< San Mateo 15 >

1 Entonces se acercaron a Jesús algunos fariseos y escribas venidos de Jerusalén, los cuales le dijeron:
Acunüng Pharise he avang ja thumksinge Jerusalem üngka naw Jesuh veia law u lü,
2 “¿Por qué tus discípulos quebrantan la tradición de los antepasados?, ¿por qué no se lavan las manos antes de comer?”
“Ise, na xüisawe naw pupa thum am läklamkie ni? Ise ami kut akdawa am mthiei lü ei suxatkie ni?” ti lü ami kthäh.
3 Él les respondió y dijo: “Y vosotros ¿por qué traspasáis el mandamiento de Dios por vuestra tradición?
Jesuh naw, “Nangmi pi ivaia nami pupa thum läk u lü Mhnama thum am nami läki ni.
4 Dios ha dicho: “Honra a tu padre y a tu madre”, y: “El que maldice a su padre o a su madre, sea condenado a muerte”.
Isetiüng Mhnam naw, ‘Na nu ja na pa na jah leisawng vai, na nu pi ni se na pa pi ni se na jah yünce üng nang cun na thi khai,’ a ti.
5 Vosotros, al contrario, decís: “Cualquiera que diga a su padre o a su madre: “Es ofrenda ( para el Templo ) aquello con lo cual yo te podría haber socorrido,
Acunsepi nangmi naw, Khyang naw a nu ja pa a jah kueinak vaia mkawt a ve üng, ‘Pamhnam üng pet päng ni’ nami tiki.
6 —no tendrá que honrar a su padre o a su madre”. Y vosotros habéis anulado la palabra de Dios por vuestra tradición.
A nu pa a leisawng vai am hlü. Acukba nangmi cun Pamhnama thum pi käh ngtäh khaia nami thum am nami pawhki.
7 Hipócritas, con razón Isaías profetizó de vosotros diciendo:
Hypocrite aw, Hesajah naw nami mawng a pyen cen cang ve,
8 “Este pueblo con los labios me honra, pero su corazón está lejos de Mí.
‘Hine naw ami mpyawng am na leisawng kyaw u lü pi, ami mlungmthin ta Kei üngka naw thuk ve u.
9 En vano me rinden culto, pues que enseñan doctrinas que son mandamientos de hombres”.
Akhawvaa na sawkhah ve u, isetiüng nghngicim thume cun Ka thuma hana jah mthei ve u!’” a ti.
10 Y habiendo llamado a la multitud, les dijo: “¡Oíd y entended!
Acunüng khyangpäe cun Jesuh naw a veia jah khü lü, “Ngai u lü ksing ua.
11 No lo que entra en la boca mancha al hombre; sino lo que sale de la boca, eso mancha al hombre”.
Khyanga mpyawng üng ju lutki naw khyang am mtüihkhehsak, a k'um üngka naw mpyawnga lut lawki naw ni khyang a mtüihkhehsak ve,” a ti.
12 Entonces sus discípulos vinieron a Él y le dijeron: “¿Sabes que los fariseos, al oír aquel dicho, se escandalizaron?”
Acunüng axüisaw he a veia law u lü, “Pharise he naw na ngthupyen ami ngjak üng ami mlung seki ti na ksingki aw?” ami ti.
13 Les respondió: “Toda planta que no haya plantado mi Padre celestial, será arrancada.
Jesuh naw, “Ka pa, khana ka naw am a nglin naküt cun phuka kya khai.”
14 Dejadlos: son ciegos que guían a ciegos. Si un ciego guía a otro ciego, caerán los dos en el hoyo”.
Käh jah cäi na ua! Ami mik mükie ni. Amikmü naw amikmü lam a msüm üng ani nghngih khuikhawk üng kya khai xawi,” a ti.
15 Pedro, entonces, le respondió y dijo: “Explícanos esa parábola”.
Pita naw msang lü, “Hina msuimcäpnak jah mtheh ngkhaia,” a ti.
16 Y dijo Jesús: “¿Todavía estáis vosotros también faltos de entendimiento?
Jesuh naw, “Tuh vei üng khyang kce hea kthaka am na cing hamki aw.”
17 ¿No sabéis que todo lo que entra en la boca, pasa al vientre y se echa en lugar aparte?
“Na mpyawng üng ju lutki naküt na khawnua pha lü na mtisa lum üng pha hüki ti am nami ksing hamki aw.”
18 Pero lo que sale de la boca, viene del corazón, y eso mancha al hombre.
“Acunsepi, mpyawng üngka naw lut lawki naküt cun mlungmthin üngka naw law lü, khyang mtüihkhehsaki ni,” a ti.
19 Porque del corazón salen pensamientos malos, homicidios, adulterios, fornicaciones, hurtos, falsos testimonios, blasfemias.
Isetiüng khyang hnimnak, khyanga khyuca bäühmanak, mpyuknak, hleihlatnak, Pamhnam ksekhanake naküt cun am dawkia ngaihkyunak üngka naw cawm lawkia kyaki.
20 He aquí lo que mancha al hombre; mas el comer sin lavarse las manos, no mancha al hombre”.
Ahin he naw ni khyang mtüihkhehsak u lü, kut käh mthiei lü ei naw khyang am mtüihkhehsak,” a ti.
21 Partiendo de este lugar, se retiró Jesús a la región de Tiro y de Sidón.
Jesuh acun üngka naw cit lü Turah ja Sidon mlüh peisua citki.
