< Hechos 25 >

1 Ocurrió que tres días después de que Festo había llegado a la provincia, se marchó de Cesarea para ir a Jerusalén.
اَنَنْتَرَں پھِیشْٹو نِجَراجْیَمْ آگَتْیَ دِنَتْرَیاتْ پَرَں کَیسَرِیاتو یِرُوشالَمْنَگَرَمْ آگَمَتْ۔
2 Los jefes de los sacerdotes y los líderes judíos vinieron ante él y presentaron sus cargos contra Pablo.
تَدا مَہایاجَکو یِہُودِییاناں پْرَدھانَلوکاشْچَ تَسْیَ سَمَکْشَں پَولَمْ اَپاوَدَنْتَ۔
3 Le rogaron a Festo que como favor enviara a Pablo a Jerusalén, conspirando para hacerle una emboscada y matarlo en el camino.
بھَوانْ تَں یِرُوشالَمَمْ آنیتُمْ آجْناپَیَتْوِتِ وِنِییَ تے تَسْمادْ اَنُگْرَہَں وانْچھِتَوَنْتَح۔
4 Pero Festo respondió que Pablo estaba bajo custodia en Cesarea y que él mismo estaría allá dentro de poco tiempo.
یَتَح پَتھِمَدھْیے گوپَنینَ پَولَں ہَنْتُں تَے رْگھاتَکا نِیُکْتاح۔ پھِیشْٹَ اُتَّرَں دَتَّوانْ پَولَح کَیسَرِیایاں سْتھاسْیَتِ پُنَرَلْپَدِناتْ پَرَمْ اَہَں تَتْرَ یاسْیامِ۔
5 “Sus líderes pueden venir conmigo, y presentar sus acusaciones contra este hombre, si es que ha hecho algo malo”, les dijo.
تَتَسْتَسْیَ مانُشَسْیَ یَدِ کَشْچِدْ اَپَرادھَسْتِشْٹھَتِ تَرْہِ یُشْماکَں یے شَکْنُوَنْتِ تے مَیا سَہَ تَتْرَ گَتْوا تَمَپَوَدَنْتُ سَ ایتاں کَتھاں کَتھِتَوانْ۔
6 Después de estar allí con ellos durante cerca de ocho o diez días, Festo regresó a Cesarea. Al día siguiente, tomó su asiento como juez, y ordenó que Pablo fuera traído delante de él.
دَشَدِوَسیبھْیودھِکَں وِلَمْبْیَ پھِیشْٹَسْتَسْماتْ کَیسَرِیانَگَرَں گَتْوا پَرَسْمِنْ دِوَسے وِچاراسَنَ اُپَدِشْیَ پَولَمْ آنیتُمْ آجْناپَیَتْ۔
7 Cuando Pablo entró, los judíos que habían ido desde Jerusalén lo rodearon y presentaron acusaciones serias contra él, pero que no podían probar.
پَولے سَمُپَسْتھِتے سَتِ یِرُوشالَمْنَگَرادْ آگَتا یِہُودِییَلوکاسْتَں چَتُرْدِشِ سَںویشْٹْیَ تَسْیَ وِرُدّھَں بَہُونْ مَہادوشانْ اُتّھاپِتَوَنْتَح کِنْتُ تیشاں کِمَپِ پْرَمانَں داتُں نَ شَکْنُوَنْتَح۔
8 Pablo se defendió, diciéndoles: “No he pecado en absoluto contra la ley judía, ni contra el Templo ni contra el César”.
تَتَح پَولَح سْوَسْمِنْ اُتَّرَمِدَمْ اُدِتَوانْ، یِہُودِییاناں وْیَوَسْتھایا مَنْدِرَسْیَ کَیسَرَسْیَ وا پْرَتِکُولَں کِمَپِ کَرْمَّ ناہَں کرِتَوانْ۔
9 Pero Festo, quien buscaba el favor de los judíos, le preguntó a Pablo: “¿Estás dispuesto a ir a Jerusalén y ser juzgado ante mí allí sobre estos asuntos?”
کِنْتُ پھِیشْٹو یِہُودِییانْ سَنْتُشْٹانْ کَرْتُّمْ اَبھِلَشَنْ پَولَمْ اَبھاشَتَ تْوَں کِں یِرُوشالَمَں گَتْواسْمِنْ اَبھِیوگے مَمَ ساکْشادْ وِچارِتو بھَوِشْیَسِ؟
10 “Yo estoy ante la corte del César para ser juzgado, justo donde debería estar”, respondió Pablo. “No le he hecho nada malo a los judíos, como bien lo saben.
