Job 16

1 Entonces Job respondió:

Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

2 “Ya he oído todo esto antes. ¡Son consoladores que sólo causan problemas!

“Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

3 ¿No cesarán sus discursos que son como el viento? ¿Qué les molesta tanto como para que tengan que responderme?

Kur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

4 Podría hablar como si ustedes estuvieran en mi lugar, encadenando palabras para criticarlos, ridiculizándolos con un movimiento de cabeza.

Edhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

5 Podría edificarlos con mi boca diciendo palabras; el movimiento de mis labios aliviaría su dolor.

Por do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

6 Para mí, si hablo no se alivia mi dolor, y si no hablo el dolor sigue ahí.

Në rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

7 “Dios, me has agotado. Has destruido a toda mi familia.

Por tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

8 Me has hecho marchitar, lo cual es un testimonio contra mí; mi cuerpo delgado atestigua contra mí.

më ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

9 Me ha desgarrado en su cólera; en su hostilidad ha rechinado los dientes contra mí; mi enemigo me atraviesa con su mirada feroz.

Zemërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

10 La gente me mira con la boca abierta, me abofetean en las mejillas para burlarse de mí, se agolpan a mi alrededor para atacarme.

Duke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

11 Dios me ha entregado a la gente malvada; me ha arrojado en sus manos.

Perëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

12 “Yo vivía en paz y él me hizo pedazos. Me agarró por el cuello y me hizo pedazos. Me ha convertido en su blanco.

Jetoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

13 Sus arqueros me rodean. Sus flechas atraviesan mis riñones sin piedad. Derrama mi hiel por el suelo.

Harkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

14 Como un muro me derriba, brecha tras brecha, se abalanza sobre mí como un guerrero.

Ai më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

15 He sembrado tela de silicio para cubrir mi piel; mi fuerza yace rota en el polvo.

kam qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

16 Mi cara está roja de tanto llorar y sombras oscuras rodean mis ojos,

Fytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

17 aunque no he hecho nada malo y mi oración es pura.

megjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

18 “Tierra, no cubras mi sangre. Que mi grito no encuentre lugar para esconderse.

O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

19 Mira, ahora mismo mi testigo está en el cielo; el que habla por mí está en las alturas.

Që tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

20 Mis amigos me desprecian, pero mis ojos derraman lágrimas ante Dios.

Shokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

21 Quiero que mi testigo hable por mí ante Dios como quien habla por su amigo.

Le të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

22 Porque dentro de pocos años andaré por ese camino del que no volveré”.

Do të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.