Hebreos 6
1 Así que no nos estanquemos en las enseñanzas básicas acerca de Cristo, sino progresemos a un entendimiento más maduro. No necesitamos volver una y otra vez a los conceptos sobre el arrepentimiento de lo que solíamos hacer, o sobre la fe en Dios,
វយំ ម្ឫតិជនកកម៌្មភ្យោ មនះបរាវត៌្តនម៑ ឦឝ្វរេ វិឝ្វាសោ មជ្ជនឝិក្ឞណំ ហស្តាប៌ណំ ម្ឫតលោកានាម៑ ឧត្ថានម្
2 o enseñanzas acerca del bautismo, la imposición de manos, la resurrección de los muertos, y el juicio eterno. (aiōnios g166)
អនន្តកាលស្ថាយិវិចារាជ្ញា ចៃតៃះ បុនព៌្ហិត្តិមូលំ ន ស្ថាបយន្តះ ខ្រីឞ្ដវិឞយកំ ប្រថមោបទេឝំ បឝ្ចាត្ក្ឫត្យ សិទ្ធិំ យាវទ៑ អគ្រសរា ភវាម។ (aiōnios g166)
3 Avancemos en la medida que Dios nos lo permite.
ឦឝ្វរស្យានុមត្យា ច តទ៑ អស្មាភិះ ការិឞ្យតេ។
4 Es imposible que los que una vez comprendieron y experimentaron el don celestial de Dios—que participaron del recibimiento del Espíritu Santo,
យ ឯកក្ឫត្វោ ទីប្តិមយា ភូត្វា ស្វគ៌ីយវររសម៑ អាស្វទិតវន្តះ បវិត្រស្យាត្មនោៜំឝិនោ ជាតា
ឦឝ្វរស្យ សុវាក្យំ ភាវិកាលស្យ ឝក្តិញ្ចាស្វទិតវន្តឝ្ច តេ ភ្រឞ្ដ្វា យទិ (aiōn g165)
6 y luego abandonaron por completo a Dios, vuelvan al arrepentimiento una vez más. Ellos mismos han crucificado al Hijo de Dios una y otra vez, y lo han humillado públicamente.
ស្វមនោភិរីឝ្វរស្យ បុត្រំ បុនះ ក្រុឝេ ឃ្នន្តិ លជ្ជាស្បទំ កុវ៌្វតេ ច តហ៌ិ មនះបរាវត៌្តនាយ បុនស្តាន៑ នវីនីកត៌្តុំ កោៜបិ ន ឝក្នោតិ។
7 La tierra que ha sido regada por la lluvia, y produce cosecha para quienes la trabajan, tiene la bendición de Dios.
យតោ យា ភូមិះ ស្វោបរិ ភូយះ បតិតំ វ្ឫឞ្ដិំ បិវតី តត្ផលាធិការិណាំ និមិត្តម៑ ឥឞ្ដានិ ឝាកាទីន្យុត្បាទយតិ សា ឦឝ្វរាទ៑ អាឝិឞំ ប្រាប្តា។
8 Pero la tierra que solo produce monte y espinas no sirve para nada, y está condenada. Y al final lo único que puede hacerse es quemarla.
កិន្តុ យា ភូមិ រ្គោក្ឞុរកណ្ដកវ្ឫក្ឞាន៑ ឧត្បាទយតិ សា ន គ្រាហ្យា ឝាបាហ៌ា ច ឝេឞេ តស្យា ទាហោ ភវិឞ្យតិ។
9 Pero queridos amigos, nosotros deseamos cosas mejores para ustedes, y también su salvación, aunque les hablemos así.
ហេ ប្រិយតមាះ, យទ្យបិ វយម៑ ឯតាទ្ឫឝំ វាក្យំ ភាឞាមហេ តថាបិ យូយំ តត ឧត្ក្ឫឞ្ដាះ បរិត្រាណបថស្យ បថិកាឝ្ចាធ្វ ឥតិ វិឝ្វសាមះ។
10 Dios no hubiera sido injusto como para olvidarse de lo que ustedes han hecho y del amor que le han demostrado mediante el cuidado que han brindado a los hermanos creyentes, lo cual es algo que todavía siguen haciendo.
