías que decir, escuchando tus ideas mientras buscabas las palabras adecuadas para hablar.
Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
12 Les he prestado mucha atención a todos, y ninguno ha demostrado que Job estuviera equivocado ni ha respondido a sus argumentos.
I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
13 No digan dentro de ustedes mismo: ‘Somos muy sabios’, porque Dios, y no un ser humano, les demostrará que están equivocados.
Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
14 Job no alineó sus argumentos contra mí, y yo no le responderé como ustedes lo hicieron.
Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
15 Se quedaron sin palabras, sin nada más que decir.
Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
16 ¿Debo seguir esperando, siendo que no hablan y solo están ahí de pie sin decir nada?
Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
17 Pues ahora yo también daré mi respuesta. Les diré lo que sé.
Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
18 ¡Tengo tanto que decir que no puedo retener las palabras!
Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
19 Por dentro soy como un vino en fermentación, embotellado; como odres nuevos a punto de estallar.
Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
20 Tengo que hablar antes de estallar; abriré mis labios para responderle.
Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
21 No tomaré partido, y no voy a adular a nadie.
Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
22 No sé adular, y si lo hiciera mi Creador pronto me destruiría”.
Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.
