Job 14
1 “La vida es corta y está llena de problemas,
Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
2 como una flor que florece y se marchita, como una sombra pasajera que pronto desaparece.
Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
3 ¿Acaso te fijas en mí, Dios? ¿Por qué tienes que arrastrarme a los tribunales?
Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
4 ¿Quién puede sacar algo limpio de lo impuro? Nadie.
Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
5 Tú has determinado cuánto tiempo viviremos: el número de meses, un límite de tiempo para nuestras vidas.
İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
6 Así que déjanos tranquilos y danos un poco de paz, para que, como el obrero, podamos disfrutar de unas horas de descanso al final del día.
Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
7 “Incluso un árbol cortado tiene la esperanza de volver a brotar, de echar brotes y seguir viviendo.
Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
8 Aunque sus raíces envejezcan en la tierra y su tronco muera en el suelo,
Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
9 sólo un hilo de agua hará que brote y se ramifique como una planta joven.
Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
10 “Pero los seres humanos mueren, su fuerza disminuye; perecen, y ¿dónde están entonces?
Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
11 Como el agua que se evapora de un lago y un río que se seca y desaparece,
Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
12 así los seres humanos se acuestan y no vuelven a levantarse. NO despertarán de su sueño hasta que los cielos dejen de existir.
İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
13 “Quisiera que me escondieran en el Seol; escóndeme allí hasta que tu ira desaparezca. Fija allí un tiempo definido para mí, y acuérdate de mi. (Sheol h7585)
Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
14 ¿Volverán a vivir los muertos? Entonces tendría esperanza durante todo mi tiempo de angustia hasta que llegue mi liberación.
İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
15 Me llamarías y yo te respondería; me añorarías, al ser que has creado.
Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
16 Entonces me cuidarías y no me vigilarías para ver si peco.
O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
17 Mis pecados estarían sellados en una bolsa y tú cubrirías mi culpa.
Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
18 “Pero así como las montañas se desmoronan y caen, y las rocas se derrumban;
Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
19 así como el agua desgasta las piedras, como las inundaciones arrastran el suelo, así destruyes la esperanza que tienen los pueblos.
Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
20 Los dominas continuamente y desaparecen; distorsionas sus rostros al morir y entonces los despides.
Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
21 Sus hijos pueden llegar a ser importantes o caer de sus puestos, pero ellos no saben ni se enteran de nada de esto.
Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
22 Cuando la gente muere sólo conoce su propio dolor y está triste por sí misma”.
Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
