Apocalipsis 10

1 Y vi a otro ángel poderoso que descendía del cielo, envuelto en una nube, con el arco iris sobre su cabeza. Su rostro era como el sol, y sus pies como columnas de fuego.

అనన్తరం స్వర్గాద్ అవరోహన్ అపర ఏకో మహాబలో దూతో మయా దృష్టః, స పరిహితమేఘస్తస్య శిరశ్చ మేఘధనుషా భూషితం ముఖమణ్డలఞ్చ సూర్య్యతుల్యం చరణౌ చ వహ్నిస్తమ్భసమౌ|

2 Tenía en su mano un librito abierto, y puso su pie derecho sobre el mar, y el izquierdo sobre la tierra;

స స్వకరేణ విస్తీర్ణమేకం క్షూద్రగ్రన్థం ధారయతి, దక్షిణచరణేన సముద్రే వామచరణేన చ స్థలే తిష్ఠతి|

3 y clamó con gran voz, como un león que ruge; y cuando hubo clamado, los siete truenos levantaron sus voces.

స సింహగర్జనవద్ ఉచ్చైఃస్వరేణ న్యనదత్ నినాదే కృతే సప్త స్తనితాని స్వకీయాన్ స్వనాన్ ప్రాకాశయన్|

4 Y cuando hubieron hablado los siete truenos, iba yo a escribir; mas oí una voz del cielo que decía: “Sella lo que dijeron los siete truenos y no lo escribas”.

తైః సప్త స్తనితై ర్వాక్యే కథితే ఽహం తత్ లేఖితుమ్ ఉద్యత ఆసం కిన్తు స్వర్గాద్ వాగియం మయా శ్రుతా సప్త స్తనితై ర్యద్ యద్ ఉక్తం తత్ ముద్రయాఙ్కయ మా లిఖ|

5 Entonces el ángel que yo había visto de pie sobre el mar y sobre la tierra, alzó su mano derecha hacia el cielo,

అపరం సముద్రమేదిన్యోస్తిష్ఠన్ యో దూతో మయా దృష్టః స గగనం ప్రతి స్వదక్షిణకరముత్థాప్య

6 y juró por Aquel que vive por los siglos de los siglos —que creó el cielo y cuanto hay en él, y la tierra y cuanto hay en ella, y el mar y cuanto hay en él— que ya no habrá más tiempo, (aiōn g165)

అపరం స్వర్గాద్ యస్య రవో మయాశ్రావి స పున ర్మాం సమ్భావ్యావదత్ త్వం గత్వా సముద్రమేదిన్యోస్తిష్ఠతో దూతస్య కరాత్ తం విస్తీర్ణ క్షుద్రగ్రన్థం గృహాణ, తేన మయా దూతసమీపం గత్వా కథితం గ్రన్థో ఽసౌ దీయతాం| (aiōn g165)

7 sino que en los días de la voz del séptimo ángel, cuando él vaya a tocar la trompeta, el misterio de Dios quedará consumado según la buena nueva que Él anunció a sus siervos los profetas.

కిన్తు తూరీం వాదిష్యతః సప్తమదూతస్య తూరీవాదనసమయ ఈశ్వరస్య గుప్తా మన్త్రణా తస్య దాసాన్ భవిష్యద్వాదినః ప్రతి తేన సుసంవాదే యథా ప్రకాశితా తథైవ సిద్ధా భవిష్యతి|

8 La voz que yo había oído del cielo me habló otra vez y dijo: “Ve y toma el libro abierto en la mano del ángel que está de pie sobre el mar y sobre la tierra”.

అపరం స్వర్గాద్ యస్య రవో మయాశ్రావి స పున ర్మాం సమ్భాష్యావదత్ త్వం గత్వా సముద్రమేదిన్యోస్తిష్ఠతో దూతస్య కరాత్ తం విస్తీర్ణం క్షుద్రగ్రన్థం గృహాణ,

9 Fui, pues, al ángel y le dije que me diera el librito. Y él me respondió: “Toma y cómelo; amargará tus entrañas, pero en tu boca será dulce como la miel”.

తేన మయా దూతసమీపం గత్వా కథితం గ్రన్థో ఽసౌ దీయతాం| స మామ్ అవదత్ తం గృహీత్వా గిల, తవోదరే స తిక్తరసో భవిష్యతి కిన్తు ముఖే మధువత్ స్వాదు ర్భవిష్యతి|

10 Tomé el librito de la mano del ángel y lo comí; y era en mi boca dulce como la miel, mas habiéndolo comido quedaron mis entrañas llenas de amargura.

తేన మయా దూతస్య కరాద్ గ్రన్థో గృహీతో గిలితశ్చ| స తు మమ ముఖే మధువత్ స్వాదురాసీత్ కిన్త్వదనాత్ పరం మమోదరస్తిక్తతాం గతః|

11 Me dijeron entonces: “Es menester que profetices de nuevo contra muchos pueblos y naciones y lenguas y reyes”.

తతః స మామ్ అవదత్ బహూన్ జాతివంశభాషావదిరాజాన్ అధి త్వయా పున ర్భవిష్యద్వాక్యం వక్తవ్యం|