< Job 3 >
1 Después de esto Job comenzó a hablar, maldiciendo el día de su nacimiento.
Rehefa afaka izany, dia niloa-bava Joba ka nanozona ny androny
3 “Que el día en que nací sea borrado, así como la noche en que se anunció que un niño había sido concebido.
Foàna anie ny andro nahaterahako sy ny alina izay nanao hoe: Misy zazalahy vao torontoronina!
4 Que ese día se convierta en tinieblas. Que el Dios de arriba no lo recuerde. Que no brille la luz sobre él.
Izany andro izany dia aoka ho maizina, ary aoka tsy hitady azy Andriamanitra any ambony; ary aoka tsy hisy mazava hamirapiratra aminy;
5 Cúbranlo con oscuridad y sombra de muerte. Una nube negra debería ensombrecerlo. Debería ser tan aterrador como la oscuridad de un eclipse de día.
Aoka ny aizina sy ny aloky ny fahafatesana hahalasa azy indray; Aoka ny rahona hitatao eo amboniny; Aoka izay zavatra mahamaizina ny andro hampahatsiravina azy.
6 Borren esa noche como si nunca hubiera existido. No la cuenten en el calendario. Que no tenga día en ningún mes.
Izany alina izany aoka ny aizim-pito hisambotra azy; Aoka tsy hiara-mifaly amin’ ny andron’ ny taona izy. Ary tsy ho tonga amin’ ny isan’ ny volana;
7 “Que en esa noche no nazcan niños, que no se escuchen sonidos de felicidad.
Indro izany alina izany aoka ho momba izy; Aoka tsy ho velona ao ny hoby;
8 Que la maldigan los que maldicen ciertos días, los que tienen el poder de sacar al Leviatán.
Aoka hanozona azy ny mpanozona andro, Izay mahay mamoha ny dragona;
9 Que sus estrellas de la madrugada permanezcan oscuras. Que al buscar la luz, no vea ninguna, que no vea el resplandor del amanecer
Aoka ho maizina ny kintan’ ny marainany; Aoka hiandry ny mazava izy, nefa tsy hisy, ary aoka tsy ho faly mahita ny hodimason’ ny maraina izy,
10 porque no cerró el vientre de mi madre para impedirme ver los problemas.
Satria tsy nanidy ny varavaran’ ny kibon’ ineny izy ka tsy nanafina fahoriana tamin’ ny masoko.
11 “¿Por qué no nací muerto? ¿Por qué no morí al nacer?
Nahoana re aho no tsy maty hatrany am-bohoka e, ary tsy niala aina, fony vao nivoaka avy tany an-kibo e?
12 ¿Por qué hubo un regazo para que me acostara, y pechos para que me amamantaran?
Nahoana no nisy lohalika niandry ahy? Ary nahoana no nisy nono hinonoako?
13 Ahora estaría acostado en paz, durmiendo y descansando
Fa raha tsy izany, dia efa nandry aho toy izay ka niadana, eny, natory aho ka afa-tsasatra,
14 junto con los reyes de este mundo y sus funcionarios cuyos palacios ahora yacen en ruinas;
Teo amin’ ny mpanjaka sy ny mpanolo-tsaina avy amin’ ny tany, izay nanao ireny tanàna efa rava,
15 o con los nobles que coleccionaban oro y llenaban sus casas de plata.
Na teo amin’ ny andriandahy izay manana volamena sady mameno volafotsy ny tranony;
16 ¿Por qué no fui un aborto, enterrado en secreto, un bebé que nunca vio la luz?
Na efa tsy ary toy ny zaza tsy tonga volana aho ka nafenina, dia toy ny zaza izay tsy nahita ny mazava akory.
17 Allí, en la tumba, los malvados no dan más problemas, y los que ya no tienen fuerzas tienen su descanso.
Any no itsaharan’ ny ratsy fanahy tsy hampitebiteby, ary any ny reraka no afa-tsasatra;
18 Allí los prisioneros descansan y no escuchan las órdenes de sus opresores.
Miara-miadana avokoa ny mpifatotra; Tsy mandre ny feon’ ny mpampiasa izy.
19 Tanto los pequeños como los grandes están allí, y los esclavos son liberados de sus amos.
Samy any ny kely sy ny lehibe, Ary ny mpanompo dia afaka amin’ ny tompony.
20 ¿Por qué Dios da vida a los que sufren, a los que viven amargamente,
Nahoana no fahazavana no mba omena ny reraka, ary fiainana ho an’ izay latsaka amin’ ny fangidiana?
21 a los que esperan una muerte que no llega y a los que buscan la muerte más desesperadamente que la caza de un tesoro?
Izay miandry fahafatesana, nefa tsy avy izy, sady mitady azy mihoatra noho ny fitady harena nafenina:
22 ¡Son tan increíblemente felices cuando llegan a la tumba!
Izay faly indrindra sady ravoravo, raha mahita ny fasana,
23 ¿Por qué se da luz a quien no sabe a dónde va, a quien Dios ha cercado?
Dia olona izay mandeha ao amin’ ny maizina sady voafefin’ Andriamanitra manodidina.
24 “Mis gemidos son el pan que como, y mis lágrimas son el agua que bebo.
Fa mialoha ny haninkaniko ny fitolokoko, ary migororoana toy ny rano ny fidradradradrako;
25 Porque todo lo que temía me ha sucedido; todo lo que temía me ha sobrevenido.
Fa Izay atahorako no mahazo ahy, ary izay angovitako no manjo ahy.
26 No tengo paz, ni tranquilidad, ni descanso. Lo único que siento es rabia”.
Tsy mbola nahita fiadanana na fitsaharana na fakàna aina akory aza aho, dia tonga indray ny tebiteby.