< Job 20 >

1 Entonces Zofar el naamatita respondió y dijo:
Ket simmungbat ni Zofar a Naamatita ket kinunana,
2 “¡Me veo obligado a responder porque estoy muy molesto!
“Pasungbatennak a dagus dagiti kapanunotak gapu iti pakadanagan nga adda kaniak.
3 ¡Lo que te oigo decir me ofende, pero sé cómo responderte!
Nakangngegak kenka iti panagtubngar a nangibabain kaniak, ngem sinungbatannak ti espiritu a nangatngato ngem iti pannakaawatko.
4 “¿No sabes que desde la antigüedad, desde que los seres humanos fueron puestos en esta tierra,
Saanmo kadi nga ammo daytoy a kinapudno manipud idi un-unana a panawen, idi inkabil ti Dios ti tao iti daga:
5 el triunfo de los malvados no dura mucho tiempo, y que los que rechazan a Dios sólo son felices por poco tiempo?
ti panagballigi ti nadangkes a tao ket ababa, ken ti rag-o ti awan diosna a tao ket apagbiit laeng?
6 Aunque sean tan altos que lleguen a los cielos, aunque sus cabezas toquen las nubes,
Uray no dumanon ti kinatayagna kadagiti langlangit, ken tumukno ti ulona kadagiti ulep,
7 se desvanecerán para siempre como sus propios excrementos. Las personas que los conocían
ngem mapukawto ti kasta a tao iti agnanayon a kas iti bukodna a takki; ibaganto dagiti nakakita kenkuana, 'Sadino ti ayanna?'
8 se desvanecerán como un sueño, para no ser encontrados nunca, huyendo como una visión de la noche.
Tumayabto isuna a kasla tagtagainep ket saanto a masarakan; kinapudnona, mapukawto isuna a kasla iti sirmata iti rabii.
9 Los que una vez los vieron no los verán más; sus familias no volverán a poner los ojos en ellos.
Ti mata a nakakita kenkuana ket saannanton a makita pay isuna; saanton a makita pay isuna ti lugarna.
10 Sus hijos tendrán que pagar a los pobres y tendrán que devolver sus riquezas.
Agkiddawto iti pammakawan dagiti annakna kadagiti nakurapay a tattao; isublinto dagiti imana ti kinabaknangna.
11 Aunque los malvados tengan cuerpos jóvenes y fuertes, morirán y serán enterrados.
Napno iti pigsa ti kinaagtutubo dagiti tultulangna, ngem kaduananto daytoy nga agidda iti tapok.
12 “Aunque el mal sabe dulce en sus bocas y lo esconden bajo sus lenguas,
Uray no nasam-it ti kinadangkes iti ngiwatna, uray no ilemmengna dagitoy iti sirok ti dilana,
13 no lo dejan ir sino que lo mantienen en sus bocas,
uray no tenglenna dagitoy sadiay ken saanna a palubosan ngem idulinna latta iti ngiwatna—
14 y en sus estómagos se vuelve amargo, volviéndose como veneno de serpiente dentro de ellos.
agbalin a napait ti taraon nga adda kadagiti bagisna; agbalin daytoy a sabidong dagiti uleg iti unegna.
15 Se tragan las riquezas y las vuelven a vomitar; Dios las expulsa de sus estómagos.
Alun-onenna dagiti kinabaknang, ngem isaruananto manen dagitoy; Ikkatento ti Dios dagitoy iti tianna.
16 Aspiran veneno de serpiente; la mordedura de la víbora los matará.
Susupennanto ti sabidong dagiti uleg; patayento isuna ti dila ti uleg.
17 No vivirán para disfrutar de los arroyos, de los ríos de leche y miel.
Saanto isuna nga agbiag tapno ragsakenna a kitaen dagiti karayan ken dagiti waig nga agay-ayus iti diro ken mantikilia.
18 Tendrán que devolver lo que han ganado y no tendrán ningún beneficio; no disfrutarán de ninguna de sus ganancias.
Aniaman a nagbannoganna, masapul nga isublinanto dagitoy; saannanto a tilmonen daytoy; saanto nga agrag-o isuna iti kinabaknang a nagun-odna.
19 Porque han oprimido y han abandonado a los pobres; se han apoderado de casas que no construyeron.
Ta indadanes ken inlaksidna dagiti nakurapay a tattao; siraranggas nga innalana dagiti babbalay a saanna nga impatakder.
20 Porque su codicia nunca fue satisfecha, no queda nada que les guste y que no hayan consumido.
Gapu ta saanna nga ammo ti pannakapnek iti bagina, saanto a makaidulin isuna iti aniaman a banag a pakaragsakanna.
21 Nada escapa a sus voraces apetitos, por lo que su felicidad no dura mucho.
Awan pulos iti nabati a saanna nga inalun-on; ngarud, saanto nga agnanayon ti kinarang-ayna.
22 “Incluso cuando los malvados tienen todo lo que desean, se enfrentan a problemas; toda clase de miseria caerá sobre ellos.
Iti kinaaglaplapusanan ti kinabaknangna, matnagto isuna iti pakariribukan; umayto kenkuana ti ima ti tunggal maysa a napanglaw.
23 Mientras están ocupados llenando sus estómagos, la hostilidad de Dios arderá contra ellos, y caerá como lluvia sobre ellos.
No dandaninan punoen ti tianna, ipalladawto ti Dios ti narungsot a pungtotna kenkuana; patudoento ti Dios daytoy kenkuana kabayatan a mangmangan isuna.
24 Mientras huyen para escapar de un arma de hierro, una flecha de bronce los alcanzará.
Uray no maitarayanto dayta a tao ti igam a landok, ti bai a bronse ti mangpana kenkuana.
25 La flecha sale de su vesícula biliar, brillando con sangre. Están absolutamente aterrorizados.
Tudokento ti pana ti likodanna ket rummuarto; kinapudnona, sumalpotto ti nasileng a murdong iti dalemna; umayto kenkuana dagiti kabutbuteng.
26 Todo lo que valoran desaparecerá en la oscuridad; el fuego divino los destruirá; todo lo que les queda se convertirá en humo.
Naan-anay a kinasipnget ti nakasagana para kadagiti gamgamengna; ti apuy a saan a napuyotan ti manguramto kenkuana; ibusento ti apuy dagiti nabati iti toldana.
27 Los cielos revelarán lo que han hecho mal; la tierra se levantará contra ellos.
Iparangto dagiti langit ti kinadakesna, ken tumakderto ti daga a kas saksi a maibusor kenkuana.
28 Todos sus bienes serán sacados de sus casas; serán arrastrados en el día del juicio de Dios.
Mapukawto ti kinabaknang iti balayna; maiyanudto dagiti sanikuana iti aldaw ti pungtot ti Dios.
29 Esta es la parte que los impíos reciben de Dios, la herencia que Dios dice que deben tener”.
Daytoy ti bingay ti nadangkes a tao manipud iti Dios, ti tawid nga insagana ti Dios a para kenkuana.”

< Job 20 >