Salmos 104
1 ¡Bendice a Yahvé, alma mía! ¡Yahvé, Dios mío, cuán grande eres! Te has vestido de majestad y de belleza,
Blagosiljaj, dušo moja, Gospoda! Gospode, Bože moj, velik si veoma, obukao si se u velièanstvo i krasotu.
2 envuelto en luz como en un manto. Extendiste el cielo como un cortinaje;
Obukao si svjetlost kao haljinu, razapeo nebo kao šator;
3 construiste tu morada superior sobre las aguas, haces de las nubes tu carroza, cabalgas sobre las alas del viento.
Vodom si pokrio dvorove svoje, oblake naèinio si da su ti kola, ideš na krilima vjetrnijem.
4 A los vientos haces tus mensajeros, y ministros tuyos los relámpagos centellantes.
Èiniš vjetrove da su ti anðeli, plamen ognjeni da su ti sluge.
5 Cimentaste la tierra sobre sus bases de suerte que no vacile jamás.
Utvrdio si zemlju na temeljima njezinim, da se ne pomjesti va vijek vijeka.
6 La habías cubierto con el océano como de un manto; las aguas se posaban sobre los montes.
Bezdanom kao haljinom odjenuo si je; na gorama stoje vode.
7 Mas huyeron a un grito tuyo, —temblaron a la voz de tu trueno,
Od prijetnje tvoje bježe, od gromovnoga glasa tvojega teku.
8 surgieron los montes, bajaron los valles—, hasta el lugar que les habías destinado.
Izlaze na gore i slaze u doline, na mjesto koje si im utvrdio.
9 Les fijaste un límite que no traspasarán, para que no vuelvan a cubrir la tierra.
Postavio si meðu, preko koje ne prelaze, i ne vraæaju se da pokriju zemlju.
10 Haces correr en arroyos las fuentes que brotan entre los montes,
Izveo si izvore po dolinama, izmeðu gora teku vode.
11 para que beban todas las bestias del campo y sacien su sed los asnos monteses.
Napajaju sve zvijeri poljske; divlji magarci gase žeðu svoju.
12 A sus orillas posan las aves del cielo, que cantan entre el ramaje.
Na njima ptice nebeske žive; kroz grane razliježe se glas njihov.
13 Desde tu morada riegas los montes; la tierra se sacia del fruto de tus obras.
Napajaš gore s visina svojih, plodima djela tvojih siti se zemlja.
14 Produces el heno para los ganados, y las plantas que sirven al hombre, para que saque pan de la tierra,
Daješ te raste trava stoci, i zelen na korist èovjeku, da bi izvodio hljeb iz zemlje.
15 y vino que alegre el corazón del hombre; para que el aceite dé brillo a su rostro y el pan vigorice su corazón.
I vino veseli srce èovjeku, i lice se svijetli od ulja, i hljeb srce èovjeku krijepi.
16 Satúranse los árboles de Yahvé, los cedros del Líbano que Él plantó.
Site se drveta Božija, kedri Livanski, koje si posadio.
17 Las aves anidan en ellos; en los abetos tiene su casa la cigüeña.
Na njima ptice viju gnijezda; stanak je rodin na jelama.
18 Los altos montes dan refugio a los antílopes, las peñas, a los conejos.
Gore visoke divokozama, kamen je utoèište zeèevima.
19 Para señalar los tiempos, hiciste la luna; el sol conoce la hora de su ocaso.
Stvorio si mjesec da pokazuje vremena, sunce poznaje zapad svoj.
20 Mandas las tinieblas, y viene la noche; en ellas rondan todas las fieras de las selvas.
Stereš tamu, i biva noæ, po kojoj izlazi sve zvijerje šumsko;
21 Los leoncillos rugen en pos de la presa, e imploran de Dios el sustento;
Lavovi rièu za plijenom, i traže od Boga hrane sebi.
22 al salir el sol se retiran, y se tienden en sus madrigueras;
Sunce grane, i oni se sakrivaju i liježu u lože svoje.
23 y el hombre acude a su trabajo, a su labranza, hasta la tarde.
Izlazi èovjek na posao svoj, i na rad svoj do veèera.
24 ¡Cuán variadas son tus obras, oh Yahvé! Todo lo hiciste con sabiduría; llena está la tierra de tus riquezas.
Kako je mnogo djela tvojih, Gospode! Sve si premudro stvorio; puna je zemlja blaga tvojega.
25 Mira el mar, grande y anchuroso: allí un hormiguear sin número, de animales pequeños y grandes.
Gle, more veliko i široko, tu gmižu bez broja, životinja mala i velika;
26 Allí transitan las naves, y ese leviatán que creaste para que en él juguetease.
Tu laðe plove, krokodil, kojega si stvorio da se igra po njemu.
27 Todos esperan de Ti que a su tiempo les des el alimento.
Sve tebe èeka, da im daješ piæu na vrijeme.
28 Se lo das y ellos lo toman; al abrir Tú la mano se hartan de bienes.
Daješ im, primaju; otvoriš ruku svoju, site se dobra.
29 Si Tú escondes el rostro, desfallecen; si retiras Tú su aliento, expiran, y vuelven a su polvo.
Odvratiš lice svoje, žaloste se; uzmeš im duh, ginu, i u prah svoj povraæaju se.
30 Cuando envías tu soplo, son creados, y renuevas la faz de la tierra.
Pošlješ duh svoj, postaju, i ponavljaš lice zemlji.
31 Sea eterna la gloria de Yahvé; gócese Yahvé en sus obras.
Slava Gospodu uvijek; nek se veseli Gospod za djela svoja!
32 Mira Él a la tierra, y ella tiembla; toca Él los montes, y humean.
On pogleda na zemlju, i ona se trese; dotakne se gora, i dime se.
33 A Yahvé cantaré mientras viva; tañeré salmos a mi Dios mientras yo tenga el ser.
Pjevaæu Gospodu za života svojega; hvaliæu Boga svojega dok sam god.
34 Séanle gratos mis acentos! Yo en Yahvé me gozaré.
Neka mu bude mila besjeda moja! veseliæu se o Gospodu.
35 ¡Sean quitados de la tierra los pecadores y no haya más impíos! ¡Bendice, alma mía, a Yahvé! ¡Hallelú Yah!
Neka nestane grješnika sa zemlje, i bezbožnika neka ne bude više! Blagosiljaj, dušo moja, Gospoda! Aliluja!
