< 1 Crónicas 14 >

1 Entonces Hiram, rey de Tiro, envió mensajeros a David junto con madera de cedro, canteros y carpinteros para que le construyeran un palacio.
Koro Hiram ruodh Turo nooro joote ir Daudi ka gitingʼo sirni mag yiend sida, kaachiel gi jogedo mag kite kod jopa bao mondo gigerne dala ruoth.
2 De esta manera David se dio cuenta de que el Señor lo había colocado en el trono como rey de Israel y había bendecido apoyando su reino por el bien del pueblo del Señor, Israel.
Kendo Daudi nongʼeyo ni Jehova Nyasaye osegure kaka ruodh Israel kendo ni osetingʼ pinyruodhe malo nikech joge Israel.
3 David se casó con más esposas en Jerusalén y tuvo más hijos e hijas.
Daudi nomedo kendo mon mamoko Jerusalem kendo nonywolo yawuowi gi nyiri mangʼeny.
4 Esta es una lista de los nombres de los hijos que tuvo en Jerusalén: Samúa, Sobab, Natán, Salomón,
Magi e nying nyithindo mane onywolo ka en Jerusalem: Shamua, Shobab, Nathan, Solomon,
5 Ibhar, Elisúa, Elpelet,
Ibhar, Elishua, Elpelet,
6 Noga, Nefeg, Jafía,
Noga, Nefeg, Jafia,
7 Elisama, Beeliada y Elifelet.
Elishama, Beliada kod Elifelet.
8 Cuando los filisteos se enteraron de que David había sido ungido rey de todo Israel, reunieron todo su ejército para ir tras él. Pero David oyó que venían y salió a enfrentarlos.
Kane jo-Filistia owinjo ni Daudi osewir bedo ruodh jo-Israel, negiwuok kar rombgi mondo gidware, to ka Daudi nowinjo wachno omiyo nowuok mondo orom kodgi.
9 Los filisteos llegaron y asaltaron el valle de Refaim.
Koro jo-Filistia nosebiro ma gimonjo holo mar Refaim,
10 David consultó a Dios y le preguntó: “¿Debo ir a atacar a los filisteos? ¿Me harás victorioso sobre ellos?”. “Adelante”, le dijo el Señor, “yo te haré victorioso sobre ellos”.
omiyo Daudi nopenjo Nyasaye niya, “Bende anyalo dhi mondo amonj jo-Filistia? Bende iniketgi e lweta?” Jehova Nyasaye nodwoke niya, “Dhiyo, nikech abiro chiwogi e lweti.”
11 Así que David atacó y los derrotó allí en Baal-perazim. “Dios me utilizó para derrotar a mis enemigos como un torrente de agua que brota”, declaró. Por eso el lugar se llamó Baal-perazim.
Omiyo Daudi gi joge nodhi nyaka Baal Perazim kendo noloyogi kanyo. Eka nowacho niya, “Mana kaka pi muomo, e kaka Jehova Nyasaye osemwomore ni wasika gi lweta.” Mano emomiyo kanyo nochak ni Baal Perazim.
12 Los filisteos habían dejado sus dioses, así que David dio órdenes de que los quemaran.
Jo-Filistia noweyo nyisechegi kanyo kendo Daudi nochiwo chik mondo wangʼ-gi gi mach.
13 Sin embargo, los filisteos regresaron y realizaron otra incursión en el valle.
Jo-Filistia nochako omonjo joma odak e holo kanyo,
14 David volvió a consultar a Dios. “No hagas un ataque frontal”, le dijo Dios. “En lugar de eso, ve por detrás de ellos y atácalos frente a los árboles de bálsamo.
omiyo Daudi nopenjo Nyasaye kendo, to Nyasaye nodwoke niya, “Kik ichomgi tir, to lwor gi yo ka ngʼegi kendo imonjgi kama omanyore gi omburi.
15 En cuanto oigas el ruido de la marcha en las copas de los bálsamos, ve y ataca, porque el Señor ha ido delante de ti para derribar al ejército filisteo”.
Kiwinjo ka wi omburi yiengni, iwuog mapiyo idhi e lweny nikech mano biro nyiso ni Nyasaye osetelo e nyimi mondo otiek jolweny mag jo-Filistia.”
16 Así que David hizo lo que Dios le dijo, derribando al ejército filisteo desde Gabaón hasta Gezer.
Omiyo Daudi notimo kaka Nyasaye nochike kendo neginego jolweny mag jo-Filistia kochakore Gibeon nyaka Gezer.
17 Como resultado, la reputación de David se extendió por todas partes, y el Señor hizo que todas las naciones tuvieran miedo de David.
Humb Daudi nolandore e piny duto kendo Jehova Nyasaye nomiyo ogendini duto oluore.

< 1 Crónicas 14 >