< Job 29 >

1 Job siguió hablando.
Ayub nomedo wuoyo kawacho niya,
2 “¡Ojalá volviera a los viejos tiempos en que Dios me cuidaba!
“Yaye, mad ngʼato dwoka e ndalona machon kendo kinde mane Nyasaye orita maber,
3 Su luz brillaba sobre mí y alumbraba mi camino en la oscuridad.
ka en koda kuonde duto kendo ka lerne ne menyona kuonde motimo mudho mane awuothe!
4 Cuando era joven y fuerte, Dios era mi amigo y me hablaba en mi casa.
Ee, mano kaka agombo ndalogo mane pod ategno, kinde mane Nyasaye gwedho oda nikech ne en osiepna,
5 El Todopoderoso seguía conmigo y estaba rodeado de mis hijos.
ma en ndalono ma Jehova Nyasaye Maratego ne pod ni koda kendo nyithinda noketa diere,
6 Mis rebaños producían mucha leche, y el aceite fluía libremente de mis prensas de aceitunas.
ne en ndalo ma yorega ne dhi maber kendo yiende mag zeituni ne nyak maber.
7 Salí a la puerta de la ciudad y me senté en la plaza pública.
“Kindeno kane adonjo gie ranga dala mi abet e koma ei paw bura,
8 Los jóvenes me veían y se apartaban del camino; los ancianos me defendían.
to yawuowi ne weyona yo ka onena to jodongo to ne oana malo.
9 Los dirigentes guardaron silencio y se taparon la boca con las manos.
Jotend ogendini ne weyo wuoyo, kendo negilingʼ thi ka giumo dhogi.
10 Las voces de los funcionarios se acallaron; se callaron en mi presencia.
Ruodhi kane onena to ne wuoyo gi dwol mapiny kendo onge ngʼama ne nyalo winjo gima negiwacho.
11 “Todos los que me escuchaban me alababan; los que me veían me elogiaban,
Ngʼato angʼata mane owinja ne loso maber kuoma, kendo joma nonena ne pwoya,
12 porque daba a los pobres que me llamaban y a los huérfanos que no tenían quien los ayudara.
nikech ne akonyo joma odhier mane ywak ka dwaro kony, kod joma onge wuonegi mane onge gi joma dikonygi.
13 Los que estaban a punto de morir me bendijeron; hice cantar de alegría a la viuda.
Ngʼama ne chiegni tho nogwedha; kendo namiyo chuny dhako ma chwore otho duogo mi ower gi mor.
14 Siendo sincero y actuando correctamente eran lo que yo llevaba como ropa.
Arwako tim makare kod adiera ka lepa.
15 Fui como los ojos para los ciegos y los pies para los cojos.
Ne abedo wangʼ muofni kendo tiende pudhe.
16 Fui como un padre para los pobres, y defendí los derechos de los extranjeros.
Ne abedo wuon jochan; kendo ne akawo chandruok joma welo.
17 Rompí la mandíbula de los malvados y les hice soltar su presa de los dientes.
Ne aketho teko mar joma thiro ji mi agologi e lwet joma dwaro hinyogi.
18 Pensé que moriría en casa, después de muchos años.
“Ne aparo e chunya ni, ‘Tho biro kawa mos ka adak maber e dalana, kendo ka hika mae pinyni oniangʼ,
19 Como un árbol, mis raíces se extienden hasta el agua; el rocío se posa en mis ramas durante la noche.
Achalo gi yath, madongo e bath aora madongo ka ngʼich nikech tiendene ochwo pi kendo thoo biro bedo e bedena gotieno.
20 Siempre se me concedían nuevos honores; mi fuerza se renovaba como un arco infalible.
Huma mara biro siko kalandore kendo tekra nosiki!’
21 “La gente escuchaba atentamente lo que yo decía; se callaba al escuchar mis consejos.
“Ji ne chikona itgi ka geno konyruok mathoth, negirito rieko mawuok e dhoga ka gilingʼ mos.
22 Una vez que yo hablaba, no tenían nada más que decir; lo que yo decía era suficiente.
Onge ngʼama ne loso bangʼa; wechena ne lwar e itgi mos ka ngʼidho.
23 Me esperaban como quien espera la lluvia, con la boca abierta por la lluvia de primavera.
Ne girita ka joma rito koth ndalo oro, kendo negimor gi wechena mana ka joma rito kodh chwiri.
24 Cuando les sonreía, apenas podían creerlo; mi aprobación significaba todo el mundo para ellos.
Kane abwonjo kodgi to ne amako dhogi; kendo ler mane rieny koa e lela wangʼa, ne morogi ahinya.
25 Decidí el camino a seguir como su líder, viviendo como un rey entre sus soldados, y cuando estaban tristes los consolaba”.
An ema ne anyisogi yo monego gilu kendo nabedo kaka ruodhgi; ne achalo ruoth e dier jokedo mage; bende ne achalo ngʼat mahoyo joma ywak.”

< Job 29 >