Salmos 104
1 ¡Bendice a Yahvé, alma mía! ¡Yahvé, Dios mío, cuán grande eres! Te has vestido de majestad y de belleza,
Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
2 envuelto en luz como en un manto. Extendiste el cielo como un cortinaje;
Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
3 construiste tu morada superior sobre las aguas, haces de las nubes tu carroza, cabalgas sobre las alas del viento.
Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
4 A los vientos haces tus mensajeros, y ministros tuyos los relámpagos centellantes.
Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
5 Cimentaste la tierra sobre sus bases de suerte que no vacile jamás.
Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
6 La habías cubierto con el océano como de un manto; las aguas se posaban sobre los montes.
La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
7 Mas huyeron a un grito tuyo, —temblaron a la voz de tu trueno,
De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
8 surgieron los montes, bajaron los valles—, hasta el lugar que les habías destinado.
Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
9 Les fijaste un límite que no traspasarán, para que no vuelvan a cubrir la tierra.
Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
10 Haces correr en arroyos las fuentes que brotan entre los montes,
Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
11 para que beban todas las bestias del campo y sacien su sed los asnos monteses.
Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
12 A sus orillas posan las aves del cielo, que cantan entre el ramaje.
Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
13 Desde tu morada riegas los montes; la tierra se sacia del fruto de tus obras.
Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
14 Produces el heno para los ganados, y las plantas que sirven al hombre, para que saque pan de la tierra,
Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
15 y vino que alegre el corazón del hombre; para que el aceite dé brillo a su rostro y el pan vigorice su corazón.
Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
16 Satúranse los árboles de Yahvé, los cedros del Líbano que Él plantó.
Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
17 Las aves anidan en ellos; en los abetos tiene su casa la cigüeña.
Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
18 Los altos montes dan refugio a los antílopes, las peñas, a los conejos.
La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
19 Para señalar los tiempos, hiciste la luna; el sol conoce la hora de su ocaso.
Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
20 Mandas las tinieblas, y viene la noche; en ellas rondan todas las fieras de las selvas.
Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
21 Los leoncillos rugen en pos de la presa, e imploran de Dios el sustento;
La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
22 al salir el sol se retiran, y se tienden en sus madrigueras;
Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
23 y el hombre acude a su trabajo, a su labranza, hasta la tarde.
Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
24 ¡Cuán variadas son tus obras, oh Yahvé! Todo lo hiciste con sabiduría; llena está la tierra de tus riquezas.
Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
25 Mira el mar, grande y anchuroso: allí un hormiguear sin número, de animales pequeños y grandes.
Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
26 Allí transitan las naves, y ese leviatán que creaste para que en él juguetease.
Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
27 Todos esperan de Ti que a su tiempo les des el alimento.
Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
28 Se lo das y ellos lo toman; al abrir Tú la mano se hartan de bienes.
Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
29 Si Tú escondes el rostro, desfallecen; si retiras Tú su aliento, expiran, y vuelven a su polvo.
Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
30 Cuando envías tu soplo, son creados, y renuevas la faz de la tierra.
Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
31 Sea eterna la gloria de Yahvé; gócese Yahvé en sus obras.
Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
32 Mira Él a la tierra, y ella tiembla; toca Él los montes, y humean.
Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
33 A Yahvé cantaré mientras viva; tañeré salmos a mi Dios mientras yo tenga el ser.
Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
34 Séanle gratos mis acentos! Yo en Yahvé me gozaré.
Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
35 ¡Sean quitados de la tierra los pecadores y no haya más impíos! ¡Bendice, alma mía, a Yahvé! ¡Hallelú Yah!
Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
