Salmos 108

1 Cántico. Salmo. De David. Mi corazón está pronto, oh Dios; quiero cantar y entonar salmos; mi alma está despierta.

Pieśń psalmu samego Dawida. Gotowe jest serce moje, Boże! śpiewać i wysławiać cię będę, także i chwała moja.

2 Salterio y lira, despertaos; despiértese la aurora (a nuestro canto).

Ocućże się lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstaję.

3 Te alabaré, Yahvé, entre los pueblos, te cantaré himnos ante las naciones.

Wysławiać cię będę między ludźmi, Panie! a będęć śpiewał między narodami.

4 Porque tu misericordia es más grande que los cielos, y tu fidelidad hasta las nubes.

Albowiem większe jest nad niebiosa miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja.

5 Muéstrate excelso, oh Dios, sobre los cielos, y brille tu gloria sobre toda la tierra,

Wywyszże się nad niebiosa, o Boże! a nad wszystkę ziemię chwała twoja.

6 para que sean libertados los que Tú amas; socorre con tu diestra y escúchanos.

Niech będą wybawieni umiłowami twoi; zachowajże ich prawicą swoją, a wysłuchaj mię.

7 Lo dijo Dios por su santidad: “Triunfaré; repartiré a Siquem, y mediré el valle de Sucot.

Bóg mówił przez świętobliwość swoję; dlatego się weselić będę, że rozdzielę Sychem, a dolinę Sukkot rozmierzę.

8 Mía es la tierra de Galaad, mía la tierra de Manasés; Efraím es el yelmo de mi cabeza, y Judá, mi cetro;

Mojeć jest Galaad, mój i Manases, a Efraim mocą głowy mojej, Juda zakonodawca mój.

9 Moab, la vasija de mi lavatorio; sobre Edom echaré mi calzado, sobre Filistea cantaré victoria.”

Moab jest miednicą do umywania mego, na Edoma porzucę obuwie moje: przeciwko Filistynom trąbić będę.

10 ¿Quién me conducirá a la ciudad inaccesible? ¿Quién me llevará hasta Edom?

Któż mię zaprowadzi do miasta obronnego? Któż mię przywiedzie aż do ziemi edomskiej?

11 ¿No serás Tú, oh Dios, que nos has rechazado y que ya no sales con nuestros ejércitos?

Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, o Boże! z wojskami naszemi?

12 Ven en nuestro auxilio contra el adversario, porque vano es el concurso de los hombres.

Dajże nam pomoc z ucisku; albowiem omylna jest pomoc ludzka.

13 Con Dios haremos proezas; Él hollará a nuestros enemigos.

W Bogu sobie mężnie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych.