< Job 29 >

1 Job siguió hablando.
Jobho akapfuurira mberi nokutaura kwake achiti:
2 “¡Ojalá volviera a los viejos tiempos en que Dios me cuidaba!
“Haiwa ndinoshuva sei mwedzi yakapfuura, iwo mazuva andairindirwa naMwari,
3 Su luz brillaba sobre mí y alumbraba mi camino en la oscuridad.
mwenje wake pawaivhenekera pamusoro pangu uye ndaivhenekerwa nechiedza chake ndichifamba murima!
4 Cuando era joven y fuerte, Dios era mi amigo y me hablaba en mi casa.
Haiwa, iwo mazuva andakanga ndichine simba, ushamwari hwaMwari chaihwo huchiropafadza imba yangu,
5 El Todopoderoso seguía conmigo y estaba rodeado de mis hijos.
Wamasimba Ose paakanga achineni uye vana vangu pavakanga vakandipoteredza,
6 Mis rebaños producían mucha leche, y el aceite fluía libremente de mis prensas de aceitunas.
painyorovedzwa nzira yangu noruomba, uye dombo richindidururira hova dzamafuta omuorivhi.
7 Salí a la puerta de la ciudad y me senté en la plaza pública.
“Pandakaenda kusuo reguta ndikandogara muchivara,
8 Los jóvenes me veían y se apartaban del camino; los ancianos me defendían.
majaya akandiona akatsaukira parutivi uye vatana vakasimuka;
9 Los dirigentes guardaron silencio y se taparon la boca con las manos.
vakuru vakaramba kutaura vakafumbira miromo yavo namaoko avo;
10 Las voces de los funcionarios se acallaron; se callaron en mi presencia.
manzwi avakuru akanyararidzwa, uye ndimi dzavo dzikanamira kumusoro kwemiromo yavo.
11 “Todos los que me escuchaban me alababan; los que me veían me elogiaban,
Vose vakandinzwa vakataura zvakanaka pamusoro pangu, uye vose vakandiona vakandirumbidza,
12 porque daba a los pobres que me llamaban y a los huérfanos que no tenían quien los ayudara.
nokuti ndakanunura varombo vaichemera rubatsiro, uye nherera dzakanga dzisina anobatsira.
13 Los que estaban a punto de morir me bendijeron; hice cantar de alegría a la viuda.
Munhu akanga ofa akandiropafadza; ndakaita kuti mwoyo wechirikadzi uimbe.
14 Siendo sincero y actuando correctamente eran lo que yo llevaba como ropa.
Ndakafuka kururama sechipfeko changu; kururamisira kwaiva nguo yangu nenguwani yangu.
15 Fui como los ojos para los ciegos y los pies para los cojos.
Ndakanga ndiri meso kumapofu namakumbo kuzvirema.
16 Fui como un padre para los pobres, y defendí los derechos de los extranjeros.
Ndakanga ndiri baba kuna vanoshayiwa; ndaimiririra mhaka yomutorwa.
17 Rompí la mandíbula de los malvados y les hice soltar su presa de los dientes.
Ndakavhuna meno emunhu akanga akaipa, ndikabvuta chaakanga akaruma.
18 Pensé que moriría en casa, después de muchos años.
“Ndakafunga kuti, ‘Ndichafira mumba mangu, mazuva angu awanda sejecha.
19 Como un árbol, mis raíces se extienden hasta el agua; el rocío se posa en mis ramas durante la noche.
Midzi yangu ichasvika kumvura, uye dova richava pamatavi angu usiku hwose.
20 Siempre se me concedían nuevos honores; mi fuerza se renovaba como un arco infalible.
Kukudzwa kwangu kucharamba kuri kutsva pandiri, uta hucharamba huri hutsva muruoko rwangu.’
21 “La gente escuchaba atentamente lo que yo decía; se callaba al escuchar mis consejos.
“Vanhu vakanditeerera vachitarisira kwazvo, vanyerere vakamirira kurayira kwangu.
22 Una vez que yo hablaba, no tenían nada más que decir; lo que yo decía era suficiente.
Shure kwokutaura kwangu, ivo havana kuzotaurazve; mashoko angu akawira panzeve dzavo zvinyoronyoro.
23 Me esperaban como quien espera la lluvia, con la boca abierta por la lluvia de primavera.
Vakandimirira kunge vakamirira mvura yomupfunhambuya, uye vakanwa mashoko angu kunge mvura yechirimo.
24 Cuando les sonreía, apenas podían creerlo; mi aprobación significaba todo el mundo para ellos.
Pandakanyemwerera kwavari havana kuzvitenda; chiedza chechiso changu chaikosha kwavari.
25 Decidí el camino a seguir como su líder, viviendo como un rey entre sus soldados, y cuando estaban tristes los consolaba”.
Ndakavasarudzira nzira ini ndokugara saishe wavo; ndakagara samambo pakati pamauto ake; ndakanga ndakaita somunhu anonyaradza vanochema.

< Job 29 >