Salmos 71

1 En Ti, Yahvé, me refugio, no me vea nunca confundido.

Drottinn, þú ert skjól mitt! Ekki yfirgefa mig!

2 Líbrame por obra de tu justicia y sácame del peligro; inclina a mí tu oído y sálvame.

Frelsaðu mig frá óvinum mínum, því að þú er réttlátur. Bjargaðu mér! Snúðu eyra þínu að mér og hlustaðu á mína einlægu bæn.

3 Sé para mí la roca que me acoja, el baluarte seguro en que me salves, porque mi roca y mi alcázar eres Tú.

Vertu mér vígi og skjól gegn öllum árásum.

4 Líbrame, Dios mío, de las manos del inicuo, de las garras del impío y del opresor,

Já, bjargaðu mér ó Guð, frá svikum þessara illmenna.

5 porque Tú, Señor, eres mi esperanza; Tú, Yahvé, el objeto de mi confianza desde mi niñez.

Drottinn, þú ert mín síðasta von. Allt frá barnsaldri treysti ég á þig.

6 En Ti he descansado desde el seno materno, desde el vientre de mi madre Tú eres mi protector; mi esperanza ha estado siempre en Ti.

Frá fæðingu hefur þú vakað yfir mér og verndað mig – skyldi ég ekki vegsama þig?!

7 A muchos he aparecido como un portento, porque Tú eras mi poderoso auxiliador.

Velgengni mína, sem margir undrast, á ég vernd þinni að þakka.

8 Llénese mi boca de tus alabanzas y de tu gloria todo el día.

Ég vil lofa þig liðlangan daginn, ó Guð, því að alls góðs hef ég notið úr hendi þinni.

9 No me deseches en el tiempo de la vejez; cuando me falten las fuerzas no me desampares;

Nú þegar aldurinn færist yfir, þá vísa mér ekki frá. Hafnaðu mér ekki þegar þrekið minnkar.

10 pues ya hablan de mí mis enemigos, y espiándome se conciertan a una,

Óvinir mínir hvísla:

11 y dicen: “Dios lo ha abandonado; perseguidle y prendedle, pues no hay quien lo libre.”

„Guð hefur yfirgefið hann! Nú er hann auðveld bráð. Hann hefur engan sér til hjálpar!“

12 Oh Dios, no quieras alejarte de mí; Dios mío, apresúrate a socorrerme.

Guð minn, farðu ekki frá mér! Komdu fljótt og hjálpaðu mér!

13 Sean confundidos y aniquilados los que atentan contra mi vida; cúbranse de afrenta y rubor los que buscan mi daño.

Útrýmdu þeim. Láttu þá verða til skammar sem óska mér óhamingju.

14 Mas yo siempre esperaré, y te añadiré alabanzas cada día.

En ég mun áfram treysta þér og ekki draga úr lofgjörð minni!

15 Mi boca anunciará, sin cesar, tu justicia y tus favores, bien que no conozco su medida.

Oftsinnis frelsaðir þú mig úr bráðri hættu. Ég vitna og rifja upp gæsku þína og daglega umhyggju.

16 Entraré a hablar de las gestas divinas; de Ti solo, oh Yahvé, proclamaré la justicia.

Drottinn, styrkur þinn heldur mér uppi. Það skulu allir vita að þú einn ert góður og réttlátur.

17 Desde mi mocedad me has enseñado Tú, oh Dios, y hasta el presente voy predicando tus maravillas.

Guð minn, allt frá æsku hjálpaðir þú mér – um dásemdarverk þín hef ég ekki þagað.

18 En mi vejez y decrepitud no quieras tampoco desampararme, Dios mío, hasta que manifieste tu brazo a esta generación, tu poder a todas las venideras,

Nú er ég orðinn gamall og hárin grá, en Drottinn yfirgefðu mig ekki! Láttu mig lifa enn um stund, svo að unga kynslóðin fái að heyra um máttarverk þín.

19 y tu justicia, oh Dios, que toca los cielos. En tan grandes cosas como hiciste, Dios ¿quién es como Tú?

Kraftur þinn og kærleikur, Drottinn, nær til himna. Ó, hve það er dásamlegt! Hvar er slíkan Guð að finna sem þig?!

20 Con muchas y acerbas tribulaciones me probaste, mas volviste a darme la vida, y de nuevo me sacarás de los abismos de la tierra.

Þú hefur sent okkur margvíslegt mótlæti – en ég veit að þú munt frelsa á ný og leyfa okkur að lifa!

21 Multiplicarás tu magnificencia y continuarás consolándome.

Þú munt auka við heiður minn og hugga mig að nýju.

22 Y yo, Dios mío, alabaré con salmos tu fidelidad; te cantaré con la cítara, oh Santo de Israel.

Ég leik á hörpu mína og lofa þig, því að öll þín orð og fyrirheit hafa staðist, þú hinn heilagi í Ísrael.

23 Y cuando te cante, de gozo temblarán mis labios, y mi alma que Tú redimiste.

Ég vil lofa þig hárri röddu, því að þú hefur frelsað mig!

24 Mi lengua hablará todo el día de tu justicia, porque han quedado confundidos y avergonzados cuantos buscaban mi mal.

Liðlangan daginn vitna ég um ást þína og réttlæti, því að óvinir mínir sem óskuðu mér ógæfu, voru auðmýktir og roðnuðu af skömm.