Job 21
1 Job contestó:
Job antwoordde, en sprak:
2 “Por favor, escuchen atentamente lo que digo; eso sería un consuelo que podrían darme.
Luistert aandachtig naar wat ik ga zeggen; En dat uw troost zich daartoe bepale!
3 Tengan paciencia conmigo; déjenme hablar. Después de que haya habladao, pueden seguir burlándose de mí.
Laat mij uitspreken op mijn beurt, Wanneer ik klaar ben, kunt ge spotten!
4 ¿Me estoy quejando de la gente? Por supuesto que no. ¿Por qué no debería estar impaciente?
Heb ik me soms over mensen beklaagd, Of heb ik geen grond, om mismoedig te zijn?
5 Mírenme. ¿No están horrorizados? Tápense la boca con la mano en señal de asombro.
Ziet mij aan, en staat verstomd, En legt uw hand op de mond!
6 Cada vez que pienso en lo que me ha pasado me horrorizo y tiemblo de miedo.
Wanneer ik er aan denk, sta ik verbijsterd, En huivert mijn vlees:
7 “¿Por qué siguen viviendo los malvados, que envejecen y son cada vez más poderosos?
"Waarom blijven de bozen in leven Worden zij oud en groeien in kracht?"
8 Sus hijos están con ellos; ven crecer a sus nietos.
Hun kroost gedijt voor hun aanschijn, Hun geslacht houdt stand voor hun ogen;
9 Viven en sus casas con seguridad; no tienen miedo. Dios no usa su vara para golpearlos.
Hun huizen zijn veilig en zonder vrees, Gods roede valt er niet op neer.
10 Sus toros siempre crían con éxito; sus vacas paren terneros y no abortan.
Hun stier bespringt en bevrucht, Hun koeien kalven en hebben geen misdracht;
11 Sacan a jugar a sus pequeños como si fueran corderos; sus niños bailan alrededor.
Als een kudde laten ze hun jongens naar buiten, En hun kinderen springen rond.
12 Cantan acompañados de la pandereta y la lira; celebran con la música de la flauta.
Ze zingen bij pauken en citer, Vermaken zich bij de tonen der fluit;
Ze slijten hun dagen in weelde, En dalen in vrede ten grave. (Sheol h7585)
14 Sin embargo, le dicen a Dios: ‘¡Vete lejos! No queremos saber nada de ti.
Toch zeggen ze tot God: Blijf verre van ons, We willen uw wegen niet kennen!
15 ¿Quién se cree el Todopoderoso para que le sirvamos como esclavos? ¿Qué beneficio hay para nosotros si le oramos?’
Wat is de Almachtige, dat we Hem zouden dienen; Wat baat het ons, te smeken tot Hem?
16 Esa gente cree que hace su propia fortuna, pero yo no acepto su forma de pensar.
Ligt hun geluk niet in hun eigen hand, Bemoeit Hij Zich wel met de plannen der bozen?
17 “Cuántas veces se apaga la lámpara de los malvados? ¿Cuántas veces les sobreviene el desastre? ¿Cuántas veces castiga Dios a los impíos en su cólera?
Hoe dikwijls gaat de lamp der bozen wel uit, En stort er rampspoed op hen neer? Hoe dikwijls vernielt Hij de slechten in zijn toorn, Grijpen de weeën hen aan in zijn gramschap;
18 ¿Son arrastrados como paja en el viento? ¿Viene un tornado y se los lleva?
Worden zij als stro voor de wind, Als kaf, opgejaagd door de storm?
19 Algunos dicen: ‘Dios guarda el castigo de la gente para sus hijos’. Pero yo digo: ‘Dios debería castigar a esas personas para que aprendan de ello’.
Gij zegt: God wreekt zijn misdaad op zijn kinderen, En zal hem zo zijn wraak laten voelen!
20 Que ellos mismos vean su destrucción y beban profundamente de la ira de Dios.
Maar zijn eigen ogen moesten zijn rampspoed aanschouwen, Zelf moest hij de toorn van den Almachtige drinken!
21 Porque no les importará lo que les ocurra a sus familias una vez que hayan muerto.
Want wat bekommert hij zich om zijn gezin na zijn dood, Wanneer het getal zijner maanden ten einde is?
22 “¿Puede alguien enseñarle a Dios algo que no sepa ya, puesto que él es quien juzga incluso a los seres celestiales?
Zou men soms God de les willen lezen, Hij, die de hemelingen richt?
23 Una persona muere con buena salud, totalmente cómoda y segura.
En de een gaat dood, geheel voldaan, Volkomen gelukkig en rustig,
24 Su cuerpo está gordo por haber comido bien; sus huesos aún son fuertes.
Zijn lenden vol vet, Het merg in zijn beenderen nog fris.
25 Otro muere después de una vida miserable sin haber experimentado la felicidad.
De ander sterft met een verbitterd gemoed, Zonder ooit het geluk te hebben gesmaakt!
26 Sin embargo, ambos son enterrados en el mismo polvo; son tratados de igual manera en la muerte, comidos por los gusanos.
Tezamen liggen ze neer in het stof, Door de wormen bedekt!
27 “Sé lo que piensan y sus planes para hacerme mal.
Zeker, ik ken uw gedachten, En de bedenkingen, die gij tegen mij aanvoert;
28 Pueden preguntarme: ‘¿Dónde está la casa del gran hombre? ¿Dónde está el lugar donde viven los malvados?’
Gij zegt: "Waar is het huis van den tyran, Waar de tent, waar de bozen in wonen?"
29 ¿No le han preguntado a los viajeros? ¿No le prestan atención a lo que dicen?
Hebt gij de reizigers dan nooit ondervraagd, Of aanvaardt gij hun getuigenis niet:
30 La gente malvada se salva en tiempos de desastre; es rescatada del día del juicio.
"De boze blijft gespaard op de dag van verderf, En ontsnapt op de dag van de gramschap!"
31 ¿Quién cuestiona sus acciones? ¿Quién les paga por lo que han hecho?
Wie houdt hem zijn wandel voor ogen, Wie zet hem betaald wat hij deed?
32 Cuando finalmente mueren y son llevados al cementerio, su tumba está custodiada. La tierra de la tumba los cubre suavemente.
Hij wordt ten grave gedragen, En een tombe houdt er de wacht.
33 Todo el mundo asiste a sus funerales; una enorme procesión de gente viene a presentar sus últimos respetos.
Zacht ligt hij neer Op de kluiten in het dal; Heel de wereld trekt achter hem aan, Talloos velen lopen uit voor zijn stoet.
34 ¿Por qué tratan de consolarme con tonterías? Sus respuestas no son más que una sarta de mentiras!”
Wat is uw vertroosting dus schraal, Uw antwoord anders dan leugens!
