Salmos 50

1 Salmo de Asaf. El Señor Dios habló y convocó a la tierra, desde el sol naciente hasta su ocaso.

مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.

2 Desde Sión en plena belleza aparece radiante Dios;

نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.

3 viene el Dios nuestro, y no en silencio; un fuego devorador le precede y en torno suyo ruge la tempestad.

خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.

4 Llama a los cielos de arriba y a la tierra, dispuesto a hacer juicio sobre su pueblo:

او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

5 “¡Congregadme a los piadosos, los que han hecho alianza conmigo mediante sacrificios!”

خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»

6 Y he aquí que los cielos proclaman su justicia, porque el Juez es Dios mismo.

آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.

7 “Oye, pueblo mío, y hablaré; Israel, voy a dar testimonio contra ti; Yo soy Dios, el Dios tuyo.

«ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.

8 No te reprendo por falta de tus sacrificios, pues tus holocaustos están siempre delante de Mí.

دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.

9 No tomaré ni un becerro de tu casa, ni carneros de tus manadas.

من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،

10 Puesto que son mías todas las fieras de la selva, y las bestias que por millares viven en mis montañas.

زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.

11 Conozco todas las aves del cielo, y cuanto se mueve en el campo está de manifiesto a mis ojos.

همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.

12 Si tuviera hambre, no te lo diría a ti, porque mío es el orbe y cuanto él contiene.

اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.

13 ¿Acaso Yo como carne de toros, o bebo sangre de chivos?

مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟

14 Sacrificios de alabanza es lo que has de ofrecer a Dios, y cumplir al Altísimo tus votos.

«قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.

15 Entonces sí, invócame en el día de la angustia; Yo te libraré y tú me darás gloria.”

هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»

16 Al pecador, empero, le dice Dios: “¿Cómo es que andas tú pregonando mis mandamientos, y tienes mi alianza en tus labios,

اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟

17 tú, que aborreces la instrucción, y has echado a la espalda mis palabras?

زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.

18 Cuando ves a un ladrón te vas con él, y te asocias a los adúlteros.

وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.

19 Has abierto tu boca al mal, y tu lengua ha urdido engaño.

سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.

20 Te sentabas para hablar contra tu hermano, y cubrías de oprobio al hijo de tu madre.

هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.

21 Esto hiciste, y ¿Yo he de callar? ¿Imaginaste que Yo soy como tú? Yo te pediré cuentas y te lo echaré en cara.

این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.

22 Entended estas cosas los que os olvidáis de Dios; no sea que Yo os destroce y no haya quien os salve.

«ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.

23 El que me ofrece el sacrificio de alabanza, ese es el que honra; y al que anda en sinceridad, a ese le haré ver la salvación de Dios.”

قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»