< Salmos 49 >
1 Al maestro de coro. De los hijos de Coré. Salmo. Oíd esto, naciones todas, escuchad, moradores todos del orbe,
E HOOLOHE mai i keia, e na kanaka a pau: E haliu maikai i ka pepeiao, e ka poe a pau e noho ana ma ke ao nei:
2 así plebeyos como nobles, ricos tanto como pobres.
Na mea haahaa a me na mea kiekie, Pau pu hoi ka poe waiwai, a me ka poe waiwai ole.
3 Mi boca proferirá sabiduría, y la meditación de mi corazón, inteligencia.
E olelo aku kuu waha i ke akamai; A ma ka naauao ka manao ana o ko'u naau.
4 Inclinaré mi oído a la parábola, y al son de la cítara propondré mi enigma.
E haliu aku au i kuu pepeiao i ka olelo nane; E hoomaka au i kuu mele ma ka lira.
5 ¿Por qué he de temer yo en los días malos, cuando me rodea la malicia de los que me asechan,
O ke aha kuu mea e makau ai, i na la ino, E hoopuni mai ai ka poe ku e malu mai ia'u?
6 los que confían en sus recursos y se glorían de la abundancia de sus riquezas?
O ka poe hilinai i ko lakou ikaika iho, A i hoomaikai ia lakou iho no ka nui o ko lakou waiwai;
7 Pues nadie podrá librarse a sí mismo, ni dar a Dios un precio por su redención
Aohe mea o lakou e hiki ia ia ke hoopakele i kona hoahanau; Aole hoi e haawi i ka uku hoola i ke Akua nona;
8 —demasiado caro es el rescate de la vida— ni logrará nunca seguir viviendo por siempre
(No ka mea, o ka hoola ana i ko lakou uhane, he nui ke kumukuai; A ua oki mau loa no ia; )
I ola mau loa oia, a i ole hoi e ike i ka palaho.
10 Pues verá que los sabios mueren, e igualmente perecen el insensato y el necio, dejando sus riquezas a extraños.
No ka mea, ua ike no ia ua make na kanaka naauao, Pela hoi ua make ka mea naaupo a me ka mea manao ole, A waiho hoi lakou i ko lakou waiwai no na mea e.
11 Los sepulcros son sus mansiones para siempre, sus moradas de generación en generación, por más que hayan dado a las tierras sus nombres.
O ko lakou manao oloko e mau loa ko lakou mau hale, A me ko lakou mau wahi e noho ai ia hanauna aku ia hanauna aku: Mamuli o ko lakou inoa iho i kapa ai lakou i ko lakou mau aina.
12 Porque el hombre no permanece en su opulencia; desaparece como los brutos.
Aka, o ke kanaka iloko o ka hanohano, aole i mau; Ua like ia me na holoholona i hoopauia.
13 Tal es la senda de los que estultamente confían, y tal el fin de los que se glorían de su suerte.
O keia aoao o lakou o ko lakou lapuwale no ia: Aka, ua hoopono ko lakou mau hope i ko lakou mau olelo. (Sila)
14 Como ovejas son echados al sepulcro; su pastor es la muerte, y a la mañana los justos dominarán sobre ellos. Pronto su figura se volverá un desecho, y el sepulcro será su casa. (Sheol )
Me he mau hipa la ua waihoia lakou i ka luakupapau: E ai no ka make ia lakou; E lanakila ka poe pono maluna o lakou i ke kakahiaka; A e pau e ko lakou nani iloko o ka luakupapau, mai kona wahi i noho ai. (Sheol )
15 Pero mi vida Dios la librará de la tumba, porque Él me tomará consigo. (Sheol )
Aka, e hoopakele ke Akua i kuu uhane i ka lima o ka malu o ka make; No ka mea, e hookipa no oia ia'u. (Sila) (Sheol )
16 No temas si alguno se enriquece, si aumenta la opulencia de su casa;
Mai makau oe i ka waiwai nui ana o kekahi, I ka wa e mahuahua ai ka nani o kona hale;
17 porque al morir nada se llevará consigo, ni baja con él su fausto.
No ka mea, i kona make ana, aohe mea kana e lawe pu ai; Aole e iho kona nani mamuli ona.
18 Aunque él mientras vivía se jactase, congratulándose de pasarlo bien,
Aka hoi, i kona ola ana, ua hoomaikai oia i kona uhane; A e mahalo ae na kanaka ia oe i kou wa e hana maikai ai ia oe iho.
19 bajará a reunirse con sus padres, y no verá jamás la luz.
E hele no oia i ka hanauna o kona mau makua; Aole lakou e ike i ka malamalama.
20 Pero el hombre en auge no comprende; desaparece como los brutos.
O ke kanaka iloko o ka hanohano, me ka naauao ole, Ua like ia me na holoholona i hookiia.