Salmos 104
1 ¡Bendice a Yahvé, alma mía! ¡Yahvé, Dios mío, cuán grande eres! Te has vestido de majestad y de belleza,
Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,
2 envuelto en luz como en un manto. Extendiste el cielo como un cortinaje;
svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,
3 construiste tu morada superior sobre las aguas, haces de las nubes tu carroza, cabalgas sobre las alas del viento.
na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.
4 A los vientos haces tus mensajeros, y ministros tuyos los relámpagos centellantes.
Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.
5 Cimentaste la tierra sobre sus bases de suerte que no vacile jamás.
Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,
6 La habías cubierto con el océano como de un manto; las aguas se posaban sobre los montes.
pokrio si je vodama bezdanim k'o haljinom, iznad bregova stajahu vode;
7 Mas huyeron a un grito tuyo, —temblaron a la voz de tu trueno,
na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.
8 surgieron los montes, bajaron los valles—, hasta el lugar que les habías destinado.
Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.
9 Les fijaste un límite que no traspasarán, para que no vuelvan a cubrir la tierra.
Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.
10 Haces correr en arroyos las fuentes que brotan entre los montes,
Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.
11 para que beban todas las bestias del campo y sacien su sed los asnos monteses.
Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.
12 A sus orillas posan las aves del cielo, que cantan entre el ramaje.
Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.
13 Desde tu morada riegas los montes; la tierra se sacia del fruto de tus obras.
Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.
14 Produces el heno para los ganados, y las plantas que sirven al hombre, para que saque pan de la tierra,
Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje
15 y vino que alegre el corazón del hombre; para que el aceite dé brillo a su rostro y el pan vigorice su corazón.
i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.
16 Satúranse los árboles de Yahvé, los cedros del Líbano que Él plantó.
Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.
17 Las aves anidan en ellos; en los abetos tiene su casa la cigüeña.
Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.
18 Los altos montes dan refugio a los antílopes, las peñas, a los conejos.
Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.
19 Para señalar los tiempos, hiciste la luna; el sol conoce la hora de su ocaso.
Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.
20 Mandas las tinieblas, y viene la noche; en ellas rondan todas las fieras de las selvas.
Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.
21 Los leoncillos rugen en pos de la presa, e imploran de Dios el sustento;
Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.
22 al salir el sol se retiran, y se tienden en sus madrigueras;
Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.
23 y el hombre acude a su trabajo, a su labranza, hasta la tarde.
Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.
24 ¡Cuán variadas son tus obras, oh Yahvé! Todo lo hiciste con sabiduría; llena está la tierra de tus riquezas.
Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.
25 Mira el mar, grande y anchuroso: allí un hormiguear sin número, de animales pequeños y grandes.
Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.
26 Allí transitan las naves, y ese leviatán que creaste para que en él juguetease.
Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.
27 Todos esperan de Ti que a su tiempo les des el alimento.
I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.
28 Se lo das y ellos lo toman; al abrir Tú la mano se hartan de bienes.
Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.
29 Si Tú escondes el rostro, desfallecen; si retiras Tú su aliento, expiran, y vuelven a su polvo.
Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.
30 Cuando envías tu soplo, son creados, y renuevas la faz de la tierra.
Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.
31 Sea eterna la gloria de Yahvé; gócese Yahvé en sus obras.
Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek' se raduje Jahve u djelima svojim!
32 Mira Él a la tierra, y ella tiembla; toca Él los montes, y humean.
On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.
33 A Yahvé cantaré mientras viva; tañeré salmos a mi Dios mientras yo tenga el ser.
Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.
34 Séanle gratos mis acentos! Yo en Yahvé me gozaré.
Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.
35 ¡Sean quitados de la tierra los pecadores y no haya más impíos! ¡Bendice, alma mía, a Yahvé! ¡Hallelú Yah!
Nek' zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek' više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!
