< Job 32 >

1 Los tres amigos de Job dejaron de responderle porque él seguía protestando su inocencia.
Ona tri čovjeka prestadoše Jobu odgovarati, jer je on sebe smatrao nevinim.
2 Entonces Eliú, hijo de Baraquel el Buzita, de la familia de Ram, se enojó. Se enojó con Job por afirmar que él tenía la razón y no Dios.
Nato se rasrdi Elihu, sin Barakeelov, iz Buza, od plemena Ramova: planu gnjevom na Joba zato što je sebe držao pravednim pred Bogom;
3 Eliú también se enfadó con los tres amigos de Job porque hacían ver que Dios estaba equivocado, ya que no habían sido capaces de responder a Job.
a planu gnjevom i na tri njegova prijatelja jer nisu više našli ništa što bi odgovorili te su tako Boga osudili.
4 Elihú había esperado a que los otros tres hablaran con Job, ya que eran mayores que él.
Dok su oni govorili s Jobom, Elihu je šutio, jer su oni bili stariji od njega.
5 Pero al ver que no podían responder a Job, se enojó mucho.
Ali kad vidje da ona tri čovjeka nisu više imala odgovora u ustima, planu od srdžbe.
6 Eliú, hijo de Baraquel el Buzita, dijo: “Yo soy joven y ustedes son viejos, por eso me resistí a decirles lo que sé.
I progovorivši, Elihu, sin Barakeelov, iz Buza, reče: “Po godinama svojim još mlad sam ja, a u duboku vi ste ušli starost; bojažljivo se zato ja ustezah znanje svoje pokazati pred vama.
7 Me dije a mí mismo: ‘Los que son mayores deben hablar, los que son mayores deben enseñar la sabiduría’.
Mišljah u sebi: 'Govorit će starost, mnoge godine pokazat će mudrost.'
8 Sin embargo, hay un espíritu en los seres humanos, el aliento del Todopoderoso, que les da entendimiento.
Uistinu, dah neki u ljudima, duh Svesilnog mudrim čini čovjeka.
9 No son los viejos los que son sabios, ni los ancianos los que saben lo que es correcto.
Dob poodmakla ne daje mudrosti a niti starost pravednosti uči.
10 Por eso te digo que me escuches ahora: déjame decirte lo que sé.
Zato vas molim, poslušajte mene da vam i ja znanje svoje izložim.
11 Pues bien, esperé a oír lo que tenías que decir, escuchando tus ideas mientras buscabas las palabras adecuadas para hablar.
S pažnjom sam vaše besjede pratio i razloge sam vaše saslušao dok ste tražili što ćete kazati.
12 Les he prestado mucha atención a todos, y ninguno ha demostrado que Job estuviera equivocado ni ha respondido a sus argumentos.
Na vama moja sva bijaše pažnja, al' ne bi nikog da Joba pobije ni da mu od vas tko riječ opovrgne.
13 No digan dentro de ustedes mismo: ‘Somos muy sabios’, porque Dios, y no un ser humano, les demostrará que están equivocados.
Nemojte reći: 'Na mudrost smo naišli! Bog će ga pobit jer čovjek ne može.'
14 Job no alineó sus argumentos contra mí, y yo no le responderé como ustedes lo hicieron.
Nije meni on besjedu upravio: odvratit mu neću vašim riječima.
15 Se quedaron sin palabras, sin nada más que decir.
Poraženi, otpovrgnut ne mogu, riječi zapeše u grlu njihovu.
16 ¿Debo seguir esperando, siendo que no hablan y solo están ahí de pie sin decir nada?
Čekao sam! Al', gle, oni ne zbore. Umukoše, ni riječ više da kažu!
17 Pues ahora yo también daré mi respuesta. Les diré lo que sé.
Na meni je da progovorim sada, znanje ću svoje i ja izložiti.
18 ¡Tengo tanto que decir que no puedo retener las palabras!
Riječi mnoge u meni naviru dok iznutra moj duh mene nagoni.
19 Por dentro soy como un vino en fermentación, embotellado; como odres nuevos a punto de estallar.
Gle, nutrina mi je k'o mošt zatvoren, k'o nova će se raspući mješina.
20 Tengo que hablar antes de estallar; abriré mis labios para responderle.
Da mi odlane, govorit ću stoga, otvorit ću usne i odvratit' vama.
21 No tomaré partido, y no voy a adular a nadie.
Nijednoj strani priklonit se neću niti laskat ja namjeravam kome.
22 No sé adular, y si lo hiciera mi Creador pronto me destruiría”.
Laskati ja ne umijem nikako, jer smjesta bi me Tvorac moj smaknuo.

< Job 32 >