Salmos 109

1 Al maestro de coro. De David. Salmo. Oh Dios, Gloria mía, no enmudezcas,

Þú Guð sem ég lofa, vertu ekki þögull

2 porque bocas impías y dolosas se han abierto contra mí y me hablan con lengua pérfida.

því að óguðlegir baktala mig og ljúga á mig sökum.

3 Me asedian con odiosos discursos, me combaten sin motivo.

Án saka hata þeir mig og ráðast á mig.

4 Por lo que me debieran amar, me acusan, y yo hago oración.

Ég elska þá, en jafnvel meðan ég bið fyrir þeim, ofsækja þeir mig.

5 Me devuelven mal por bien, y odio a cambio de mi amor.

Þeir gjalda gott með illu og ást mína með hatri.

6 Ponlo bajo la mano de un impío, con el acusador a su derecha.

Leyfðu þeim að finna hvernig mér líður! Leyfðu óvini mínum að þola sama óréttlæti og hann beitir mig – vera dæmdur af ranglátum dómara.

7 Cuando se le juzgue, salga condenado, y su oración sea pecado.

Og þegar úrskurður fellur, lát hann þá verða honum til tjóns. Líttu á bænir hans eins og innantómt raus.

8 Acórtense sus días, y otro reciba su ministerio.

Styttu æviár hans. Skipaðu annan í embætti hans.

9 Que sus hijos queden huérfanos y viuda su mujer.

Börn hans verði föðurlaus og kona hans ekkja

10 Anden sus hijos mendigando, errantes, arrojados de sus casas destruidas.

og rektu þau burt úr rústum heimilis þeirra.

11 El usurero aseche todos sus bienes, y sea presa de los extraños el fruto de su trabajo.

Lánardrottnarnir taki landareign hans og ókunnugir fái allt sem hann hafði aflað.

12 Nadie le muestre misericordia y ninguno se compadezca de sus huérfanos.

Enginn sýni honum miskunn né aumki sig yfir föðurlausu börnin hans.

13 Sea su posteridad entregada al exterminio, extíngase su nombre en la primera generación.

Afkomendur hans verði afmáðir og ætt hans eins og hún leggur sig.

14 La culpa de sus padres sea recordada [por Yahvé], y el pecado de su madre no se borre.

Refsaðu fyrir syndir föður hans og móður og dragðu ekki af.

15 Estén siempre ante los ojos de Yahvé, para que Él quite de la tierra su memoria;

Láttu misgjörðir hans aldrei falla í gleymsku, en minningu ættarinnar að engu verða.

16 pues no pensó en usar de misericordia, sino que persiguió al infortunado, al pobre, al afligido de corazón, para darle el golpe de muerte.

Hann sýndi engum manni miskunn, en ofsótti nauðstadda og steypti aðþrengdum í dauðann.

17 Amó la maldición. ¡Cáigale encima! No quiso la bendición. ¡Apártese de él!

Hann formælti öðrum, bölvunin komi honum sjálfum í koll. Að blessa lét hann ógert, blessun sé því fjarri honum.

18 Se revistió de maldición como de una túnica; y le penetró como agua en sus entrañas, y como aceite en sus huesos.

Að bölva, það átti við hann, það var honum eðlilegt eins og að éta og drekka.

19 Séale como manto que lo cubra, y como cinto con que siempre se ciña.

Formælingar hans bitni á honum sjálfum, hylji hann, eins og fötin sem hann er í og beltið um mitti hans.

20 Tal pago tengan [de Yahvé] los que me acusan y los que profieren maldiciones contra mí.

Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni – þeirra sem ljúga á mig og hóta mér dauða.

21 Mas Tú, Yahvé, Señor mío, haz conmigo según la gloria de tu Nombre; sálvame, pues tu bondad es misericordiosa.

En Drottinn, farðu með mig eins og barnið þitt! Eins og þann sem ber þitt eigið nafn. Frelsaðu mig Drottinn, vegna elsku þinnar.

22 Porque yo soy un infortunado y pobre, y llevo en mí el corazón herido.

Það hallar undan fæti, ég finn að dauðinn nálgast.

23 Como sombra que declina, me voy desvaneciendo; soy arrojado como la langosta.

Ég er hristur til jarðar eins og padda af ermi!

24 Mis rodillas vacilan, debilitadas por el ayuno, y mi carne, enflaquecida, desfallece.

Ég skelf í hnjánum – fastan var erfið, ég er ekkert nema skinn og bein.

25 Y he venido a ser el escarnio de ellos; me miran, y hacen meneos de cabeza.

Ég er eins og minnisvarði um mistök og þegar menn sjá mig hrista þeir höfuðið.

26 Ayúdame, Yahvé, Dios mío, sálvame conforme a tu misericordia.

Hjálpaðu mér Drottinn Guð minn! Frelsaðu mig sakir elsku þinnar og kærleika.

27 Y sepan que aquí está tu mano, y que eres Tú, Yahvé, quien lo ha hecho.

Gerðu það svo að allir sjái, svo að enginn efist um að það var þitt verk,

28 Que ellos maldigan, pero Tú bendíceme. Véanse confundidos los que contra mí se levantan, mas alégrese tu siervo.

– þá mega þeir formæla mér ef þeir vilja, sama er mér, aðeins að þú blessir mig. Þá munu illráð þeirra gegn mér mistakast og ég ganga mína leið, glaður í bragði.

29 Sean cubiertos de ignominia los que me acusan, y envueltos en su confusión como en un manto.

Ónýttu áform þeirra! Sveipaðu þá skömm!

30 Mi boca rebosará de alabanzas a Yahvé; en medio de la gran multitud cantaré sus glorias;

Þá mun ég ekki láta af að þakka Drottni, lofa hann í allra áheyrn.

31 porque Él se mantuvo a la derecha de este pobre para salvarlo de sus jueces.

Því að hann er athvarf fátækra og þeirra sem líða skort. Hann frelsar þá undan óvinum þeirra.