Proverbios 5
1 Hijo mío, presta atención a mi sabiduría, inclina tu oído a mi enseñanza,
| ای پسر من، به حکمت من توجه نما، و گوش خود را به فطانت من فراگیر، | ۱ |
2 para que guardes los consejos y tus labios conserven la instrucción.
| تاتدابیر را محافظت نمایی، و لبهایت معرفت رانگاه دارد. | ۲ |
3 Pues los labios de la mujer extraña destilan miel, y su paladar es más suave que el aceite;
| زیرا که لبهای زن اجنبی عسل رامی چکاند، و دهان او از روغن ملایم تر است. | ۳ |
4 pero su fin es amargo como el ajenjo, cortante como espada de dos filos.
| لیکن آخر او مثل افسنتین تلخ است و برنده مثل شمشیر دودم. | ۴ |
| پایهایش به موت فرو می‌رود، وقدمهایش به هاویه متمسک می‌باشد. (Sheol h7585) | ۵ |
6 No anda por la senda de la vida, va errando por caminos sin saber adónde.
| به طریق حیات هرگز سالک نخواهد شد. قدمهایش آواره شده است و او نمی داند. | ۶ |
7 Pues bien, escuchadme, hijos, y no os apartéis de las palabras de mi boca;
| و الان‌ای پسرانم مرابشنوید، و از سخنان دهانم انحراف مورزید. | ۷ |
8 desvía de ella tu camino, y no te acerques a la puerta de su casa.
| طریق خود را از او دور ساز، و به در خانه اونزدیک مشو. | ۸ |
9 No sacrifiques tu honor a gente extraña ni tus años a un tirano,
| مبادا عنفوان جوانی خود را به دیگران بدهی، و سالهای خویش را به ستم کیشان. | ۹ |
10 no sea que extraños se harten de tus bienes, y tus fatigas beneficien a casas ajenas,
| و غریبان از اموال تو سیر شوند، و ثمره محنت تو به خانه بیگانه رود. | ۱۰ |
11 y al fin tengas que gemir, después de consumir tu carne,
| که در عاقبت خودنوحه گری نمایی، هنگامی که گوشت و بدنت فانی شده باشد، | ۱۱ |
12 y hayas de exclamar: “¡Cómo he podido aborrecer la instrucción, y rehusar en mi corazón la corrección!
| و گویی چرا ادب را مکروه داشتم، و دل من تنبیه را خوار شمرد، | ۱۲ |
13 Desoí la voz de los que me adoctrinaban y no quise oír a mis maestros.
| و آواز مرشدان خود را نشنیدم، و به معلمان خود گوش ندادم. | ۱۳ |
14 Casi he llegado al colmo de los males, en medio del pueblo y de la asamblea.”
| نزدیک بود که هر گونه بدی را مرتکب شوم، در میان قوم و جماعت. | ۱۴ |
15 Bebe el agua de tu aljibe y los raudales que manan de tu pozo.
| آب را از منبع خود بنوش، و نهرهای جاری را از چشمه خویش. | ۱۵ |
16 ¿Por qué derramar fuera tus fuentes, por las plazas las corrientes de tu agua?
| جویهای تو بیرون خواهد ریخت، و نهرهای آب در شوارع عام، | ۱۶ |
17 ¡Sean para ti solo, y no para los extraños a tu lado!
| و از آن خودت به تنهایی خواهد بود، و نه از آن غریبان با تو. | ۱۷ |
18 ¡Sea tu fuente bendita, y alégrate con la esposa de tu mocedad!
| چشمه تو مبارک باشد، و از زن جوانی خویش مسرور باش، | ۱۸ |
19 ¡Sea ella la gacela de tu amor, una cierva graciosa, embriáguenle sus pechos perpetuamente, y su amor te encante en todo tiempo!
| مثل غزال محبوب و آهوی جمیل. پستانهایش تو را همیشه خرم سازد، و از محبت او دائم محفوظ باش. | ۱۹ |
20 ¿Por qué, hijo mío, dejarte embaucar por la mujer extraña y abrazar el seno de la ajena?
| لیکن‌ای پسر من، چرا از زن بیگانه فریفته شوی؟ و سینه زن غریب را در بر‌گیری؟ | ۲۰ |
21 Pues ante Yahvé están los caminos del hombre. Él mira todos sus pasos.
| زیراکه راههای انسان در مدنظر خداوند است، وتمامی طریقهای وی را می‌سنجد. | ۲۱ |
22 El hombre malo será presa de sus propias iniquidades, y quedará enredado en los lazos de su pecado.
| تقصیرهای شریر او را گرفتار می‌سازد، و به بندهای گناهان خود بسته می‌شود. | ۲۲ |
23 Perecerá por falta de disciplina, y andará perdido a causa de su gran necedad.
| او بدون ادب خواهد مرد، و به کثرت حماقت خویش تلف خواهد گردید. | ۲۳ |
