< Salmos 51 >
1 Al maestro de coro. Salmo de David. Cuando después que pecó con Betsabee, se llegó a él Natán. Ten compasión de mí, oh Dios, en la medida de tu misericordia; según la grandeza de tus bondades, borra mi iniquidad.
Psalmus David, Cum venit ad eum Nathan Propheta, quando intravit ad Bethsabee. Miserere mei Deus, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
2 Lávame a fondo de mi culpa, límpiame de mi pecado.
Amplius lava me ab iniquitate mea: et a peccato meo munda me.
3 Porque yo reconozco mi maldad, y tengo siempre delante mi delito.
Quoniam iniquitatem meam ego cognosco: et peccatum meum contra me est semper.
4 He pecado contra Ti, contra Ti solo, he obrado lo que es desagradable a tus ojos, de modo que se manifieste la justicia de tu juicio y tengas razón en condenarme.
Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: ut iustificeris in sermonibus tuis, et vincas cum iudicaris.
5 Es que soy nacido en la iniquidad, y ya mi madre me concibió en pecado.
Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: et in peccatis concepit me mater mea.
6 Mas he aquí que Tú te complaces en la sinceridad del corazón, y en lo íntimo del mío me haces conocer la sabiduría.
Ecce enim veritatem dilexisti: incerta, et occulta sapientiae tuae manifestasti mihi.
7 Rocíame con hisopo, y seré limpio; lávame Tú, y quedaré más blanco que la nieve.
Asperges me hyssopo, et mundabor: lavabis me, et super nivem dealbabor.
8 Hazme oír tu palabra de gozo y de alegría, y saltarán de felicidad estos huesos que has quebrantado.
Auditui meo dabis gaudium et laetitiam: et exultabunt ossa humiliata.
9 Aparta tu rostro, de mis pecados, y borra todas mis culpas.
Averte faciem tuam a peccatis meis: et omnes iniquitates meas dele.
10 Crea en mí, oh Dios, un corazón sencillo, y renueva en mi interior un espíritu recto.
Cor mundum crea in me Deus: et spiritum rectum innova in visceribus meis.
11 No me rechaces de tu presencia, y no me quites el espíritu de tu santidad.
Ne proiicias me a facie tua: et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
12 Devuélveme la alegría de tu salud; confírmame en un espíritu de príncipe.
Redde mihi laetitiam salutaris tui: et spiritu principali confirma me.
13 Enseñaré a los malos tus caminos; y los pecadores se convertirán a Ti.
Docebo iniquos vias tuas: et impii ad te convertentur.
14 Líbrame de la sangre, oh Dios, Dios Salvador mío, y vibre mi lengua de exultación por tu justicia.
Libera me de sanguinibus Deus, Deus salutis meae: et exaltabit lingua mea iustitiam tuam.
15 Abre Tú mis labios, oh Señor, y mi boca publicará tus alabanzas,
Domine, labia mea aperies: et os meum annunciabit laudem tuam.
16 pues los sacrificios no te agradan, y si te ofreciera un holocausto no lo aceptarías.
Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique: holocaustis non delectaberis.
17 Mi sacrificio, oh Dios, es el espíritu compungido; Tú no despreciarás, Señor, un corazón contrito [y humillado].
Sacrificium Deo spiritus contribulatus: cor contritum, et humiliatum Deus non despicies.
18 Por tu misericordia, Señor, obra benignamente con Sión; reconstruye los muros de Jerusalén.
Benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion: ut aedificentur muri Ierusalem.
19 Entonces te agradarán los sacrificios legales, [las oblaciones y los holocaustos]; entonces se ofrecerán becerros sobre tu altar.
Tunc acceptabis sacrificium iustitiae, oblationes, et holocausta: tunc imponent super altare tuum vitulos.