យតោ យុឞ្មាភិះ បវិត្រលោកានាំ យ ឧបការោ ៜការិ ក្រិយតេ ច តេនេឝ្វរស្យ នាម្នេ ប្រកាឝិតំ ប្រេម ឝ្រមញ្ច វិស្មត៌្តុម៑ ឦឝ្វរោៜន្យាយការី ន ភវតិ។
11 Queremos que cada uno de ustedes demuestre el mismo compromiso y confianza en la esperanza de Dios, hasta que sea cumplida.
អបរំ យុឞ្មាកម៑ ឯកៃកោ ជនោ យត៑ ប្រត្យាឝាបូរណាត៌្ហំ ឝេឞំ យាវត៑ តមេវ យត្នំ ប្រកាឝយេទិត្យហម៑ ឥច្ឆាមិ។
12 No sean espiritualmente perezosos, sino sigan el ejemplo de los que por medio de su fe en Dios y paciencia son herederos de lo que Dios ha prometido.
អតះ ឝិថិលា ន ភវត កិន្តុ យេ វិឝ្វាសេន សហិឞ្ណុតយា ច ប្រតិជ្ញានាំ ផលាធិការិណោ ជាតាស្តេឞាម៑ អនុគាមិនោ ភវត។
13 Cuando Dios le dio su promesa a Abraham, no pudo jurar por alguien superior, así que hizo un juramento consigo mismo,
ឦឝ្វរោ យទា ឥព្រាហីមេ ប្រត្យជានាត៑ តទា ឝ្រេឞ្ឋស្យ កស្យាប្យបរស្យ នាម្នា ឝបថំ កត៌្តុំ នាឝក្នោត៑, អតោ ហេតោះ ស្វនាម្នា ឝបថំ ក្ឫត្វា តេនោក្តំ យថា,
14 diciendo: “Sin duda alguna te bendeciré, y multiplicaré tus descendientes”.
"សត្យម៑ អហំ ត្វាម៑ អាឝិឞំ គទិឞ្យាមិ តវាន្វយំ វទ៌្ធយិឞ្យាមិ ច។ "
15 Y así, después de esperar pacientemente, Abraham recibió la promesa.
អនេន ប្រការេណ ស សហិឞ្ណុតាំ វិធាយ តស្យាះ ប្រត្យាឝាយាះ ផលំ លព្ធវាន៑។
16 Las personas juran por cosas que son superiores a ellas, y cuando tienen alguna discusión, hacen un juramento como la última palabra sobre tal asunto.
អថ មានវាះ ឝ្រេឞ្ឋស្យ កស្យចិត៑ នាម្នា ឝបន្តេ, ឝបថឝ្ច ប្រមាណាត៌្ហំ តេឞាំ សវ៌្វវិវាទាន្តកោ ភវតិ។
17 Es por ello que Dios quería demostrar más claramente a los que heredarían la promesa, que él nunca cambiaría su decisión.
ឥត្យស្មិន៑ ឦឝ្វរះ ប្រតិជ្ញាយាះ ផលាធិការិណះ ស្វីយមន្ត្រណាយា អមោឃតាំ ពាហុល្យតោ ទឝ៌យិតុមិច្ឆន៑ ឝបថេន ស្វប្រតិជ្ញាំ ស្ថិរីក្ឫតវាន៑។
18 De modo que por estas dos acciones que no pueden cambiarse, y, como Dios no puede mentir, podemos tener plena confianza en que al huir buscando seguridad, podemos aferrarnos de la esperanza que Dios nos presentó.
អតឯវ យស្មិន៑ អន្ឫតកថនម៑ ឦឝ្វរស្យ ន សាធ្យំ តាទ្ឫឝេនាចលេន វិឞយទ្វយេន សម្មុខស្ថរក្ឞាស្ថលស្យ ប្រាប្តយេ បលាយិតានាម៑ អស្មាកំ សុទ្ឫឍា សាន្ត្វនា ជាយតេ។
19 Esta esperanza es nuestra ancla espiritual, es segura y confiable, y nos lleva más allá de la cortina, a la presencia de Dios.
សា ប្រត្យាឝាស្មាកំ មនោនៅកាយា អចលោ លង្គរោ ភូត្វា វិច្ឆេទកវស្ត្រស្យាភ្យន្តរំ ប្រវិឞ្ដា។
