< 2 Corintios 7 >
1 Queridos amigos, dado que tenemos estas promesas, limpiémonos de todo lo que contamina nuestro cuerpo y espíritu, procurando la santidad que nace de la reverencia a Dios.
Hiza, ta siiqoto, ha ufayssay nuus de7iya gisho, nu ashuwanne nu shemppuwa tunisiyabaa ubbaafe nuna geeshshoos. Xoossaas yayyidi nu geeshshatethaa polo oothoos.
2 ¡Por favor, abran un espacio para nosotros en sus corazones! No le hemos hecho mal a nadie, no hemos corrompido a nadie, ni nos hemos aprovechado de nadie.
Hintte uluwaa nuna bessite. Nuuni oonakka naaqqibookko; oonakka qohibookko; oonakka cimmibookko.
3 No lo digo para condenarlos a ustedes, pues como ya les dije, ustedes son muy importantes para nosotros, tanto, que estamos dispuestos a vivir y morir con ustedes.
Taani hessa hintte bolla pirddanaw giikke. Hessafe kase ta hinttew odidayssada, hintte nu wozanan de7eeta; nu paxa de7inkka hayqqinkka hinttefe shaakettoko.
4 Les hablo con confianza porque estoy orgulloso de ustedes. Son una fuente de ánimo para mí. Y estoy muy contento de ustedes a pesar de todas nuestras dificultades.
Ta odiyabaa hinttefe qottike; ta hinttenan ceeqettays; nu waaye ubban minettays; qassi gita ufayssi ufayttays.
5 Cuando llegamos a Macedonia, no tuvimos ni un minuto de paz. Recibimos ataques por todas partes, por causa de conflictos externos así como de miedos internos.
Nuuni Maqedooniya bida wode, ubba baggara waayettidappe attin shemppibookko. Karera morkketan, nu gaathan yashshan un77ettida.
6 Aun así, Dios, quien alienta a los abatidos de corazón, nos animó con la llegada de Tito.
Shin azzanidayssata minthethiya Xoossay, Tito yuussan nuna minthethis.
7 Y no solo con su llegada, sino con el ánimo que ustedes le dieron a él. Él nos contó cuánto deseaban verme, cuán tristes y preocupados estaban por mí, lo cual me hizo aún más feliz.
Nuna minthethiday Tito yuussaa xalaala gidonnashin, hintteka iya minthethidayssa. Hintte tana laamoteyssa, taw azzaneyssanne taw qoppeyssa ta si7ida wode tana daro ufayssis.
8 Aunque los hice entristecer con la carta que les escribí, no me arrepiento, aunque sí me arrepiento porque la carta los haya entristecido, pero fue solo por un poco tiempo.
Ta dabddaabbey hinttena azzanthikokka ays xaafadinaashsha gada qiirottike. Ta qiirottiday ta xaafida dabddaabbey hinttena guutha wodes azzanthida gishossa.
9 Ahora estoy feliz, no por entristecerlos, sino porque esa tristeza los hizo cambiar. Llegaron a sentir la tristeza de una manera que Dios aprueba, por lo tanto no les hicimos daño de ninguna manera.
Ha77i taani ufayttiday, ta hinttena azzanthida gisho gidonnashin, hintte azzanoy hinttena hintte nagaraappe zaarida gishossa. Xoossay ba sheniyada hinttena azzanthisippe attin nu hinttena aybinkka qohibookko.
10 La tristeza que Dios quiere que sintamos es la que nos lleva al arrepentimiento y trae salvación. Esta clase de tristeza no trae consigo ningún tipo de remordimiento, pero la tristeza mundanal trae muerte.
Xoossay koyaa azzanoy, atotethaakko gathiya nagaraappe simo ehees; iyan qiiroyabay baawa. Shin ha sa7aa azzanoy hayqo ehees.
11 Miren, por ejemplo, lo que ocurrió cuando tuvieron esta misma experiencia de tristeza que viene de Dios. Recuerden cuán empeñados y afanados se volvieron por defenderse, cuánto enojo sintieron por lo que había sucedido, con cuanta seriedad asumieron las cosas, y cuánto anhelo tenían por hacer lo recto; estaban muy preocupados y deseosos de que se hiciera justicia. En todo esto ustedes demostraron que eran sinceros en su deseo de hacer las cosas rectamente.
Hintte azzanoy hinttenan ayfisida ayfiyaa be7ite. He azzanoy hinttena ay mela denthethidaakko, ay mela zaaro immanaada giigisidaakko, he uraa bolla ay mela hanqisidaakko, ay mela taw yayyana mela oothidaakko, ay mela amoyidaakko, he uraa seeranaw ay mela giigidaakko be7ite. Ha ubbaban hintte geeshshi gideyssa markkayideta.
12 Así que cuando les escribí, no era para hablarles respecto al agresor ni del agredido, sino para mostrarles cuán fieles son ustedes a nosotros, ante los ojos de Dios.
Hessa gisho, taani ha dabddaabbiya hinttew xaafiday, naaqqida uraa woykko naaqettida uraa gisho gidenna. Shin hintte nuus ay mela qoppiyako Xoossaa sinthan hinttee, hinttena be7ana mela xaafas.
13 Esto nos anima en gran manera. Además de este ánimo, nos alegró ver cuán feliz estaba Tito porque ustedes le dieron fortaleza.
Nuuni ufayttiday hessa gishossa. Nu ufayssaafe aadhdhidi nuna daro ufayssiday, hintte Tito ufayssidayssanne iya wozanaa shemppisidayssa.
14 Me enorgullecí de ustedes al hablar con él, y no me defraudaron. Así como todas las demás cosas que les digo son verdaderas, mis elogios sobre ustedes hacia Tito resultaron ser verdaderos también.
Taani hinttena nashshada iyaw odin hintte tana yeellayibeekketa. Shin nuuni ubba wode hinttew tumaa odida; hessadakka nuuni Tito sinthan hinttena nashshidayssi tuma gidis.
15 Él se preocupa por ustedes aún más al recordar que ustedes hicieron todo lo que él les pidió y lo recibieron con mucho respeto.
Hintte iyaw yashshan kokkoridi, iya mokkidayssa qassi iyaw ay mela kiitettidaakko I qoppiya wode hinttew de7iya siiqoy minnishe bis.
16 Me siento muy feliz de poder confiar plenamente en ustedes.
Taani ubbaban hinttenan ammanettiya gisho ufayttays.