Job 29

1 Job siguió hablando.

ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

2 “¡Ojalá volviera a los viejos tiempos en que Dios me cuidaba!

ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

3 Su luz brillaba sobre mí y alumbraba mi camino en la oscuridad.

و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

4 Cuando era joven y fuerte, Dios era mi amigo y me hablaba en mi casa.

بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

5 El Todopoderoso seguía conmigo y estaba rodeado de mis hijos.

خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

6 Mis rebaños producían mucha leche, y el aceite fluía libremente de mis prensas de aceitunas.

من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

7 Salí a la puerta de la ciudad y me senté en la plaza pública.

در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

8 Los jóvenes me veían y se apartaban del camino; los ancianos me defendían.

جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

9 Los dirigentes guardaron silencio y se taparon la boca con las manos.

ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

10 Las voces de los funcionarios se acallaron; se callaron en mi presencia.

و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

11 “Todos los que me escuchaban me alababan; los que me veían me elogiaban,

هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

12 porque daba a los pobres que me llamaban y a los huérfanos que no tenían quien los ayudara.

زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

13 Los que estaban a punto de morir me bendijeron; hice cantar de alegría a la viuda.

کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

14 Siendo sincero y actuando correctamente eran lo que yo llevaba como ropa.

هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

15 Fui como los ojos para los ciegos y los pies para los cojos.

برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

16 Fui como un padre para los pobres, y defendí los derechos de los extranjeros.

برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

17 Rompí la mandíbula de los malvados y les hice soltar su presa de los dientes.

دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

18 Pensé que moriría en casa, después de muchos años.

در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

19 Como un árbol, mis raíces se extienden hasta el agua; el rocío se posa en mis ramas durante la noche.

زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

20 Siempre se me concedían nuevos honores; mi fuerza se renovaba como un arco infalible.

پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

21 “La gente escuchaba atentamente lo que yo decía; se callaba al escuchar mis consejos.

همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

22 Una vez que yo hablaba, no tenían nada más que decir; lo que yo decía era suficiente.

پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

23 Me esperaban como quien espera la lluvia, con la boca abierta por la lluvia de primavera.

آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

24 Cuando les sonreía, apenas podían creerlo; mi aprobación significaba todo el mundo para ellos.

وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

25 Decidí el camino a seguir como su líder, viviendo como un rey entre sus soldados, y cuando estaban tristes los consolaba”.

مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.