Salmos 44

1 Al maestro de coro. De los hijos de Coré. Maskil. Oímos, oh Dios, con nuestros oídos, nos contaron nuestros padres, los prodigios que hiciste en sus días, en los días antiguos.

Guð, við höfum heyrt um máttarverk þín á dögum forfeðra okkar. Þeir hafa sagt:

2 Tú, con tu mano, expulsando pueblos gentiles, los plantaste a ellos; destruyendo naciones, a ellos los propagaste.

Hann rak heiðnu þjóðirnar úr landinu og gaf okkur það, lét Ísrael setjast hér að.

3 Pues no por su espada ocuparon la tierra, ni su brazo les dio la victoria; fue tu diestra y tu brazo, y la luz de tu rostro; porque Tú los amabas.

Ekki sigruðu þeir af eigin krafti, heldur vegna máttar þíns og velþóknunar þinnar á þeim.

4 Tú eres mi Rey, mi Dios, Tú, el que dio la victoria a Jacob.

Þú ert konungur minn og Guð. Láttu þjóð þína vinna sigur!

5 Por Ti batimos a nuestros enemigos; y en nombre tuyo hollamos a los que se levantaron contra nosotros.

Aðeins í þínum krafti og nafni sigrum við óvininn.

6 Porque no en mi arco puse mi confianza, ni me salvó mi espada,

Vopnin duga skammt, þau tryggja ekki sigur.

7 sino que Tú nos has salvado de nuestros adversarios, y has confundido a los que nos odian.

Aðeins með þinni hjálp getum við sigrað.

8 En Dios nos gloriábamos cada día, y continuamente celebrábamos tu Nombre.

Guð, aftur og aftur hrósa ég mér af þér. Hvernig get ég þakkað þér sem skyldi!

9 Pero ahora Tú nos has repelido y humillado; ya no sales, oh Dios, con nuestros ejércitos.

En þó hefur þú, Drottinn, nú um stund yfirgefið okkur og ekki stutt í orustum.

10 Nos hiciste ceder ante nuestros enemigos, y los que nos odian nos han saqueado como han querido.

Já, þú hefur barist gegn okkur og við höfum flúið. Óvinir okkar gerðu árás. Þeir rændu og rupluðu.

11 Nos entregaste como ovejas destinadas al matadero, y nos desparramaste entre los gentiles.

Þú hefur farið með okkur eins og sláturfé, tvístrað okkur meðal þjóðanna.

12 Vendiste a tu pueblo sin precio, y no sacaste gran provecho de esa venta.

Þú selur þjóð þína fyrir lítið, metur hana einskis virði.

13 Nos hiciste el escarnio de nuestros vecinos, la irrisión y el ludibrio de los que nos rodean.

Nágrannarnir hæða okkur og spotta vegna alls sem þú lætur á okkur dynja.

14 Nos convertiste en fábula de los gentiles, y recibimos de los pueblos meneos de cabeza.

Þín vegna er „Gyðingur!“háðsyrði og hneyksli meðal þjóðanna, öllum til ama.

15 Todo el día tengo ante los ojos mi ignominia, y la confusión cubre mi rostro,

Ég verð fyrir stöðugum skömmum,

16 a los gritos del que me insulta y envilece, a la vista del enemigo, ávido de venganza.

mér er formælt og ég fyrirlitinn af hefnigjörnum óvinum.

17 Todo esto ha venido sobre nosotros, mas no nos hemos olvidado de Ti, ni hemos quebrantado el pacto hecho contigo.

Og þetta hefur gerst, Drottinn, þrátt fyrir tryggð okkar við þig. Sáttmála þinn höfum við ekki rofið.

18 No volvió atrás nuestro corazón, ni nuestro paso se apartó de tu camino,

Ekki höfum við snúið okkur gegn þér, ekki vikið eitt skref af vegi þínum!

19 cuando nos aplastaste en un lugar de chacales y nos cubriste con sombras de muerte.

Væri svo, gætum við skilið refsingu þína, landauðn og niðdimmu dauðans.

20 Si nos hubiéramos olvidado del nombre de nuestro Dios, extendiendo nuestras manos a un Dios extraño,

Ef við hefðum hætt að tilbiðja Guð og snúið okkur að hjáguðadýrkun,

21 ¿no lo habría averiguado Dios, Él, que conoce los secretos del corazón?

hefði honum þá ekki verið kunnugt um það? Hann sem þekkir alla hluti og leyndarmál mannanna.

22 Mas por tu causa somos ahora carneados cada día, tenidos como ovejas de matadero.

En það höfum við ekki gert. Við erum í dauðans hættu fyrir það eitt að þjóna þér! Við erum eins og lömb leidd til slátrunar!

23 Despierta, Señor. ¿Por qué duermes? Levántate; no nos deseches para siempre.

Vakna þú! Rís þú á fætur! Hvers vegna sefur þú, Drottinn? Hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt?

24 ¿Por qué ocultas tu rostro? ¿Te olvidas de nuestra miseria y de nuestra opresión?

Hvers vegna horfir þú í aðra átt? Af hverju er þér sama um sorg okkar og neyð?

25 Agobiada hasta el polvo está nuestra alma, y nuestro cuerpo pegado a la tierra.

Við erum fallnir og liggjum hér endilangir.

26 ¡Levántate en nuestro auxilio, líbranos por tu piedad!

Rís þú upp, Drottinn, komdu og hjálpaðu okkur! Frelsaðu okkur vegna eilífrar elsku þinnar.