Salmos 139
1 Al maestro de coro. Salmo de David. Yahvé, Tú me penetras y me conoces.
Zborovođi. Davidov. Jahve, proničeš me svega i poznaješ,
2 Sabes cuando me siento y cuando me levanto; de lejos disciernes mis pensamientos.
ti znaš kada sjednem i kada ustanem, izdaleka ti već misli moje poznaješ.
3 Si ando y si descanso Tú lo percibes, y todos mis caminos te son familiares.
Hodam li ili ležim, sve ti vidiš, znani su ti svi moji putovi.
4 No está todavía en mi lengua la palabra, y Tú, Yahvé, ya la sabes toda.
Riječ mi još nije na jezik došla, a ti, Jahve, sve već znadeš.
5 Tú me rodeas por detrás y por delante, y pones tu mano sobre mí.
S leđa i s lica ti me obuhvaćaš, na mene si ruku svoju stavio.
6 Maravillosa sobremanera es para mí tal ciencia, demasiado sublime, superior a mi alcance.
Znanje to odveć mi je čudesno, previsoko da bih ga dokučio.
7 ¿Adónde iré que me sustraiga a tu espíritu, adónde huiré de tu rostro?
Kamo da idem od duha tvojega i kamo da od tvog lica pobjegnem?
Ako se na nebo popnem, ondje si, ako u Podzemlje legnem, i ondje si. (Sheol h7585)
9 Si tomare las alas de la aurora, y me posare en el extremo del mar,
Uzmem li krila zorina pa se naselim moru na kraj
10 también allí me conducirá tu mano, y me tendrá asido tu diestra.
i ondje bi me ruka tvoja vodila, desnica bi me tvoja držala.
11 Si dijera: “Al menos las tinieblas me esconderán”, y a modo de luz me envolviese la noche.
Reknem li: “Nek' me barem tmine zakriju i nek' me noć umjesto svjetla okruži!” -
12 las mismas tinieblas no serían oscuras para Ti, y la noche resplandecería como el día, la oscuridad como la luz.
ni tmina tebi neće biti tamna: noć sjaji kao dan i tama kao svjetlost.
13 Tú formaste mis entrañas; me tejiste en el seno de mi madre.
Jer ti si moje stvorio bubrege, satkao me u krilu majčinu.
14 Te alabo porque te has mostrado maravilloso, porque tus obras son admirables; largamente conoces mi alma,
Hvala ti što sam stvoren tako čudesno, što su djela tvoja predivna. Dušu moju do dna si poznavao,
15 y mi cuerpo no se te ocultaba, aunque lo plasmabas en la oscuridad, tejiéndolo bajo la tierra.
kosti moje ne bjehu ti sakrite dok nastajah u tajnosti, otkan u dubini zemlje.
16 Tus ojos veían ya mis actos, y todos están escritos en tu libro; los días (míos) estaban determinados antes de que ninguno de ellos fuese.
Oči tvoje već tada gledahu djela moja, sve već bješe zapisano u knjizi tvojoj: dani su mi određeni dok još ne bješe ni jednoga.
17 Oh Dios ¡cuán difíciles de comprender tus designios! ¡Cuán ingente es su número!
Kako su mi, Bože, naumi tvoji nedokučivi, kako li je neprocjenjiv zbroj njihov.
18 Si quisiera contarlos, son más que las arenas; si llegara al fin, mi duración sería como la tuya.
Da ih brojim? Više ih je nego pijeska! Dođem li im do kraja, ti mi preostaješ!
19 ¡Oh, si quitaras la vida, oh Dios, al impío, y se apartasen de mí los hombres perversos!
De, istrijebi, Bože, zlotvora, krvoloci nek' odstupe od mene!
20 Porque con disimulo se rebelan contra Ti; siendo tus enemigos, asumen tu Nombre en vano.
Jer podmuklo se bune protiv tebe, uzalud se dižu tvoji dušmani.
21 ¿Acaso no debo odiar, Yahvé, a los que te odian, y aborrecer a los que contra Ti se enaltecen?
Jahve, zar da ne mrzim tvoje mrzitelje? Zar da mi se ne gade protivnici tvoji?
22 Los odio con odio total; se han hecho mis propios enemigos.
Mržnjom dubokom ja ih mrzim i držim ih svojim neprijateljima.
23 Escudríñame, oh Dios, y explora mi corazón, examíname y observa mi intimidad;
Pronikni me svega, Bože, srce mi upoznaj, iskušaj me i upoznaj misli moje:
24 mira si ando por el falso camino, y condúceme por la senda antigua.
pogledaj, ne idem li putem pogubnim i povedi me putem vječnim!
