Job 3
1 Después de esto Job comenzó a hablar, maldiciendo el día de su nacimiento.
Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
2 Y dijo:
3 “Que el día en que nací sea borrado, así como la noche en que se anunció que un niño había sido concebido.
“Doğduğum gün yok olsun, ‘Bir oğul doğdu’ denen gece yok olsun!
4 Que ese día se convierta en tinieblas. Que el Dios de arriba no lo recuerde. Que no brille la luz sobre él.
Karanlığa bürünsün o gün, Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, Üzerine ışık doğmasın.
5 Cúbranlo con oscuridad y sombra de muerte. Una nube negra debería ensombrecerlo. Debería ser tan aterrador como la oscuridad de un eclipse de día.
Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, Bulut çöksün üzerine; Işığını karanlık söndürsün.
6 Borren esa noche como si nunca hubiera existido. No la cuenten en el calendario. Que no tenga día en ningún mes.
Zifiri karanlık yutsun o geceyi, Yılın günleri arasında sayılmasın, Aylardan hiçbirine girmesin.
7 “Que en esa noche no nazcan niños, que no se escuchen sonidos de felicidad.
Kısır olsun o gece, Sevinç sesi duyulmasın içinde.
8 Que la maldigan los que maldicen ciertos días, los que tienen el poder de sacar al Leviatán.
Günleri lanetleyenler, Livyatan'ı uyandırmaya hazır olanlar, O günü lanetlesin.
9 Que sus estrellas de la madrugada permanezcan oscuras. Que al buscar la luz, no vea ninguna, que no vea el resplandor del amanecer
Akşamının yıldızları kararsın, Boş yere aydınlığı beklesin, Tan atışını görmesin.
10 porque no cerró el vientre de mi madre para impedirme ver los problemas.
Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
11 “¿Por qué no nací muerto? ¿Por qué no morí al nacer?
“Neden doğarken ölmedim, Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
12 ¿Por qué hubo un regazo para que me acostara, y pechos para que me amamantaran?
Neden beni dizler, Emeyim diye memeler karşıladı?
13 Ahora estaría acostado en paz, durmiendo y descansando
Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, Uyuyup dinlenmiş olurdum;
14 junto con los reyes de este mundo y sus funcionarios cuyos palacios ahora yacen en ruinas;
Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
15 o con los nobles que coleccionaban oro y llenaban sus casas de plata.
Evlerini gümüşle dolduran Altın sahibi önderlerle birlikte.
16 ¿Por qué no fui un aborto, enterrado en secreto, un bebé que nunca vio la luz?
Neden düşük bir çocuk gibi, Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
17 Allí, en la tumba, los malvados no dan más problemas, y los que ya no tienen fuerzas tienen su descanso.
Orada kötüler kargaşayı bırakır, Yorgunlar rahat eder.
18 Allí los prisioneros descansan y no escuchan las órdenes de sus opresores.
Tutsaklar huzur içinde yaşar, Angaryacının sesini duymazlar.
19 Tanto los pequeños como los grandes están allí, y los esclavos son liberados de sus amos.
Küçük de büyük de oradadır, Köle efendisinden özgürdür.
20 ¿Por qué Dios da vida a los que sufren, a los que viven amargamente,
“Niçin sıkıntı çekenlere ışık, Acı içindekilere yaşam verilir?
21 a los que esperan una muerte que no llega y a los que buscan la muerte más desesperadamente que la caza de un tesoro?
Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, Onu define arar gibi ararlar;
22 ¡Son tan increíblemente felices cuando llegan a la tumba!
Mezara kavuşunca Neşeden coşar, sevinç bulurlar.
23 ¿Por qué se da luz a quien no sabe a dónde va, a quien Dios ha cercado?
Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, Çevresini Tanrı'nın çitle çevirdiği kişiye?
24 “Mis gemidos son el pan que como, y mis lágrimas son el agua que bebo.
Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadım.
25 Porque todo lo que temía me ha sucedido; todo lo que temía me ha sobrevenido.
Korktuğum, Çekindiğim başıma geldi.
26 No tengo paz, ni tranquilidad, ni descanso. Lo único que siento es rabia”.
Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, Yalnız kargaşa var.”