تَتَح پَولَ اُتَّرَں پْروکْتَوانْ، یَتْرَ مَمَ وِچارو بھَوِتُں یوگْیَح کَیسَرَسْیَ تَتْرَ وِچاراسَنَ ایوَ سَمُپَسْتھِتوسْمِ؛ اَہَں یِہُودِییاناں کامَپِ ہانِں ناکارْشَمْ اِتِ بھَوانْ یَتھارْتھَتو وِجاناتِ۔
11 Y si he cometido algo que merezca la muerte, no pido ser perdonado de la sentencia de muerte. Pero si no hay pruebas para estas acusaciones que ellos hacen contra mí, entonces nadie tiene derecho a entregarme a ellos. ¡Yo apelo al César!”
کَنْچِدَپَرادھَں کِنْچَنَ وَدھارْہَں کَرْمَّ وا یَدْیَہَمْ اَکَرِشْیَں تَرْہِ پْرانَہَنَنَدَنْڈَمَپِ بھوکْتُمْ اُدْیَتوبھَوِشْیَں، کِنْتُ تے مَمَ سَمَپَوادَں کُرْوَّنْتِ سَ یَدِ کَلْپِتَماتْرو بھَوَتِ تَرْہِ تیشاں کَریشُ ماں سَمَرْپَیِتُں کَسْیاپْیَدھِکارو ناسْتِ، کَیسَرَسْیَ نِکَٹے مَمَ وِچارو بھَوَتُ۔
12 Entonces Festo deliberó con el concilio, y respondió: “¡Has apelado al César y al César irás!”
تَدا پھِیشْٹو مَنْتْرِبھِح سارْدّھَں سَںمَنْتْرْیَ پَولایَ کَتھِتَوانْ، کَیسَرَسْیَ نِکَٹے کِں تَوَ وِچارو بھَوِشْیَتِ؟ کَیسَرَسْیَ سَمِیپَں گَمِشْیَسِ۔
13 Varios días después, el Rey Agripa y su hermana Berenice llegaron a Cesarea para rendir honores a Festo.
کِیَدِّنیبھْیَح پَرَمْ آگْرِپَّراجا بَرْنِیکِی چَ پھِیشْٹَں ساکْشاتْ کَرْتُّں کَیسَرِیانَگَرَمْ آگَتَوَنْتَو۔
14 Y estaban quedándose por un tiempo, así que Festo le presentó al rey el caso de Pablo, explicando: “Hay un hombre que Félix dejó aquí como prisionero.
تَدا تَو بَہُدِنانِ تَتْرَ سْتھِتَو تَتَح پھِیشْٹَسْتَں راجانَں پَولَسْیَ کَتھاں وِجْناپْیَ کَتھَیِتُمْ آرَبھَتَ پَولَنامانَمْ ایکَں بَنْدِ پھِیلِکْشو بَدّھَں سَںسْتھاپْیَ گَتَوانْ۔
15 Cuando fui a Jerusalén, los jefes de los sacerdotes judíos y líderes vinieron y presentaron cargos contra él y me pidieron dar sentencia.
یِرُوشالَمِ مَمَ سْتھِتِکالے مَہایاجَکو یِہُودِییاناں پْراچِینَلوکاشْچَ تَمْ اَپودْیَ تَمْپْرَتِ دَنْڈاجْناں پْرارْتھَیَنْتَ۔
16 Yo respondí que conforme a la ley romana no está permitido condenar a alguien sin dejarle ver la cara de sus acusadores y debe dársele la oportunidad de defenderse de sus cargos.
تَتوہَمْ اِتْیُتَّرَمْ اَوَدَں یاوَدْ اَپودِتو جَنَح سْواپَوادَکانْ ساکْشاتْ کرِتْوا سْوَسْمِنْ یوپَرادھَ آروپِتَسْتَسْیَ پْرَتْیُتَّرَں داتُں سُیوگَں نَ پْراپْنوتِ، تاوَتْکالَں کَسْیاپِ مانُشَسْیَ پْرانَناشاجْناپَنَں رومِلوکاناں رِیتِ رْنَہِ۔
17 Así que cuando llegaron sus acusadores, no dejé pasar mucho tiempo sino que convoqué el juicio para el día siguiente. Y di orden para que trajeran a este hombre.
تَتَسْتیشْوَتْراگَتیشُ پَرَسْمِنْ دِوَسےہَمْ اَوِلَمْبَں وِچاراسَنَ اُپَوِشْیَ تَں مانُشَمْ آنیتُمْ آجْناپَیَمْ۔
18 Sin embargo, cuando los acusadores se levantaron, no presentaron cargos de acciones criminales, como yo esperaba.
تَدَنَنْتَرَں تَسْیاپَوادَکا اُپَسْتھایَ یادرِشَمْ اَہَں چِنْتِتَوانْ تادرِشَں کَنْچَنَ مَہاپَوادَں نوتّھاپْیَ
19 En lugar de ello surgieron controversias sobre asuntos religiosos, y sobre un hombre llamado Jesús, que estaba muerto, pero Pablo insistía en que estaba vivo todavía.
