Salmos 39

1 Al maestro de coro, a Iditún. Salmo de David. Yo me dije: “Atenderé a mis caminos, para no pecar con mi lengua; pondré un freno a mi boca mientras el impío esté frente a mí.”

Nakahukom ako, “Bantayan ko ang akong isulti aron dili ako makasala pinaagi sa akong dila. Akong busalan ang akong baba samtang anaa ako atubangan sa daotang tawo.”

2 Y quedé silencioso, mudo; callé aun el bien; pero mi dolor se exasperaba.

Nagpakahilom ako; gipugngan ko ang akong mga pulong bisan sa pagsulti sa maayong mga butang, ug misamot ang akong kasakit.

3 El corazón ardía en mi pecho; cuando reflexionaba, el fuego se encendía; entonces solté mi lengua diciendo:

Nagmainiton ang akong kasingkasing; sa dihang naghunahuna ako niining mga butanga, nagdilaab kini sama sa kalayo. Ug sa kataposan misulti ako,

4 “Hazme saber, Yahvé, cuál es mi fin, y cuál el número de mis días, para que entienda cuan caduco soy.

“Yahweh, pahibaloa ako sa kataposan sa akong kinabuhi ug sa gidugayon sa akong mga adlaw. Ipakita kanako ang kamubo sa akong kinabuhi.

5 Tú diste a mis días un largo de pocos palmos, y mi vida es como nada ante Ti. Un mero soplo es todo hombre.

Tan-awa, gihimo mo ang akong mga adlaw nga sama lamang kalapdon sa akong kamot, ug ang katas-on sa akong kinabuhi daw walay pulos kanimo. Sa pagkatinuod ang matag tawo usa lamang ka gininhawa. (Selah)

6 Como una sombra, pasa el mortal, y vanamente se inquieta; atesora, y no sabe quién recogerá.”

Sa pagkatinuod ang tanang tawo nagalakaw sama lamang sa anino. Tinuod nga ang matag-usa nagdali sa pagtigom og bahandi bisan pa nga wala (sila) masayod kung kinsa ang makadawat niini.

7 Así pues ¿qué espero yo ahora, Señor? Toda mi esperanza está en Ti.

Karon, Ginoo, unsa man ang akong gipaabot? Ikaw lamang ang akong paglaom.

8 Sálvame Tú de todas mis iniquidades; no me entregues al escarnio del necio.

Luwasa ako gikan sa akong mga sala; ayaw ako himoang maulawan sa mga buangbuang.

9 Enmudezco y no abro más mi boca; porque todo lo haces Tú.

Naghilom ako ug dili mabuka ang akong baba, tungod kay ikaw man ang hinungdan niini.

10 Solo aparta de mí tu azote, pues ante el poder de tu mano desfallezco.

Undangi ang pagsamad kanako; makuyawan ako sa sumbag sa imong kamot.

11 Tú castigas al hombre por su culpa; destruyes, como la polilla, lo que él más aprecia. En verdad, todo hombre no es más que un soplo.

Sa dihang imong pantunon ang katawhan tungod sa sala, imong ut-uton ang butang nga ilang gitinguha sama sa anay; tinuod nga ang tanang tawo walay pulos ug hinungaw lamang. (Selah)

12 Escucha, Yahvé, mi ruego, presta oído a mis clamores, no te hagas sordo a mis lágrimas; porque frente a Ti yo soy un peregrino, un transeúnte, como fueron todos mis padres.

Dungga ang akong mga pag-ampo, Yahweh, ug paminawa ako; paminawa ang akong mga paghilak! Ayaw pagpakabungol kanako, tungod kay sama ako sa langyaw diha kanimo, ang mikalagiw sama sa tanan nakong katigulangan.

13 Deja de castigarme para que respire, antes que parta y ya no esté.

Ayaw na ako tan-awa aron makapahiyom ako pag-usab sa dili pa ako mamatay.