< Job 14 >
1 “La vida es corta y está llena de problemas,
Lòm ki fèt de fanm gen vi kout ki plen traka.
2 como una flor que florece y se marchita, como una sombra pasajera que pronto desaparece.
Tankou yon flè, li parèt e li fennen. Anplis, li sove ale kon lonbraj. Li pa dire.
3 ¿Acaso te fijas en mí, Dios? ¿Por qué tienes que arrastrarme a los tribunales?
Èske Ou ouvri zye Ou sou li pou mennen li an jijman avèk W?
4 ¿Quién puede sacar algo limpio de lo impuro? Nadie.
Se kilès ki kab fè pwòp sa ki pa pwòp? Pèsòn!
5 Tú has determinado cuánto tiempo viviremos: el número de meses, un límite de tiempo para nuestras vidas.
Konsi fòs jou li yo avèk Ou, fòs mwa li yo avèk Ou. Ou te etabli limit li ke li p ap kab depase.
6 Así que déjanos tranquilos y danos un poco de paz, para que, como el obrero, podamos disfrutar de unas horas de descanso al final del día.
Retire zye Ou sou li pou l kab pran repò, jiskaske li kab konplete jou li yo, kon yon ouvriye jounalye.
7 “Incluso un árbol cortado tiene la esperanza de volver a brotar, de echar brotes y seguir viviendo.
Gen espwa pou yon pyebwa lè l koupe, li kab boujonnen ankò, nouvo boujon yo kab reyisi.
8 Aunque sus raíces envejezcan en la tierra y su tronco muera en el suelo,
Malgre rasin li yo vin vye nan tè a, e chouk li mouri nan tè sèch,
9 sólo un hilo de agua hará que brote y se ramifique como una planta joven.
fè rive yon gout dlo, e li va pete pouse boujon yo kon yon plant.
10 “Pero los seres humanos mueren, su fuerza disminuye; perecen, y ¿dónde están entonces?
Men lòm mouri pou kouche plat. Lòm mouri e kibò li ye?
11 Como el agua que se evapora de un lago y un río que se seca y desaparece,
Tankou dlo lanmè fè vapè monte e rivyè a vin sèch,
12 así los seres humanos se acuestan y no vuelven a levantarse. NO despertarán de su sueño hasta que los cielos dejen de existir.
konsa lòm kouche, e li pa leve ankò. Jiskaske syèl yo vin disparèt, li p ap reveye, ni leve ankò.
13 “Quisiera que me escondieran en el Seol; escóndeme allí hasta que tu ira desaparezca. Fija allí un tiempo definido para mí, y acuérdate de mi. (Sheol )
O ke ou ta kapab kache mwen nan sejou lanmò an, pou ou ta kapab fè m kache jiskaske chalè Ou retounen kote Ou! Ke Ou ta fikse yon limit pou mwen, e sonje m! (Sheol )
14 ¿Volverán a vivir los muertos? Entonces tendría esperanza durante todo mi tiempo de angustia hasta que llegue mi liberación.
Si yon nonm mouri, èske li va leve ankò? Pou tout jou a lit mwen yo, mwen ta tann jiskaske lè rive pou yo lage m.
15 Me llamarías y yo te respondería; me añorarías, al ser que has creado.
Ou ta rele e mwen ta reponn Ou; Konsa, Ou ta anvi anpil zèv men Ou yo.
16 Entonces me cuidarías y no me vigilarías para ver si peco.
Paske koulye a, ou konte tout pa mwen fè yo. Èske Ou pa swiv peche m yo?
17 Mis pecados estarían sellados en una bolsa y tú cubrirías mi culpa.
Transgresyon mwen yo sele nèt nan yon sachè Konsa, Ou vlope tout inikite m yo.
18 “Pero así como las montañas se desmoronan y caen, y las rocas se derrumban;
Men mòn nan kap tonbe pa mòso pa fè anyen; wòch la ap kite plas li.
19 así como el agua desgasta las piedras, como las inundaciones arrastran el suelo, así destruyes la esperanza que tienen los pueblos.
Dlo a epwize wòch yo, gran fòs li lave pousyè tè a. Se konsa Ou detwi espwa a lòm.
20 Los dominas continuamente y desaparecen; distorsionas sus rostros al morir y entonces los despides.
Ou vin fè l soumèt nèt pou tout tan, e li pati; Ou chanje aparans li, e voye l ale.
21 Sus hijos pueden llegar a ser importantes o caer de sus puestos, pero ellos no saben ni se enteran de nada de esto.
Fis li yo vin resevwa lonè, men li menm pa konnen sa; oswa fis li yo vin pa anyen, men li pa apèsi sa.
22 Cuando la gente muere sólo conoce su propio dolor y está triste por sí misma”.
Men kò l fè mal; epi li fè dèy sèlman pou pwòp tèt li.