< Job 31 >
1 “Me prometí a mí mismo no mirar nunca con deseo a las jóvenes.
Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se paa en Jomfru;
2 ¿Qué debe esperar la gente de Dios? ¿Qué recompensa debe darles el Todopoderoso en lo alto?
hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?
3 ¿No es el desastre para los malvados y la destrucción para los que hacen el mal?
Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udaadsmændene Modgang?
4 ¿No ve Dios todo lo que hago, incluso cuenta cada paso que doy?
Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?
5 ¿He vivido una vida engañosa? ¿He estado ansioso por decir mentiras?
Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig —
6 ¡No! Que Dios me pese en la balanza de su justicia y que descubra mi integridad.
paa Rettens Vægtskaal veje han mig, saa Gud kan kende min Uskyld —
7 “Si me he desviado del camino de Dios, si he dejado que lo que veo se convierta en mis deseos, si hay alguna mancha de pecado en mis manos,
er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,
8 entonces que otro coma lo que he sembrado, y que todo lo que he cultivado sea desarraigado.
da gid jeg maa saa og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!
9 Si una mujer me ha seducido, o si he buscado la oportunidad de acostarme con la mujer de mi prójimo,
Blev jeg en Daare paa Grund af en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,
10 que mi esposa sirva a otro, que otros hombres se acuesten con ella.
saa dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!
11 Porque eso sería una maldad, un pecado que merece castigo,
Thi sligt var Skændselsdaad, Brøde, der drages for Retten,
12 porque este pecado es como un fuego que lleva a la destrucción, destruyendo todo lo que tengo.
ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!
13 “Si me negara a escuchar a mis siervos o siervas cuando me trajeran sus quejas,
Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, naar de trættede med mig,
14 ¿qué haría cuando Dios viniera a juzgarme? ¿Cómo respondería si me investigara?
hvad skulde jeg da gøre, naar Gud stod op, hvad skulde jeg svare, naar han saa efter?
15 ¿Acaso el mismo Dios no nos hizo a todos?
Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?
16 ¿Me he negado a dar a los pobres lo que necesitaban, o he hecho desesperar a las viudas?
Har jeg afslaaet ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,
17 ¿Acaso he comido yo solo un trozo de pan? ¿No he compartido siempre mi comida con los huérfanos?
var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf —
18 Desde que era joven fui padre de los huérfanos y cuidé de las viudas.
nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.
19 Si alguna vez veía a alguien necesitado de ropa, a los pobres sin nada que ponerse,
Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe —
20 siempre me agradecían la ropa de lana que los mantenía calientes.
visselig nej, hans Hofter velsigned mig, naar han varmed sig i Uld af mine Lam.
21 “Si levantaba la mano para golpear a un huérfano, seguro de que si llegaba a los tribunales los jueces estarían de mi parte,
Har jeg løftet min Baand mod en faderløs, fordi jeg var vis paa Medhold i Retten,
22 entonces que mi hombro sea arrancado de su articulación, que mi brazo sea arrancado de su cavidad.
saa falde min Skulder fra Nakken, saa rykkes min Arm af Led!
23 Como me aterra el castigo que Dios me tiene reservado, y debido a su majestad, nunca podría hacer esto.
Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og naar han rejste sig, magted jeg intet!
24 “¿He puesto mi confianza en el oro, llamando al oro fino ‘mi seguridad’?
Har jeg slaaet min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,
25 ¿Me he deleitado en ser rico, feliz por todas mis riquezas que había ganado?
var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Haand fik sanket saa meget,
26 ¿He mirado el sol brillando tan intensamente o la luna moviéndose con majestuosidad por el cielo
saa jeg, hvorledes Sollyset straaled, eller den herligt skridende Maane,
27 y he tenido la tentación de adorarlos secretamente besando mi mano ante ellos como señal de devoción?
og lod mit Hjerte sig daare i Løn, saa jeg hylded dem med Kys paa min Haand —
28 Esto también sería un pecado que merece castigo porque significaría que he negado a Dios en lo alto.
ogsaa det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.
29 “¿Alguna vez me he alegrado cuando el desastre destruyó a los que me odiaban, o he celebrado cuando el mal los derribó?
Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, naar han ramtes af Vanheld —
30 Nunca he permitido que mi boca pecara echando una maldición sobre la vida de alguien.
nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, saa jeg bandende kræved hans Sjæl.
31 ¿No ha preguntado mi familia: ‘¿Hay alguien que no haya comido todo lo que quería de su comida?’
Har min Husfælle ej maattet sige: »Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord« —
32 Nunca he dejado dormir a extraños en la calle; he abierto mis puertas a los viajeros.
nej, den fremmede laa ej ude om Natten, jeg aabned min Dør for Vandringsmænd.
33 ¿He ocultado mis pecados a los demás, escondiendo mi maldad en lo más profundo de mí?
Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, saa jeg dulgte min Brøde i Brystet
34 ¿Tenía miedo de lo que pensaran los demás, del desprecio que me hicieran las familias, y por eso me callaba y no salía?
af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, saa jeg blev inden Døre i Stilhed! —
35 “¿Por qué nadie escucha lo que digo? Firmo con mi nombre para avalar todo lo que he dicho. Que el Todopoderoso me responda. Que mi acusador escriba de qué me acusa.
Ak, var der dog en, der hørte paa mig! Her er mit Bomærke — lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!
36 Yo los pondría en alto; Los llevaría en mi cabeza como una corona.
Sandelig, tog jeg det paa min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,
37 Le explicaría todo lo que había hecho; mantendría la cabeza alta ante él.
svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.
38 “Si mi tierra ha gritado contra mí; si sus surcos han llorado por mí;
Har min Mark maattet skrige over mig og alle Furerne græde,
39 si he tomado sus cosechas sin pago o si he causado daño a los agricultores;
har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,
40 entonces que crezcan espinas en lugar de trigo, y cizaña en lugar de cebada”. Las palabras de Job se terminan.
saa gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.