Job 10

1 ¡Odio mi vida! Permíteme hablar libremente de mis quejas; no puedo guardarme mi amargura.

Mijn ziel is verdrietig over mijn leven; ik zal mijn klacht op mij laten; ik zal spreken in bitterheid mijner ziel.

2 Le diré a Dios: “No te limites a condenarme; dime qué tienes contra mí.

Ik zal tot God zeggen: Verdoem mij niet; doe mij weten, waarover Gij met mij twist.

3 ¿Te gusta acusarme? ¿Por qué me rechazas a mí, a quien has creado con tus propias manos, y sin embargo te alegras de las maquinaciones de los malvados?

Is het U goed, dat Gij verdrukt, dat Gij verwerpt den arbeid Uwer handen, en over den raad der goddelozen schijnsel geeft?

4 ¿Tienes ojos humanos? ¿Ves como los seres humanos?

Hebt Gij vleselijke ogen, ziet Gij, gelijk een mens ziet?

5 ¿Es tu vida tan corta como la de los mortales? ¿Son tus años tan breves como los de la humanidad,

Zijn Uw dagen als de dagen van een mens? Zijn Uw jaren als de dagen eens mans?

6 para que tengas que examinar mis males e investigar mis pecados?

Dat Gij onderzoekt naar mijn ongerechtigheid, en naar mijn zonde verneemt?

7 Aunque sabes que no soy culpable, nadie puede salvarme de ti.

Het is Uw wetenschap, dat ik niet goddeloos ben; nochtans is er niemand, die uit Uw hand verlosse.

8 Me hiciste y me diste forma con tus propias manos, y sin embargo me destruyes.

Uw handen doen mij smart aan, hoewel zij mij gemaakt hebben, te zamen rondom mij zijn zij, en Gij verslindt mij.

9 Recuerda que me diste forma como a un pedazo de arcilla; ¿vas a volver a convertirme en polvo?

Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult doen wederkeren.

10 Me derramaste como la leche, me cuajaste como el queso.

Hebt Gij mij niet als melk gegoten, en mij als een kaas doen runnen?

11 Me vestiste de piel y carne; tejiste mi cuerpo con huesos y músculos.

Met vel en vlees hebt Gij mij bekleed; met beenderen ook en zenuwen hebt Gij mij samengevlochten;

12 Me diste vida y me mostraste tu bondad; me has cuidado mucho.

Benevens het leven hebt Gij weldadigheid aan mij gedaan, en Uw opzicht heeft mijn geest bewaard.

13 “Pero guardaste estas cosas en tu corazón. Sé que tu propósito era

Maar deze dingen hebt Gij verborgen in Uw hart; ik weet, dat dit bij U geweest is.

14 vigilarme, y si pecaba, entonces no perdonarías mis males.

Indien ik zondig, zo zult Gij mij waarnemen, en van mijn misdaad zult Gij mij niet onschuldig houden.

15 Si soy culpable, estoy en problemas; si soy inocente, no puedo mantener la cabeza en alto porque estoy totalmente deshonrado al ver mis sufrimientos.

Zo ik goddeloos ben, wee mij! En ben ik rechtvaardig, ik zal mijn hoofd niet opheffen; ik ben zat van schande, maar aanzie mijn ellende.

16 Si mantengo la cabeza alta me persigues como un león, mostrando lo poderoso que eres para herirme.

Want zij verheft zich; gelijk een felle leeuw jaagt Gij mij; Gij keert weder en stelt U wonderlijk tegen mij.

17 Repites tus argumentos contra mí, derramas más y más tu ira contra mí, envías nuevos ejércitos contra mí.

Gij vernieuwt Uw getuigen tegenover mij, en vermenigvuldigt Uw toorn tegen mij; verwisselingen, ja, een heirleger, zijn tegen mij.

18 “¿Por qué me dejaste nacer? Ojalá hubiera muerto y nadie me hubiera visto nunca.

En waarom hebt Gij mij uit de baarmoeder voortgebracht? Och, dat ik den geest gegeven had, en geen oog mij gezien had!

19 Hubiera sido mejor que nunca hubiera existido, llevado directamente del vientre a la tumba.

Ik zou zijn, alsof ik niet geweest ware; van moeders buik zou ik tot het graf gebracht zijn geweest.

20 Sólo me quedan unos días, así que ¿por qué no me dejas en paz para que pueda tener un poco de paz

Zijn mijn dagen niet weinig? Houd op, zet van mij af, dat ik mij een weinig verkwikke;

21 antes de ir al sitio de donde nunca volveré, la tierra de las tinieblas y la sombra de la muerte?

Eer ik henenga (en niet wederkom) in een land der duisternis en der schaduwe des doods;

22 La tierra de la oscuridad total donde se encuentra la sombra de la muerte, un lugar de caos donde la luz misma es oscuridad”.

Een stikdonker land, als de duisternis zelve, de schaduwe des doods, en zonder ordeningen, en het geeft schijnsel als de duisternis.