Salmos 102

1 Oración de un afligido que desfallece y derrama su angustia ante el Señor. Escucha, Yahvé, mi oración, y llegue a Ti mi clamor.

Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

2 No quieras esconderme tu rostro en el día de mi desolación; inclina hacia mí tu oído; apresúrate a atenderme en el día de mi llamado.

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

3 Porque mis días se desvanecen como el humo, y mis huesos arden como fuego.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

4 Abrasado, como la hierba, se seca mi corazón; me olvido de comer mi pan.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

5 A fuerza de gemir y llorar se me pega la piel a los huesos.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

6 Soy como el pelícano del desierto, hecho semejante al búho entre las ruinas.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

7 No puedo conciliar el sueño, y me lamento como el ave solitaria sobre el tejado:

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

8 Mis enemigos me insultan sin cesar, y los que se enfurecen contra mí, toman mi nombre como imprecación.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

9 Mi comida es ceniza en vez de pan, y mezclo mi bebida con las lágrimas,

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

10 a causa, de tu indignación y tu furor, porque me arrojaste después de levantarme en alto.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

11 Mis días son como la sombra que se alarga; y, como la hierba, voy secándome,

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

12 mas Tú, Yahvé, permaneces siempre, y tu Nombre es de generación en generación.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

13 Tú te levantarás y serás propicio a Sión, porque tiempo es ya de que te apiades de ella; a llegado la hora.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

14 Ya tus siervos aman sus piedras, sienten compasión de sus ruinas.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

15 Así, oh Yahvé, los gentiles reverenciarán tu Nombre, y tu gloria todos los reyes de la tierra,

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

16 porque Yahvé habrá restaurado a Sión, y Él se mostrará en su gloria.

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

17 Se volverá hacia la oración de los despojados, y no despreciará sus ruegos.

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

18 Escríbase esto para la generación venidera, para que el pueblo que va a nacer alabe a Yah.

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

19 Porque Yahvé se habrá inclinado desde su excelso santuario, desde el cielo habrá mirado a la tierra,

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

20 para escuchar el gemido de los cautivos y librar a los destinados a la muerte,

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

21 a fin de que en Sión sea pregonado el Nombre de Yahvé, y en Jerusalén su alabanza,

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

22 cuando allí se congreguen a una los pueblos y los reinos, para servir a Yahvé.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

23 Él quebrantó mis fuerzas a medio camino; acortó mis días.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

24 Y yo clamo: Oh Dios mío, no me quites de esta vida en la mitad de mis días, Tú, cuyos años duran por todas las generaciones.

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

25 En el principio cimentaste la tierra, y obra de tus manos es el cielo.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

26 Ellos van pasando, mas Tú permanecerás; todo en ellos se envejece como una vestidura; Tú los mudarás como quien cambia de vestido, y quedarán cambiados.

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

27 Mas Tú eres siempre el mismo, y tus años no tienen fin.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

28 Los hijos de tus siervos morarán seguros, y su posteridad será estable delante de Ti.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.