< Salmos 59 >

1 Al maestro de coro. Por el tono de “No destruyas”. De David. Miktam. Cuando Saúl mandó hombres que vigilaran la casa para matarlo. Dios mío, sálvame de mis enemigos; defiéndeme de los que me atacan.
In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, quando misit Saul et custodivit domum ejus ut eum interficeret. Eripe me de inimicis meis, Deus meus, et ab insurgentibus in me libera me.
2 Líbrame de los que obran iniquidades y protégeme contra los hombres sanguinarios.
Eripe me de operantibus iniquitatem, et de viris sanguinum salva me.
3 Mira: ponen asechanzas a mi vida, y hombres poderosos conspiran contra mí. No hay en mí delito ni pecado, Yahvé.
Quia ecce ceperunt animam meam; irruerunt in me fortes.
4 Sin culpa mía irrumpen y me asaltan. Despierta Tú, ven a mí y mira.
Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine; sine iniquitate cucurri, et direxi.
5 Porque Tú, Yahvé, Dios de los ejércitos, eres el Dios de Israel. Levántate a castigar a todos los gentiles; no te apiades de ninguno de los pérfidos.
Exsurge in occursum meum, et vide: et tu, Domine Deus virtutum, Deus Israël, intende ad visitandas omnes gentes: non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.
6 Vuelven al anochecer, aullando como perros, y giran en torno de la ciudad.
Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.
7 Mira la jactancia en su boca, y cómo injurian sus labios: . “¿Quién hay que (nos) oiga?”
Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit?
8 Mas Tú, Yahvé te ríes de ellos; harás befa de todos los gentiles.
Et tu, Domine, deridebis eos; ad nihilum deduces omnes gentes.
9 Oh fortaleza mía, a Ti cantaré. Verdaderamente mi alcázar es Dios.
Fortitudinem meam ad te custodiam, quia, Deus, susceptor meus es:
10 La misericordia de mi Dios se me anticipará y me hará mirar con alegría a mis enemigos.
Deus meus misericordia ejus præveniet me.
11 No les des tregua, oh Dios; no sean tropiezo para mi pueblo. Confúndelos con tu poder y póstralos, oh Señor, escudo nuestro.
Deus ostendet mihi super inimicos meos: ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua, et depone eos, protector meus, Domine:
12 Pecado de su boca es cuanto profieren sus labios; sean presa de su propia soberbia, de sus maldiciones y de sus mentiras.
delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum; et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur
13 Destrúyelos en tu saña, destrúyelos hasta que ya no existan; entonces se sabrá que Dios reina en Jacob y hasta los confines del orbe.
in consummatione: in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terræ.
14 Vuelvan al anochecer, aullando como perros, y giren en torno de la ciudad;
Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.
15 vaguen buscando qué comer, y si no se sacian, den aullidos.
Ipsi dispergentur ad manducandum; si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
16 Entretanto, yo cantaré tu potencia, y desde la mañana saltaré de gozo por tu misericordia; porque fuiste mi protector, y mi refugio en el día de la tribulación.
Ego autem cantabo fortitudinem tuam, et exsultabo mane misericordiam tuam: quia factus es susceptor meus, et refugium meum in die tribulationis meæ.
17 Oh fortaleza mía, a Ti cantaré. Verdaderamente mi alcázar es Dios, el Dios misericordiosísimo conmigo.
Adjutor meus, tibi psallam, quia Deus susceptor meus es; Deus meus, misericordia mea.

< Salmos 59 >