< Isaías 15 >

1 Un mensaje sobre Moab. La ciudad de Ar en Moab es devastada, ¡destruida en una sola noche! La ciudad de Quir, en Moab, ha sido devastada y destruida en una sola noche.
Hanki Moapu mopama havizama hania zankura Anumzamo'a amanahu naneke nasami'ne, ha' vahe'mo'za mago kenage e'za Moapu mopafima me'nea Ari ran kuma'ene Kiri rankumatrena eri haviza hazageno, Moapu mopamo'a havizantfa hu'ne.
2 Los habitantes de Dibón suben a su Templo para llorar en sus lugares altos. Los moabitas lloran sobre las ciudades de Nebo y Medeba. Todas las cabezas se han afeitado, todas las barbas se han cortado en señal de luto.
Ana maka Diboni rankumapima nemaniza vahe'mo'za, havi anumzante'ma mono'ma hunentaza noma me'nea agonarega mareri'za zavi krafa hu'naze. Moapu vahe'mo'za Nebo rankumaku'ene Medeba rankumakura zamasunku hu'za zavira nete'za, zamagi zamazoka'ene zamaseni zamazokara vazagate tre'naze.
3 Llevan cilicio en sus calles. En las azoteas y en las plazas todos lloran, se postran llorando.
Kumamofo ne'onse kampina zamasunku kukena hu'za vano hu'naze. Nozami agofetu nemani'za atruma hu'za nemaniza kumatamimpina tusi zavi krafa nehazageno, zamavunumo'a tusiza hu'ne.
4 El pueblo de Hesbón y Eleale grita de tristeza, sus voces se escuchan hasta Jahaza. Por eso hasta los soldados más valientes de Moab gritan, porque están aterrorizados.
Hesboni ran kumateti'ene Eleale rankumateti'ma zavi krafama haza agasasankea ogantu Jahasi rankumate vahe'mo'za antahi'naze. E'inama hiazanku Moapu hankave sondia vahe'mo'za zamahirahiku nehu'za hanavezamia omnege'za, tusi zavi krafa hu'naze.
5 Lloro por Moab. Los refugiados moabitas corren hasta Zoar y hasta Eglat-selisiya. Llorando suben a la colina de Luhith; llorando por su destrucción recorren el camino hacia Horonaim.
Nagra Moapu vahekura nagu'areti hu'na tusi zavi ate'noe. Na'ankure vahe'mo'za mopazamia atre'za koro fre'za, Zoari ran kuma'ene Eglat-Silisia ran kumate vu'naze. Luhiti ran kuma'ma me'nea karanka mareneri'za zavira nete'za vu'naze. Horonaimi ran kuma'ma me'nea karankanema nevu'za, kuma'ma havizama hiazankura tusi zavi krafage hu'za vu'naze.
6 Todas las aguas de Nimrim se han secado. La hierba se ha marchitado, toda la vegetación ha desaparecido, no queda nada verde.
Nimrimi tintamina tanageno, tinkenaregama me'nea trazamo'enena hagege hu'ne. Ana higeno anampina trazamo'ene zafamo'enena hagege higeno, kasefa huno zafaninage zana omnene.
7 Todo lo que habían ganado, todas sus posesiones, tienen que llevarlas al otro lado del río Sauce.
E'ina hu'negu Moapu vahe'mo'za feno zazamima eri truma hu'nazana eri'za, ana zantamine korora fre'za, zafamoke'ma hu'nea tinkagomupinti rukatagi'za Moapu mopa atre'za vu'naze.
8 Su grito de dolor resuena en todo el país de Moab; sus lamentos y su luto se extienden desde Eglaim hasta Beer-elim.
Moapu mopafinti'ma zavi krafama nehaza agasasamo'a, Moapu mopama ome atre'nea atumpare me'na'a kumatre, Eglaimi rankuma'ene Be-elim rankumate vige'za antahi'naze.
9 El río Dimón está lleno de sangre, pero traeré más sobre la ciudad de Dimón, un león que atacará a los refugiados moabitas y a los que quedan en el país.
Na'ankure Dimoni timpina koramo aviteno e'ne. Hianagi Ra Anumzamo'a huno, mago'ene Moapu vahera zamazeri haviza hugahue nehuno, laioni hunta'nena vuno koro'ma fre'za vanaza Moapu vahe'ene Moapuma osi'ama mani'naza vahera zamaheno tagnavazino negahie.

< Isaías 15 >