22 Y he ahí que una mujer cananea venida de ese territorio, dio voces diciendo: “¡Ten piedad de mí, Señor, Hijo de David! Mi hija está atormentada por un demonio”.
Acuna mlüh pipei üng veki Kanan nghnumi naw law lü, “Davita capa Bawipa aw, na mpyeneia, ka ca nghnumica khawyai naw aknuia pawh ve,” a ti.
23 Pero Él no le respondió nada. Entonces los discípulos, acercándose, le rogaron: “Despídela, porque nos persigue con sus gritos”.
Cunsepi Jesuh naw mkhap matca am pi am msang be. Axüisawe lawki he naw, “Hina nghnumi hin akcea tüiha, jah läk law lü kpamcai ve,” ami ti.
24 Mas Él respondió y dijo: “No he sido enviado sino a las ovejas perdidas de la casa de Israel”.
Acunüng Jesuh naw, “Kei hin Isarelea khuiimkyawng üngka naw khyükia toea phäh ni Pamhnam naw a na tüih law,” a ti.
25 Ella, no obstante, vino a prosternarse delante de Él y dijo: “¡Señor, socórreme!”
A veia law lü sawkhahki naw, “Bawipa aw, na mpyena,” a ti.
26 Mas Él respondió: “No está bien tomar el pan de los hijos para echarlo a los perros”.
Jesuh naw, “Hnasenea ei lo lü, uie üng jah xawt pet vai hin nglawiki aw,” a ti.
27 Y ella dijo: “Sí, Señor, pero los perritos también comen las migajas que caen de la mesa de sus dueños”.
Nghnumi naw, “Bawipa aw, acukba lang va. Acunüngpi, uie naw pi ami mahpa buhkbaw mthüpeia thum am veki aw,” a ti.
28 Entonces Jesús respondiendo le dijo: “Oh mujer, grande es tu fe; hágasete como quieres”. Y su hija quedó sana, desde aquel momento.
Jesuh naw, “Jumeinak dämkia nghnumi aw, na ngjak hlüa thawn se,” a ti. Acun ja a canu cun daw beki.
29 Partiendo de allí, Jesús llegó al mar de Galilea, subió a la montaña y se sentó.
Jesuh acun üngka naw Kalile tuili läkläka citki. Mcunga kai lü ngawki.
30 Y vinieron a Él turbas numerosas, llevando cojos, lisiados, ciegos, mudos y muchos otros, y los pusieron a sus pies, y Él los sanó.
Khyangpänue naw akxo, amikmü, ak'ang, am kümkia hmikie ja, amjümjü natnake jah lawpüi u lü Jesuha khaw kunga jah msän u se, a jah mdaw be.
31 De modo que el gentío estaba maravillado al ver los mudos hablando, sanos los lisiados, cojos que caminaban, ciegos que veían; y glorificaba al Dios de Israel.
Ak'ange ngthuhei law be thei lü, a kut khaw kbäte daw be u lü, akxoe cit be thei u lü, amikmüe naw hmu law be thei u se, khyang he naw ami jah hmuh üng, müncan ngen u lü Isarelea Pamhnam cun mhlünmtaikie.
32 Entonces, Jesús llamó a sus discípulos y les dijo: “Me da lástima de estas gentes, porque hace ya tres días que no se apartan de Mí, y ya no tienen qué comer. No quiero despedirlas en ayunas, no sea que les falten las fuerzas en el camino”.
Jesuh naw axüisaw hea jah khü lü, “Hina khyang he hin ka hlawnga mhnüp kthum ve pängki he, atuh ta ei vai am ve se jah mpyenei veng. Ami ei kaa jah tüih vai am daw. Ei ngaih lü lama khuikha hü khaie ni,” a ti.
33 Los discípulos le dijeron: “¿De dónde procurarnos en este desierto pan suficiente para saciar a una multitud como esta?”
Axüisawe naw, “Hawia hina khawmkyanga khyang hikäna ei vai mi hmuh khai ni?” ami ti.
34 Jesús les preguntó: “¿Cuántos panes tenéis?” Respondieron: “Siete, y algunos pececillos”.
Jesuh naw, “Muk ikän nami taki” ti se, “Khyüh ja ngaca api ve ve” ami ti.
35 Entonces mandó a la gente acomodarse en tierra.
Acunüng Jesuh naw khyang he ngaw khai hea a jah mtheh.
36 Luego tomó los siete panes y los peces, dio gracias, los partió y los dio a los discípulos, y los discípulos a la gente.
Acunüng muk khyüh ja ngaca jah lo lü, Pamhnama veia jenak mtheh lü a bo. Acun cun axüisaw he üng jah pe se axüisaw he naw khyang he üng ami jah pet.
37 Y todos comieron y se saciaron, y levantaron lo sobrante de los pedazos, siete canastos llenos.
Avan naw ei u lü, ami phü käna ak’hläi jah mcun u se cä khyüh üng beki.
38 Y los que comieron eran como cuatro mil hombres, sin contar mujeres y niños.
Eikie cun nghnumi ja hnasen käh pakia kpami däk thawngkphyü lawki he.
39 Después que despidió a la muchedumbre, se embarcó, y vino al territorio de Magadán.
Acunüng Jesuh naw khyang he jah tüih be lü mlawng üng kai be lü, Makadalah khawa citki.

< San Mateo 15 >