سْویشاں مَتے تَتھا پَولو یَں سَجِیوَں وَدَتِ تَسْمِنْ یِیشُنامَنِ مرِتَجَنے چَ تَسْیَ وِرُدّھَں کَتھِتَوَنْتَح۔
20 Como yo estaba indeciso respecto a cómo proceder en la investigación de tales asuntos, le pregunté si estaba dispuesto a ir a Jerusalén para ser juzgado allí.
تَتوہَں تادرِگْوِچارے سَںشَیانَح سَنْ کَتھِتَوانْ تْوَں یِرُوشالَمَں گَتْوا کِں تَتْرَ وِچارِتو بھَوِتُمْ اِچّھَسِ؟
21 No obstante, Pablo apeló por su caso para que fuera escuchado por el emperador, así que di orden de que fuera detenido hasta que pudiera enviarlo al César”.
تَدا پَولو مَہاراجَسْیَ نِکَٹے وِچارِتو بھَوِتُں پْرارْتھَیَتَ، تَسْمادْ یاوَتْکالَں تَں کَیسَرَسْیَ سَمِیپَں پْریشَیِتُں نَ شَکْنومِ تاوَتْکالَں تَمَتْرَ سْتھاپَیِتُمْ آدِشْٹَوانْ۔
22 “Me gustaría escuchar yo mismo a este hombre”, dijo Agripa a Festo. “Haré los arreglos para que lo escuches mañana”, respondió Festo.
تَتَ آگْرِپَّح پھِیشْٹَمْ اُکْتَوانْ، اَہَمَپِ تَسْیَ مانُشَسْیَ کَتھاں شْروتُمْ اَبھِلَشامِ۔ تَدا پھِیشْٹو وْیاہَرَتْ شْوَسْتَدِییاں کَتھاں تْوَں شْروشْیَسِ۔
23 Al día siguiente, Agripa llegó con Berenice con gran esplendor ceremonial y entraron al auditorio con los comandantes y principales ciudadanos. Entonces Festo dio orden para que trajeran a Pablo.
پَرَسْمِنْ دِوَسے آگْرِپّو بَرْنِیکِی چَ مَہاسَماگَمَں کرِتْوا پْرَدھانَواہِنِیپَتِبھِ رْنَگَرَسْتھَپْرَدھانَلوکَیشْچَ سَہَ مِلِتْوا راجَگرِہَماگَتْیَ سَمُپَسْتھِتَو تَدا پھِیشْٹَسْیاجْنَیا پَولَ آنِیتوبھَوَتْ۔
24 “Rey Agripa, y todos los que están presentes aquí con nosotros”, comenzó Festo, “ustedes ven que delante de ustedes está este hombre, de quien todo el pueblo judío, tanto aquí como en Jerusalén, se han quejado ante mí, gritando que no debería seguir con vida.
تَدا پھِیشْٹَح کَتھِتَوانْ ہے راجَنْ آگْرِپَّ ہے اُپَسْتھِتاح سَرْوّے لوکا یِرُوشالَمْنَگَرے یِہُودِییَلوکَسَمُوہو یَسْمِنْ مانُشے مَمَ سَمِیپے نِویدَنَں کرِتْوا پْروچَّیح کَتھامِماں کَتھِتَوانْ پُنَرَلْپَکالَمَپِ تَسْیَ جِیوَنَں نوچِتَں تَمیتَں مانُشَں پَشْیَتَ۔
25 Sin embargo, descubrí que él no ha cometido ningún crimen que merezca la muerte, y como él ha apelado al emperador, decidí enviarlo allí.
کِنْتْویشَ جَنَح پْرانَناشَرْہَں کِمَپِ کَرْمَّ نَ کرِتَوانْ اِتْیَجاناں تَتھاپِ سَ مَہاراجَسْیَ سَنِّدھَو وِچارِتو بھَوِتُں پْرارْتھَیَتَ تَسْماتْ تَسْیَ سَمِیپَں تَں پْریشَیِتُں مَتِمَکَرَوَمْ۔
26 Pero no tengo nada específico que escribir sobre él a Su Majestad Imperial. Por ello lo he traído aquí delante de ustedes para poder tener algo concreto que escribir.
کِنْتُ شْرِییُکْتَسْیَ سَمِیپَمْ ایتَسْمِنْ کِں لیکھَنِییَمْ اِتْیَسْیَ کَسْیَچِنْ نِرْنَیَسْیَ نَ جاتَتْوادْ ایتَسْیَ وِچارے سَتِ یَتھاہَں لیکھِتُں کِنْچَنَ نِشْچِتَں پْراپْنومِ تَدَرْتھَں یُشْماکَں سَمَکْشَں وِشیشَتو ہے آگْرِپَّراجَ بھَوَتَح سَمَکْشَمْ ایتَمْ آنَیے۔
27 No me parece justo enviar a un prisionero sin explicar los cargos presentados en su contra”.
یَتو بَنْدِپْریشَنَسَمَیے تَسْیابھِیوگَسْیَ کِنْچِدَلیکھَنَمْ اَہَمْ اَیُکْتَں جانامِ۔

< Hechos 25 >