< Job 30 >

1 Pero ahora se ríen de mí personas mucho más jóvenes que yo; personas a cuyos padres no pondría a trabajar con mis perros pastores.
Ahinlah tun vang apateu kelngoi chinga pang kauicha ho toh lhaikhom dinga jong lhing joulou mihem, kasanga dong jo golhang khangdong ho nuisat bep in kaum doh tai.
2 Son demasiado débiles para serme útiles y están agotados.
Amaho khu keija dinga tamtah'a pha ahiuvin, hiche ho chu von sesa lungset um ahiuve.
3 Adelgazados por el hambre y la necesidad, tratan de comer la tierra seca en el desierto oscuro y desolado.
Amaho chu akel thoh jeh uva gong ahiuvin, chuleh nel phai gam mihem chen louna leh gaso talou leiset muthim gam'a chu jam ah ahiuve.
4 Allí recogen hierbas del desierto y las hojas de los arbustos, y comen las raíces de las retamas.
Hiti chun amahon hamboh lah a konin gamlah a na eng ho chu akilo uvin chuleh muntheh phung jung ho chu akilah un anejiuve.
5 Fueron expulsados de la comunidad.
Amaho chu mihem kiloikhom na a konna kidel mangah ahiuvin, chuleh gucha ahijeh uvin mihem ten amaho chu asamse jiuvin ahi.
6 La gente gritaba tras ellos como si fueran ladrones. Tienen que vivir en barrancos peligrosos, en cuevas y entre las rocas.
Hiti chun gom kokhuh thuhtah tah lah a timul thou pumin leiko lah leh songpi ho lah a chun ching uve.
7 Gritan como animales entre los arbustos; se acurrucan entre la maleza para refugiarse.
Amaho chu hamboh lah a sa loupitah a aum bangun a ao chehchuh jiuvin thahpi ho noija chun alhaikhom jiuve.
8 Son gente insensata, sin nombre, que ha sido expulsada de la tierra.
Amaho chu kiloikhomna a kon kipaidoh mingol minbeiho ahiuve.
9 Pero ahora se burlan de mí en sus cantos; ¡me he convertido en un chiste para ellos!
Chuleh tun amahon pao ngeilou louvin isah loutah in einuisat jiuvin eiphin phin jiuve.
10 Me desprecian y rehúyen; no dudan en escupirme a la cara.
Amahon iman eisep pouvin chuleh kamaija chil set khumpeh ding tailouvin kakomah ahung pouve.
11 Dios ha aflojado la cuerda de mi arco y me ha humillado.
Ijeh inem itile Pathen in kathal khao eisattan peh in aman eisuhnem ahin, hijeh a chu thuneina umnaho jouse chu apaimang u ahi.
12 La chusma se levanta contra mí, y me hace correr; como una ciudad sitiada planifican formas de destruirme.
Hiche akideldoh ho chun kamaichang tah a eidoudal un, kilhon changnam pet dingin eisol un chuleh kalampi ah thang eikampeh uve.
13 Cortan mi vía de escape; provocan mi caída y lo hacen sin ayuda de nadie.
Amahon kalamlhah jouse eikha peh un chule keiman eikithopi ding koimacha kaneilou ahet jeh uvin eisuhmang nathei diuvin abolthei jouseu abol'un ahi.
14 Entran por una amplia brecha; se precipitan mientras el muro se derrumba.
Amaho muntinna konin kakomah ahungun keima kalhah suh pet in amaho kachungah akichom uve.
15 Me invaden los terrores; mi honor se lo lleva el viento; mi salvación se desvanece como una nube.
Tun vang kicha tah in kahingin eikijabol najouse huilah a akithe mangin kanei leh kagou jouse meilhang kitol mang bangin amangthah soh tai.
16 Y ahora mi vida se desvanece; cada día la desesperación me atenaza.
Chuleh tua hi kahinkho along mang ahitan, kanikho ho jong genthei hesoh nan eihen den tai.
17 Por la noche mis huesos agonizan; el dolor me roe y no cesa.
Jan teng kagu kachang ho natnan alodim jin hichun tang louhel in eichip eichip ji'e.
18 Dios me agarra bruscamente por la ropa; me tira del cuello de la camisa.
Khuthat tah in Pathen in ka sangkhol eilah peh in ka sangkhol ngong ah eimanchah kheh in ahi.
19 Me ha arrojado al barro; me ha humillado como polvo y ceniza.
Aman bonlhoh lah a eisep lut in keima hi leivui leh vutvam sanga jong panna beijo kahi.
20 Dios, clamo a ti, pero no respondes; me presento ante ti, pero ni siquiera te fijas en mí.
Nahenga hung tao kahi O Pathen, ahinlah nangin nei donbut pon, namasang a ding kahin, ahin nangin vet ding'in jong neigo poi.
21 Te has vuelto cruel conmigo; usas tu poder para hacerme sufrir.
Keija dinga lungsetna beihel nahung hitai. Nathahat na chu kei engbol nan namange.
22 Me levantas y me llevas en el viento; me arrojas en el torbellino.
Nangin chimpei lah a neisep lut in chuleh huipi kinong in nei sumange.
23 Sé que me llevas a la muerte, al lugar donde van todos los vivos.
Chuleh nangin mihing jouse lhunna kathina ding munna chu neisol ahi ti kahei.
24 ¿Quién querría dar una patada a un hombre cuando está abatido, cuando claman por ayuda en su momento de dificultad?
Tahbeh mongin genthei hahsatna a kithopi ngaicha ahung tao tengule koima cha hiche genthei thoh ho lang ngan kihei pouvinte.
25 ¿No lloré por los que pasaban por momentos difíciles? ¿No me afligí por lo que sufrían los pobres?
Hahsatna toh ho dinga kapji kahi lou ham? Vaicha genthei tedinga nasatah a ka genthei pi ji hilou ham?
26 Pero cuando busqué el bien, sólo vino el mal, y cuando esperé la luz, todo lo que vino fue oscuridad.
Hijeh chun thilpha kave jin ahinlah hiche sang chun thilphalou joh chu ahung jin ahi.
27 En mi interior hay confusión, nunca se detiene; me enfrento a días de desesperación.
Kalungthim agentheijin chuleh cholngahna kanei theipoi. Kagentheina nikho te hin eisu genthei lheh e.
28 Estoy tan deprimido; ver el sol no ayuda. Me pongo de pie en la asamblea y clamo por ayuda.
Nisavah umlouna muthim lah a kavah len mipi kigol toh chet lah a kadingin kithopi ngaichan kakap e.
29 Soy como un hermano de los chacales, un compañero de los búhos.
Hiche ho khellin keima gam-ui sopipa simbupi toh kikoppan eiki ngaiton ahi.
30 Mi piel se ennegrece sobre mí; y mis huesos arden dentro de mí.
Kavun ho aduplha soh tan chule kagu kachang ho jouse khosih in kati apeh henhun e.
31 Mi lira sólo toca canciones tristes, y mi pipa es la voz de los que lloran.
Ka selangdah gin in jong lungkham la ahin sa in katheile gin jong kana ogin in aginge.

< Job 30 >