Salmos 49
1 Al maestro de coro. De los hijos de Coré. Salmo. Oíd esto, naciones todas, escuchad, moradores todos del orbe,
Hlustið nú háir og lágir, ríkir og fátækir.
2 así plebeyos como nobles, ricos tanto como pobres.
Allir heimsbúar hlýðið á.
3 Mi boca proferirá sabiduría, y la meditación de mi corazón, inteligencia.
Ég tala til ykkar vísdómsorð.
4 Inclinaré mi oído a la parábola, y al son de la cítara propondré mi enigma.
Með undirleik hörpu kveð ég um hyggindi, veiti svör við spurningum lífsins:
5 ¿Por qué he de temer yo en los días malos, cuando me rodea la malicia de los que me asechan,
Láttu ekki ógæfuna hræða þig, né óvini sem umkringja þig með illsku!
6 los que confían en sus recursos y se glorían de la abundancia de sus riquezas?
Auðæfum sínum treysta þeir og stæra sig af miklu ríkidæmi
7 Pues nadie podrá librarse a sí mismo, ni dar a Dios un precio por su redención
en þó gæti enginn þeirra greitt Guði lausnargjald fyrir bróður sinn, keypt hann lausan.
8 —demasiado caro es el rescate de la vida— ni logrará nunca seguir viviendo por siempre
Sál mannsins er dýrmætari en svo að hún verði keypt fyrir fé.
9 sin ver la muerte.
Auður alls heimsins hrekkur ekki til að kaupa einum manni líf og forða honum frá gröfinni.
10 Pues verá que los sabios mueren, e igualmente perecen el insensato y el necio, dejando sus riquezas a extraños.
Þið auðmenn og vitringar og aðrir sem hreykið ykkur hátt, þið munuð farast eins og aðrir menn. Þið hafið enga kröfu til lífsins fremur en fífl og fáráðlingar. Þið verðið að eftirláta öðrum auð ykkar.
11 Los sepulcros son sus mansiones para siempre, sus moradas de generación en generación, por más que hayan dado a las tierras sus nombres.
Hús og eignir bera nöfn ykkar rétt eins og þið ætlið að búa þar að eilífu!
12 Porque el hombre no permanece en su opulencia; desaparece como los brutos.
Nei, maðurinn verður að deyja. Hann er eins og skepnurnar, þrátt fyrir frægð sína og frama.
13 Tal es la senda de los que estultamente confían, y tal el fin de los que se glorían de su suerte.
Slík verða afdrif hinna hrokafullu en samt mun þeirra getið með virðingu þegar þeir eru dauðir.
14 Como ovejas son echados al sepulcro; su pastor es la muerte, y a la mañana los justos dominarán sobre ellos. Pronto su figura se volverá un desecho, y el sepulcro será su casa. (Sheol h7585)
En þeir fá ekki umflúið dauðann. Þegar upp er staðið verða hinir vondu að þjóna hinum góðu. Vald auðsins er þeim gagnslaust í dauðanum og ekki taka þeir auðæfi sín með sér. (Sheol h7585)
En hvað um mig? Guð mun leysa sál mína frá dauða og frelsa mig úr helju. (Sheol h7585)
16 No temas si alguno se enriquece, si aumenta la opulencia de su casa;
Vertu ekki gramur þótt einhver verði ríkur og reisi sér glæsihöll.
17 porque al morir nada se llevará consigo, ni baja con él su fausto.
Ekkert af því mun hann taka með sér í gröfina, ekki einu sinni frægð sína!
18 Aunque él mientras vivía se jactase, congratulándose de pasarlo bien,
Í lifanda lífi telur hann sig heppinn og heimurinn klappar honum lof í lófa,
19 bajará a reunirse con sus padres, y no verá jamás la luz.
en þó deyr hann eins og aðrir og hverfur inn í myrkrið.
20 Pero el hombre en auge no comprende; desaparece como los brutos.
Sá sem elskar eigin lofstír deyr eins og skepnan, þrátt fyrir frægð sína og frama.
